Η διαρκής απορία «γιατί;», στο μυαλό του, ήταν ταυτόχρονα και κίνητρο και κάτι σαν, θαρρεί κανείς, «κατάρα». Η δεύτερη διαπίστωση οφείλεται στο ότι το ερώτημά έμεινε μέσα του ρητορικό. Δεν…
Το ημερολόγιο γράφει 24 Αυγούστου 2019. Η διαδρομή που είχε ξεκινήσει τον Ιούλιο του ίδιου έτους από το Καζάν, με ενδιάμεσες στάσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και τελικό προορισμό…
Τον Δεκέμβριο του 2019 ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Ψυχολογία στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ και το επόμενο φθινόπωρο θα συνεχίσω το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία, στην Αθλητική Ψυχολογία. Αν και…
Σε αυτό το τεντωμένο σχοινί στο οποίο λατρεύει να ακροβατεί, δεν ήταν ποτέ μόνος… Αυτή η φαινομενικά απαραίτητη ισορροπία συχνά απαιτεί, σε κανονικές συνθήκες, μοναξιά. Εκείνος, ωστόσο, δεν την βίωσε…
Δύο τηλεφωνήματα. Ισάριθμα κίνητρα. Δύο αγώνες που πρέπει και πάλι να δοκιμάσεις τα όριά σου. Άλλη μία διαδικασία. Μία ακόμη πρόκληση. Με πείσμα, με επιμονή. Με ενδιάμεσες δυσκολίες. Με εμπόδια.…
Τι κάνει συνήθως ένα παιδί όταν δει μία μπάλα μπροστά του; Εύκολη απάντηση… Την κλωτσάει! Οι εύκολες απαντήσεις, όμως, δεν μου άρεσαν ποτέ. Όταν, στα 11 χρόνια μου, είδα τη…
Δεν αναρωτήθηκα ποτέ «τι είναι το κάρμα;». Δεν σκέφτηκα ποτέ να απορήσω ή να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία ν’ απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση. Δεν θα την θεωρούσα καν ρητορική.
Στις αρχές του 2014, ένιωσε να πονά η μέση της. Μετά οι ώμοι της. Έπειτα, παντού. Άλλαξε προπονητή, άλλαξε προπονητήριο, άλλαξε τα πάντα. Πάντα είχε από πάνω της, σαν σκιά, τις προσδοκίες του κόσμου. Όλοι περίμεναν από εκείνη να λάμψει. Άρχισε να προβληματίζεται. Σύντομα, διαγνώστηκε με κατάθλιψη.
Γεννήθηκα στην Αθήνα, το 1982. Στις 14 Ιουλίου. Μεγάλωσα στη Λιβαδειά. Εκεί ζουν ακόμα οι γονείς μου. Αυτή είναι η πόλη μου. Αφού, κάπως, χρειάζεται αυτή η άχαρη σκιαγράφηση του…