Συνήθισε τα προβλήματα υγείας, τις αμφισβητήσεις.
Έμαθε, όμως, να κλείνει τ’ αυτιά της στους κακοπροαίρετους «θορύβους».
Αυτό που δεν συνήθισε η Αντουανέτ Χάρις, περισσότερο γνωστή ως «Τόνι», ήταν οι υποθέσεις, τα στερεότυπα.
Στα 23 χρόνια της γεμάτης δυσκολίες ζωής της ξεπέρασε όσους δεν την πίστευαν.
Ξεπέρασε, κυρίως, τον καρκίνο και κάθε οικογενειακό τραύμα που την «πλήγωσε» ως έφηβη.
Γι’ αυτό και επιμένει να θέλει να γίνει η πρώτη γυναίκα που θ’ αγωνιστεί στο NFL.
Η πρώτη κοπέλα που θα παίξει επαγγελματικό στο αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, στο φούτμπολ.
Διότι το να αντιμετωπίζει άνδρες δεν την τρομάζει. Αντίθετα, είναι μία καθημερινή πρόκληση για την ίδια.
Άλλωστε, είναι κάτι που κάνει χρόνια σε γυμνασιακό και κολεγιακό επίπεδο.
Οι «αντιρρησίες» της επαναλάμβαναν ότι η Χάρις είναι μικρόσωμη.
Τόνιζαν πως δεν είναι αρκετά γρήγορη.
Αυτό που συνήθισε να ακούει είναι ότι «δεν ανήκεις εδώ».
Τίποτα από όλα αυτά, ωστόσο, δεν θα στεκόταν ικανό να της απαγορεύσει να ονειρεύεται και να συνεχίσει να κυνηγά τη μεγάλη φιλοδοξία της.
Τα πολλά χρόνια δυσκολιών της Τόνι Χάρις έγιναν γνωστά όταν συμπυκνώθηκαν στα 60 δευτερόλεπτα μίας διαφήμισης.
Αλλά όχι όποιας και όποιας ρεκλάμας.
Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα διαφημιστικά σποτ στο ημίχρονο του Super Bowl σχεδόν όσο αγαπούν τον ίδιο τον ετήσιο τελικό του NFL, κάθε Φεβρουάριο.
Σε μία ανάπαυλα του Super Bowl στις 3/2/2019, η Χάρις πρωταγωνίστησε σε σποτ της αυτοκινητοβιομηχανίας Toyota.
Στο «σενάριο» δέσποζε η αναζήτηση του μεγάλου ονείρου της Τόνι να παίξει επαγγελματικά φούμπολ κόντρα σε άνδρες.
Δεκάδες εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν την νεαρή να τρέχει, να σηκώνει βάρη και να οδηγεί ένα τζιπ της γνωστής εταιρίας.
«Έχουν πει πολλά για την Τόνι Χάρις», άρχισε την αφήγηση στο σποτ ο διάσημος δημοσιογράφος Τζιμ Ναντζ.
«Είπαν ότι είναι κοντή. Είπαν πως είναι αργή, αδύναμη.
»Είπαν ότι δεν θα περάσει ποτέ στο επόμενο επίπεδο, ότι δεν θα εμπνεύσει ποτέ τη νέα γενιά.
»Πρόβλεψαν πως δεν θα λάβει ποτέ υποτροφία να παίξει φούτμπολ στο πανεπιστήμιο.
»Οι άνθρωποι έκαναν πολλές υποθέσεις για την Τόνι»…
Η ίδια, στη συνέχεια, κοιτά προς την κάμερα και κλείνει τη διαφήμιση με μία ατάκα που έχει αποκαλύψει περήφανα ότι έγραψε η ίδια και συνοψίζει το «ταξίδι» της:
«Δεν ήμουν ποτέ οπαδός των υποθέσεων»!
Δεν ήταν απλώς λόγια. Ήταν η επιβεβαίωση των πράξεών της.
Λίγες ημέρες μετά το Super Bowl, στα τέλη Φεβρουαρίου 2019, η Χάρις υπέγραψε το LOI (letter of intent=επιστολή πρόθεσης) για να αγωνιστεί στο Πανεπιστήμιο Σέντραλ Μέθοντιστ του NAIA.
Έχοντας γίνει η πρώτη γυναίκα που δέχθηκε υποτροφία για τετραετή φοίτηση όχι σαν kicker, όπως έχουν πετύχει άλλες κοπέλες, αλλά σαν παίκτρια θέσης ανάμεσα σε άνδρες!
Το Σέντραλ Μέθοντιστ εδρεύει στην πόλη Φαγέτ του Μιζούρι.
