Το αμήχανο χαμόγελο που ήταν «τοποθετημένο» στο πρόσωπό του, μπροστά σε πάντα -λόγω επαγγέλματος, όπως τονίζουν- απορημένους εκπροσώπους του Τύπου, δεν ήταν ψεύτικο. Ήταν ειλικρινές, αλλά συνάμα και «αναγκαίο». Ήταν…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπαιζα ποδόσφαιρο. Με τους φίλους μου σε πλατείες, με τους συμμαθητές και συνομήλικούς μου στο σχολείο και τη γειτονιά μου, την Κηφισιά, όπου…
Ξεχασμένες, σκονισμένες κούτες στο πατάρι. Χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες περασμένες από πάνω τους, “σκασμένες” μονωτικές ταινίες, ταλαιπωρημένα άψυχα χαρτόκουτα που κρύφτηκαν εκεί όπου δεν μπαίνει ποτέ το φως για να μην…
Το ποδοσφαιρικό εκτόπισμα του πατέρα μου αποτέλεσε για εμένα μια κληρονομιά, ένα όνομα που, είτε θέλεις είτε δεν θέλεις, σε βαραίνει. Ειδικά από τη στιγμή που αποφάσισα να ακολουθήσω κάτι…
Η συνεισφορά, ο τρόπος και γενικότερα η παρουσία του πατέρα μου στον χώρο μας μπορώ να πω ότι με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Ήταν η βάση για να ανοίξουν οι…
Φεβρουάριος 1991 Πάντα κρατούσε μέσα του τις συγκινήσεις. Μιλώντας αργά και χαμηλόφωνα. Σαν ένα είδος μονόλογου. Πολλές φορές είχα αναρωτηθεί εάν θα υπάρξει ποτέ περίπτωση να βγάλω έστω και μία…
Όλα τα αριστουργήματα της τέχνης περιέχουν φως και σκιά. Για να αναδειχθεί κάτι όμορφο, είναι απαραίτητα και τα δύο συστατικά. Η σκιά είναι ένα από τα πιο δυνατά σύμβολα στον…
Ο Ολυμπιακός της σεζόν 1993-1994 ήταν μια ομάδα που την χαρακτήριζε ο… νεοπλουτισμός. Για κάποιον… ανεξήγητο λόγο, μας είχαν χαρακτηρίσει ως φαβορί για το Final 4 του Τελ Αβίβ, έχοντας…
Με θυμάμαι μικρό παιδάκι με τη μπάλα στα πόδια, έτσι όπως γινόταν παλιά, με φτιαγμένα από εμάς ξύλινα δοκάρια κτλ. Μπορεί να είχα και κάτι μέσα μου, αλλά δεν υπήρχε…
Ήμουν εννιά χρόνων, όταν μετακομίσαμε οικογενειακώς από τον Χολαργό στο Νέο Ψυχικό. Η νέα “κολλητή” φίλη που έκανα στο σχολείο έπαιζε μπάσκετ στον Ποσειδώνα Νέου Ψυχικού. Πολλές φορές τα απογεύματα,…