Η ρουτίνα δεν τον κούραζε. Ο φίλος του ο Τζίμι τού θύμιζε, άλλωστε, ότι «εδώ δεν έχουμε έρθει για εκδρομή, αλλά έχουμε μία αποστολή».
Ο Μπαμ Αντεμπάγιο περπάτησε τα ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια. Αντίκρισε ένα μπαρμπέρικο, έναν χώρο αναψυχής.
Κανένα δεν του έκανε εντύπωση. Το μυαλό του ήταν ήδη στο (επίσης ειδικά διαμορφωμένο) γήπεδο. Πέρασε μέχρι και από το κατάστημα καφέ του φίλου. Τζίμι, όμως προσπέρασε με μία χειρονομία χαιρετισμού.
Τον Τζίμι Μπάτλερ θα τον συναντούσε σε λίγο στα αποδυτήρια.
Ο άνθρωπος που περπατούσε δίπλα στον σέντερ των Μαϊάμι Χιτ τον ρώτησε αν στη «φούσκα» του ΝΒΑ στο Ορλάντο είναι λίγο βαρετά.
«Όχι!», ήταν η κοφτή απάντησε του 23χρονου αθλητή. Η απόκριση έμοιαζε απότομη, σχεδόν ενοχλημένη. «Έχω περάσει και χειρότερα», ήταν η συμπληρωματική τοποθέτησή του. Δεν χρειαζόταν να πει κάτι άλλο.
Ούτως ή άλλως, ποτέ δεν του άρεσε να επιδεικνύει την πορεία του, να επιθυμεί να «λάμψει» επί άλλων με τα λόγια. Οι πράξεις, η διαδρομή του, τα έλεγαν και εξακολουθούν να τα λένε όλα.
Ο Αντεμπάγιο απολαμβάνει την προβολή της προσωπικής καθιέρωσής του, αλλά και της πορείας των Μαϊάμι Χιτ ως τους Τελικούς του 2020 (με τον Μπαμ να μετρά 32 πόντους και 14 ριμπάουντ στον έκτο ανατολικό τελικό με τους Σέλτικς), όμως δεν ξεχνά ποτέ από πού έρχεται. Δεν θέλει να λησμονεί από πού ξεκίνησε.
Το πρώτο «βασίλειό» του δεν ήταν ένα παρκέ. Το «στέμμα» του δεν ήταν η ανάδειξη σε All Star ή η ευκαιρία για το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.
Εκείνο το τροχόσπιτο στη Λιτλ Ουάσινγκτον, μία μικρή πόλη στη Βόρεια Καρολίνα, τον διαμόρφωσε. Εύλογα.
Ήταν άνοιξη του 2016.
Ο Τζον Καλιπάρι είχε αφήσει στη ντουλάπα το καλοσιδερωμένο κοστούμι του, όχι όμως και το «καταφερτζίδικο» χαμόγελο που «φορά» διαρκώς.
Ο κόουτς του φημισμένου πανεπιστήμιου Κεντάκι έφτασε στην ώρα του στην αγορά κρεάτων Acre Station.
Η Μέριλιν Μπλάουντ μόλις είχε αρχίσει το διάλειμμά της από το πόστο της. Η Αφροαμερικανή ταμίας (με μισθό 12.000 δολαρίων ετησίως), όπως πάντα όταν συναντούσε καθηγητές ή προπονητές του κανακάρη της, δεν χρειαζόταν να προετοιμάσει τι θα του έλεγε… «Να είστε πάντα αυστηρός μαζί του!», ήταν το μόνιμο λογύδριό της.
Ο κόουτς «Καλ» είχε πειστεί για τις ικανότητες του Αντεμπάγιο στο μπάσκετμπολ, στα γυμνάσια Νόρθσαϊντ και Χάι Πόιντ Κρίστιαν Ακάντεμι, όμως ήθελε να γνωρίσει και την μητέρα του.