Μία περιοχή μεταξύ Σεντ Λούις και Κάνσας Σίτι, όπου το μάτι δεν βλέπει τίποτε άλλο πέρα από χωράφια καλαμποκιού και φάρμες καλλιέργειας σόγιας.
Δεν είναι «λαμπερό», όμως η Χάρις δεν έχει μάθει στη λάμψη και δεν έχει πρόβλημα.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη «σκληρή» δυτική πλευρά του Ντιτρόιτ και από την ηλικία των τεσσάρων ετών έζησε για 11 χρόνια σε ανάδοχες οικογένειες.
Τίποτα, ούτως ή άλλως, δεν είναι ικανό να γίνει αντιπερισπασμός στο όνειρό της.
Η ύψους 1,70μ. και βάρους 74 κιλών 23χρονη αθλήτρια επέλεξε το CMU των 1.060 φοιτητών και των 24.020 δολαρίων για δίδακτρα, αντί άλλων τεσσάρων προσφορών από κολέγια τόσο της Division I της NAIA όσο και της Division II του NCAA (Μπέθανι, Άνταμς Στέιτ, Γκρέισλαντ, Κεντάκι Κρίστιαν).
Ένα βήμα πιο κοντά στο παιδικό όνειρό της…
Πριν από την υποτροφία, η Τόνι Χάρις αγωνίστηκε για δύο χρόνια σε τζούνιορ κολέγια, όπως το Ανατολικό Λος Άντζελες.
Μετά τη διαφήμιση της Toyota, η ίδια εκμυστηρεύτηκε στην ιστοσελίδα «The Undefeated» ότι «υπάρχουν 100 ή 200 γυναίκες την ημέρα που επικοινωνούν μαζί μου.
»Είναι κορίτσια είτε από γυμνάσια είτε από πανεπιστήμια που επιθυμούν να παίξουν αμερικανικό ποδόσφαιρο στο επόμενο επίπεδο.
»Μου λένε ότι είμαι η έμπνευσή τους και ρωτούν για συμβουλές, ώστε να γίνουν καλύτερες παίκτριες φούτμπολ.
»Το μόνο που τους λέω είναι να πιέζουν τους εαυτούς τους, να προπονούνται σκληρά και να μην εγκαταλείπουν την πίστη στον εαυτό τους».
Η ίδια το έκανε όταν υποχρεώθηκε να μεγαλώσει από τα τέσσερα ως τα 15 της σε ανάδοχες οικογένειες, αλλάζοντας σ’ εκείνα τα 11 χρόνια τρία σπίτια.
«Ήμουν πάντοτε από εκείνα τα παιδιά που παραμένουν αισιόδοξα. Είχα πάντα την πίστη μου και πίστευα πως τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο», επισήμανε.
Η νεαρή ήθελε να βλέπει τη βιολογική μητέρα της και επιθυμούσε διακαώς να γνωρίσει και τον πραγματικό πατέρα της.
Στα 19 της συνάντησε τον βιολογικό πατέρα της, Σαμ Κλόρα, ο οποίος έκτοτε είναι μέρος της ζωής της, μαζί με τα εννέα (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια) αδέρφια της.
Διατήρησε σχέση και με την Ντονιάλ Χάρις, τη βιολογική μητέρα της, η οποία όμως έχασε τη ζωή της σε αυτοκινητικό δυστύχημα την άνοιξη του 2019…
Για την Τόνι Χάρις, το ζήτημα ήταν πάντα να βρίσκεται στο γήπεδο.
Να φορά μία φανέλα.
Από εκεί κι έπειτα δεν φοβόταν κανέναν και ήξερε πως όλα τ’ άλλα εξαρτώνται από την ίδια.
Αγάπησε το φούμπολ όταν σε ηλικία πέντε ετών παρακολούθησε έναν ξάδερφό της να παίζει.
Ομάδες κοριτσιών δεν υπήρχαν και έμαθε να αγωνίζεται εναντίον αγοριών.
Κατόρθωσε να μπει στην ομάδα του γυμνασίου Ρέντφορντ Γιούνιον στο Ντιτρόιτ, ως το μοναδικό κορίτσι.
Μάλιστα, ήταν και μαζορέτα της ομάδας και με αυτή την ιδιότητα, σε αντίθεση με τη σκληρότητα του αθλήματος, βίωσε τον μοναδικό τραυματισμό της καριέρας της, χτυπώντας στο γόνατο.
Λίγο πριν την τελευταία χρονιά «κόπηκε» από το ρόστερ και η Χάρις εξήγησε ότι ο αθλητικός διευθυντής του γυμνασίου, Μάικ Χάμιτζ, της είπε πως «το φούτμπολ είναι ανδρικό σπορ και δεν έχεις καμία θέση εδώ».
