"κοινωνική αλλαγή"

Ήμουν στην Α1 μπάσκετ από το 1997, στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης στα 90’s. Τώρα, όμως, το μπάσκετ βρίσκεται σε κρίση. Στη μεγαλύτερη ίσως κρίση των τελευταίων ετών… Σε όλα…

Το στενό «βασίλειό» του είναι το ασφαλές σημείο του. Αν και μοιάζει ειρωνικό να αισθάνεται ασφαλής σε ένα όχημα που τρέχει με ταχύτητα 250χλμ./ώρα. Είναι ο τόπος που δεν νιώθει…

Υπάρχουν στιγμές ρουτίνας της οποίες ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει. Ο Ντοκ Ρίβερς ξυπνά κάθε πρωί και γνωρίζει ότι χρειάζεται μισή ώρα από το κρεβάτι του σπιτιού του ως την…

Για εκείνον δεν μετρούσαν ποτέ τα λόγια. Ούτε καν τα δικά του. Οι πράξεις ήταν κάπου στη μέση της «κλίμακας» που έχει στο μυαλό του. Για εκείνον, σημασία είχαν πάντα…

Δεν αποτάσσει ακριβώς τη βασική «ταμπέλα» της. Τη χρησιμοποιεί. Την εκμεταλλεύεται. Όχι μόνο για να (από)δείξει ότι μπορεί να ορίσει την μοίρα της και να μην καθορίζεται από όσα πιστεύουν…

Δεν είναι οι μόνοι. Είναι μερικοί από τους πλέον δραστήριους, διεθνώς. Αθλητές υψηλού επιπέδου που αντιλαμβάνονται και επωμίζονται το ρόλο τους, ως κοινωνικά πρότυπα. Πώς; Όχι, απλώς, δίνοντας χρήματα, εν είδει φιλανθρωπίας…

Ήταν παιδί ξεριζωμένων προσφύγων από το Αϊβαλί και ρίζωσε με την οικογένειά του στην Κοκκινιά. Εκεί έπαιξε για πρώτη φορά μπάλα. Η μεγάλη αγάπη του Νίκου ήταν ο Ολυμπιακός. Μέσα στην Κατοχή το όνειρο του Γόδα γίνεται πραγματικότητα. Ντύνεται στα ερυθρόλευκα…

Ένας κόσμος όχι όπως τον παρουσιάζουν οι κάμερες, οι διακρίσεις και οι ποδοσφαιρικοί τίτλοι αλλά όπως ανέκαθεν υπήρξε στην ολότητά του. Ένας κόσμος γεμάτος πληγές, όνειρα, ανάγκη για αγκαλιές. Αγκαλιές…

Έναν μοχλό ζητούσε ο Αρχιμήδης για να μπορέσει να κινήσει μέχρι και τη γη. Ένα κομμάτι της μόνο αρκεί στους Ολλανδούς για να την αξιοποιήσουν όπως κάνεις άλλος πάνω της.…

Γεννήθηκα το 1972 στη Βρύση, ένα μικρό χωριό της Εύβοιας κοντά στην Κύμη. Πατέρα δεν γνώρισα, σκοτώθηκε σε εργατικό δυστύχημα, όταν ήμουν δύο χρόνων. Η μητέρα μου έμεινε χήρα πολύ…