Το 1991, όταν ο Σπόρτιγκ αγωνίστηκε στο Final 4 του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Palau Blaugrana, έγινε το πρώτο μεγάλο “μπαμ” στο ελληνικό μπάσκετ γυναικών εκείνης της εποχής. Ήταν η…
Έλενα Βογιατζή
Έλενα Βογιατζή
Το αθλητικό καλοκαίρι του 1992 ολοκληρώθηκε με την Βούλα Πατουλίδου να αναφωνεί «για την Ελλάδα ρε γαμώτο!», τον Πύρρο Δήμα να ξεκινάει την συλλογή του με τα χρυσά μετάλλια, την φοβερή και τρομερή μπασκετική αμερικανική Dream Team του Τζόρνταν, του Μάτζικ, του Μπερντ του Μπάρκλεϊ (και των υπολοίπων...) να αφήνει την αστερόσκονή της στον ουρανό της Βαρκελώνης, και την υπογράφουσα, στα γραφεία της εφημερίδας «Φως των Σπορ», ως μαθητευόμενη, απέναντι σ’ έναν «ορκισμένο» ρεπόρτερ μπάσκετ. «Παρακαλουθείς μπάσκετ;», ρώτησε. «Ε... Ναι», ήταν δειλά η απάντηση. «Θα πας στον Πανελλήνιο να πάρεις συνέντευξη από τον...». Και κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα. Τον ίδιο χρόνο, λίγους μήνες μετά από εκείνο το πολύ σύντομο πέρασμα από το «Φως», βρέθηκα στην ομάδα των ρεπόρτερ μπάσκετ της εφημερίδας «Ώρα για Σπορ» στην οποία παρέμεινα μέχρι το 2004, ενώ ταυτόχρονα, συνεργαζόμουν με εβδομαδιαία έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα της εποχής. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ακολούθησε μια μεγάλη διακοπή για το... ημίχρονο, και το 2006, ξεκίνησε ξανά το «παιχνίδι». Αρχικά στο περιοδικό Sportive και στην εβδομαδιαία εφημερίδα BasketNews, στην συνέχεια στο αθλητικό τμήμα του Ρ/Φ ΣΚΑΙ 100,3, ως παραγωγός των αθλητικών εκπομπών, συντάκτρια και εκφωνήτρια των αθλητικών δελτίων ειδήσεων και τέλος, στο web radio "LaVita Radio".
-
- TOP STORIESWOMEN'S STORIESΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Γιατί να μην παίζουμε μπάλα;
από Έλενα Βογιατζή 14 Απριλίου, 2022Είμαστε γυναίκες! Ναι! Δεν έχουμε την ίδια σωματική και μυϊκή δύναμη με τους άνδρες! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. ότι δεν μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικές…
- TOP STORIESWOMEN'S STORIESΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Γεννημένη για την Μπάλα
από Έλενα Βογιατζή 24 Φεβρουαρίου, 2022Το έχω πει πολλές φορές και θα το πω άλλη μία. Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή! Είναι χαρά! Πάθος! Ενθουσιασμός! Αγάπη! Είναι συναίσθημα! Το χόμπι που κάποιοι το κάναμε επάγγελμα. Δεν…
- PARIS 2024SPORTSTOP STORIESWOMEN'S STORIESΣΤΙΒΟΣΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Σταθερό Βήμα
από Έλενα Βογιατζή 6 Φεβρουαρίου, 2022Έχει περάσει σχεδόν μισός χρόνος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο κι όμως ακόμη δεν έχω καταφέρει να απολαύσω στον βαθμό που θα ήθελα την επιτυχία της κατάκτησης της όγδοης…
- SPORTSTOP STORIESVOLLEYBALLWOMEN'S STORIESΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Στο Βασίλειο της Άμμου
από Έλενα Βογιατζή 23 Ιανουαρίου, 2022Εικοσιένα χρόνια πορείας. Χαρές, λύπες, τραυματισμοί, μετάλλια, παγκόσμιοι τίτλοι, Ολυμπιακοί Αγώνες. Τα έζησα όλα. Με την Χριστίνα (Σάρρα), τη Θάλεια (Κουτρουμανίδου), τη Βάσω (Καραντάσιου), τη Μαρία (Τσιαρτσιάνη), την Πένυ (Καραγκούνη)……
- MULTIMEDIATOP STORIESWOMEN'S STORIESΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Κεφάλαιο Εθνική: Σχέση Στοργής
από Έλενα Βογιατζή 11 Ιανουαρίου, 2022Το μπάσκετ είναι σχεδόν όλη μου η ζωή, με την Εθνική ομάδα να είναι κάτι παραπάνω από τη μισή. Ένα μεγάλο κεφάλαιο, με υπέροχες στιγμές. Ανυπομονούσα για την στιγμή όπου…
- MULTIMEDIATOP STORIESWOMEN'S STORIESΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Προκλήσεις Ζωής
από Έλενα Βογιατζή 3 Ιανουαρίου, 2022Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Ακόμα και τα εμπόδια που συναντάμε συχνά στον δρόμο μας, κάποια στιγμή στο μέλλον θα καταλάβουμε τον λόγο για…
- MULTIMEDIATOP STORIESWOMEN'S STORIESΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η Χαρά του Παιχνιδιού
από Έλενα Βογιατζή 12 Δεκεμβρίου, 2021Ίσως ακουστεί κλισέ αυτό που θα πω, αλλά για μένα το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής κι όχι μόνο ένας αγώνας που παίζεται μέσα στο παρκέ. Είναι οι εμπειρίες μου. Οι…
-
Μετά από 38 χρόνια πορείας ως προπονητής, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου όπου μετά το τέλος ενός αγώνα είπα με ευχαρίστηση «Δεν έγινε…
- SPORTSTOKYO 2020TOP STORIESΣΤΙΒΟΣΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ένα Όνειρο Τρελό
από Έλενα Βογιατζή 2 Δεκεμβρίου, 2021Το μεγαλύτερο όνειρο των περισσότερων αθλητών είναι η συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και φυσικά δεν αποτελούσα την εξαίρεση! Ειλικρινά όμως, ποτέ δεν πίστευα ότι θα το ζήσω στον υπέρτατο…