Ο Χάμιτζ έγινε και σαρκαστικός, συμπληρώνοντας με απορία προς την Τόνι:
«Τώρα ποιο θα είναι το επόμενο άθλημά σου; Το μπάσκετμπολ ανδρών; Η πάλη ανδρών;»…
Δεν το έβαλε κάτω. Όπως είχε μάθει σε όλη τη ζωή της.
Και όπως χρειάστηκε να ξαναμάθει στο κολέγιο Τολέδο.
Σε τακτικές ιατρικές εξετάσεις, η διάγνωση ήταν καρκίνος στις ωοθήκες…
Οι χημειοθεραπείες την κατέβαλαν, αλλά δεν την διέλυσαν.
Έχασε σχεδόν το μισό βάρος της, καθώς έφτασε να ζυγίζει μόλις 40 κιλά.
«Οι χημειοθεραπείες ήταν χειρότερες από την ίδια την ασθένεια…
»Προκάλεσαν απώλεια των μαλλιών στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και το σώμα μου έγινε αδύναμο.
»Υπήρχαν ημέρες που δεν είχα δύναμη να πάω ούτε στο μάθημα.
»Σκέφτηκα εύλογα να σταματήσω το φούμπολ, όμως κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως αν καταφέρω να νικήσω τον καρκίνο, τι άλλο δεν θα μπορώ να καταφέρω;».
Επέστρεψε στο γήπεδο με πρώτο στόχο να επαναφέρει το βάρος της σε φυσιολογικά επίπεδα και μετά να δυναμώσει.
«Νομίζω ότι ο θεός χαρίζει τις δυσκολότερες μάχες στους δυνατότερους στρατιώτες του και αυτό αισθάνομαι πως είμαι», τόνισε στο «The Undefeated».
«Τώρα πια νιώθω πως μπορώ να καταφέρω και να χαμογελώ ό,τι κι αν μου πετάξει στα μούτρα η ζωή!».
Το ταξίδι της προς τη μεγάλη φιλοδοξία της μόλις είχε αρχίσει.
Έπαιξε στο Γκόλντεν Ουέστ Κόλετζ στη Χάντινγκτον Μπιτς, στην Καλιφόρνια.
Για λίγο πέρασαν από το μυαλό τις οι σκέψεις να τα παρατήσει.
Ήταν όταν ο κόουτς Νικ Μίτσελ την «έκοψε» από την ομάδα…
«Δεν ήταν έτοιμη για το κολεγιακό επίπεδο», σχολίασε ο Μίτσελ στο «The Undefeated».
«Δεν είχε καμία σχέση ότι είναι γυναίκα».
Η Τόνι Χάρις δοκίμασε για λίγο την τύχη της στο ποδόσφαιρο (soccer), όμως δεν ήταν αυτή η αθλητική μοίρα της και επέλεξε το κολέγιο του Ανατολικού Λος Άντζελες.
Παράλληλα, έλαβε δύο πτυχία, σε Κοινωνικές Επιστήμες και Ποινική Δικαιοσύνη!
Ο προπονητής της στο Λ.Α., Μπόμπι Γκοντίνεζ, αναφέρει ότι «η Τόνι δεν είναι ο άνθρωπος που δέχεται εύκολα το “όχι” σαν απάντηση.
»Ωστόσο, η άρνησή μου ήταν θέμα δικής μου φοβίας…
»Έχοντας κι εγώ μία κόρη, ήμουν νευρικός και ανήσυχος για τις επιπτώσεις των συνεχών χτυπημάτων, όχι μόνο στο κορμί, αλλά και στο κεφάλι.
»Της είπα, όμως, ότι αν επιμείνει και μου αποδείξει ότι ανήκει εδώ, η στάση μου θα αλλάξει».
Όπως κι έγινε.
Η Χάρις δεν απουσίασε από καμία προπόνηση.
Δεν έλειψε από καμία συνάντηση της ομάδας και δεν έχασε καμία προπόνηση στα βάρη, στο γυμναστήριο.
«Απέδειξε πως είναι επίμονη, σε σημείο να είναι ξεροκέφαλη, αλλά ήρθε η στιγμή που οι ίδιοι οι συμπαίκτες της ήρθαν και μου είπαν: “Κόουτς, αυτή η κοπέλα αξίζει τη θέση και ανήκει εδώ!”», τόνισε ο Γκοντίνεζ.
Η Χάρις αγωνίστηκε σε τρία ματς του Ανατολικού Λος Άντζελες και άρχισε να στέλνει βιογραφικά και βίντεο με στιγμιότυπα σε 200 πανεπιστήμια.
Τα Μ.Μ.Ε., πριν ακόμη από τη διαφήμιση της Toyota, είχαν αρχίσει να δείχνουν ενδιαφέρον για τη δύσκολη πορεία και τη σπουδαία φιλοδοξία της 23χρονης.
Τα αθλητικά ραδιόφωνα την αποθέωναν.
Μετά το σποτ εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή «Good Morning America», στο «The Today Show» και στο CNN.
Το «στοίχημα» να επιμείνει στο Λ.Α. απέδωσε και έλαβε την υποτροφία από το Σέντραλ Μέθοντιστ και τον κόουτς Ντέιβιντ Κάλογουεϊ.
Ο Κάλογουεϊ, βασικός στην ομάδα του Πανεπιστήμιου Λάνγκστον στην Οκλαχόμα, στα νιάτα του, είχε καθημερινή επαφή με την Τόνι, μέσω mails ή τηλεφώνου, ώστε να την πείσει να επιλέξει το σχολείο του.
«Παρόλα αυτά, είναι ένας τύπος που δεν σου υπόσχεται τίποτα…
»Μου ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει να δουλέψω σκληρά για τη θέση μου», εξήγησε η Τόνι.
Ο Ντέιβιντ Κάλογουεϊ επιμένει πως «η επιλογή της Τόνι δεν είχε να κάνει με δική μας επιθυμία να γράψουμε ιστορία ή να κάνουμε κάτι πρωτότυπο.
»Δεν γνώριζα αν η Χάρις θα γίνει η πρώτη παίκτρια θέσης με υποτροφία για τετραετή φοίτηση».
Στο παρελθόν, άλλωστε, κι άλλες γυναίκες δοκίμασαν να φτάσουν στο ανώτερο επίπεδο και να παίξουν εναντίον ανδρών.
Το 1997, η Λιζ Χίστον αγωνίστηκε στο Πανεπιστήμιο Ουίλαμιτ και είχε κατορθώσει και να σκοράρει!
Η Άσλεϊ Μάρτιν, η Κέιτι Χνάιντα και η Έιπριλ Γκος φοίτησαν και αγωνίστηκαν στα Τζάκσονβιλ Στέιτ, Κολοράντο/Νιου Μέξικο και Κεντ Στέιτ αντίστοιχα.
Όμως καμία δεν έλαβε υποτροφία από σχολείο της Division II του NCAA ή υψηλότερα, ως το 2018.
Χρονιά που η Ρεμπέκα Λόνγκο γράφτηκε ως kicker στο Άνταμς Στέιτ, στο Κολοράντο.
«Εκτίμησα το ταλέντο και την επιθυμία της. Δεν ήταν σκοπός μου μόνο να την φέρω εδώ για να παίξει, αλλά και για να συνεχίσει τις σπουδές της, αφού θέλει να πάρει και τρίτο πτυχίο», συμπλήρωσε για την Τόνι Χάρις ο κόουτς Κάλογουεϊ.
«Σκοπός του προγράμματός μας είναι να δίνει ευκαιρίες στους νέους. Ευκαιρίες όχι μόνο να αθληθούν, αλλά και να μορφωθούν», συνέχισε ο Αμερικανός προπονητής.
»Για την Τόνι σκέφτομαι συχνά τι έχει περάσει. Έχει νικήσει τον καρκίνο. Έχει μεγαλώσει σε ανάδοχες οικογένειες… Όλα αυτά ήταν σκληρά για ένα παιδί, αλλά διαμόρφωσαν και τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της».
Η ίδια η Χάρις ξεκαθαρίζει πως «ποτέ δεν περιμένω ότι κάτι θα είναι εύκολο.
»Αν δεν γίνω εγώ η πρώτη γυναίκα που θα παίξει στο NFL, θα ήθελα να έχω ανοίξει το δρόμο σε άλλα κορίτσια».
Τα μαθήματα ζωής και αθλητισμού που βίωσε όλα αυτά τα χρόνια έγιναν περίληψη σε μία έκφραση που φέρει ως tattoo στα πλευρά της…
«Να είσαι πάντα τόσο καλός, ώστε να μην σε αγνοούν!».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ο καρκίνος δεν έσβησε τη μόνιμη «φλόγα» στο στήθος της Τιάνα Μανγκακάχια
Η ιστορία επιβίωσης της οικογένειας Τζόουνς / Ο Άντι Κόουλ λάτρευε τη -μισητή, πια- μοναξιά του
Ο καρκίνος δεν ήταν το πεπρωμένο του Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο. Η Μπόκα είναι
Τζρου και Λόρεν Χόλιντεϊ «παίζουν» σε έναν συνεχή «αγώνα» με αναποδιές, αλλά και συνεισφορά
Ο Λανς Άρμστρονγκ δείχνει οργισμένος, αλλά όχι μετανιωμένος…
Χερμάν Μπούργος: «Οργισμένο είδωλο» και το… «ηρεμιστικό» του Ντιέγκο Σιμεόνε
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