Ο Αμερικανός προπονητής δεν χρειάστηκε πολλά λόγια με την κυρία Μπλάουντ, λέγοντας μερικά χρόνια αργότερα πως «είπα από μέσα μου ότι πρέπει όλο αυτό να λειτουργήσει, γιατί αυτή η γυναίκα το αξίζει».
Η Μέριλιν, ανύπαντρη μητέρα από τη στιγμή που ο Νιγηριανής καταγωγής σύντροφός της εγκατέλειψε εκείνη και τον μικρό Μπαμ, ξυπνούσε κάθε μέρα στις 5:45π.μ. για να ετοιμάσει ένα ζεστό πρωινό στον γιο της.
Έφευγε πριν εκείνος σηκωθεί από το κρεβάτι. Περπατούσε περισσότερο από 1,5 χιλιόμετρο για να φτάσει στη δουλειά της. «Πάλι καλά», συνήθιζε να λέει, έχοντας επιλέξει την τοποθεσία που είχε παρκάρει το τροχόσπιτό της. Το «σπίτι» της ίδιας και του γιου της.
Ο Αντεμπάγιο συνήθως δεν συναντούσε την μητέρα του μέσα στη μέρα. Μετά το σχολείο πήγαινε στην προπόνηση και όταν επέστρεφε στο τρέιλερ, η Μέριλιν είχε κοιμηθεί.
Η κυρία Μπλάουντ ήταν ήσυχη ότι οι φίλοι που είχαν αναλάβει να μεταφέρουν τον Μπαμ στην προπόνηση ή τον αγώνα, τον προσέχουν.
Ο μικρός, βεβαίως, ήταν από μόνος του προσεκτικός.
Αυτός ο ψηλός και γεροδεμένος τύπος που το καλοκαίρι του 2020 παρατηρούσε αυτοσχέδια καταστήματα στη «γυάλα» που έστησε το ΝΒΑ για να ολοκληρώσει τη σεζόν στη Ντίσνεϊλαντ, στην εφηβεία του αντίκριζε άλλα πράγματα.
Όταν εκείνος περπατούσε για να πάει στο σχολείο, έβλεπε γύρω του πεταμένες σύριγγες, κάποιες φορές άκουγε για όπλα στα σκουπίδια.
Ο φόβος της μητέρας του ήταν να μην ακούσει το όνομα του γιου της σε άσχημα μαντάτα στις ειδήσεις.
Ο νεαρός Μπαμ, όμως, ήταν αφοσιωμένος στους αγωνιστικούς στόχους του και, κυρίως, στο μεγάλο σκοπό της ζωής του: Να πάρει την μαμά του από εκείνο το τροχόσπιτο.
«Όταν ήμουν μικρός έλεγα πως το να εργάζεται σκληρά η μητέρα μου είναι φυσιολογικό. Όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, όμως, το βλέπεις διαφορετικά.
»Έβλεπα τη μάνα μου να μάχεται, να υποφέρει, να έρχεται στο σπίτι εξουθενωμένη και να μην θέλει να κάνει τίποτα. “Η μητέρα μου δεν το αξίζει αυτό”, έλεγα στον εαυτό μου…
»Όλη η αφοσίωσή μου επικεντρώθηκε στο να την πάρω από αυτό το τρέιλερ», είχε εξηγήσει σε συνέντευξή του στο δίκτυο ESPN.
Ο Έντρις Φέμι Αντεμπάγιο γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1997 στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ.
Το παρωνύμιο «Μπαμ-Μπαμ» τού το χάρισε η μαμά του, από τον χαρακτήρα Bamm-Bamm Rubble της σειράς κινουμένων σχεδίων «The Flintstones» που παρακολουθούσαν μαζί.
Η έμπνευση, πάντως, δεν «ξεπήδησε» απλώς από την οθόνη της τηλεόρασης. Η Μέριλιν Μπλάουντ το σκέφτηκε όταν είδε τον ενός έτους γιο της να… αναποδογυρίζει ένα τραπεζάκι, όπως ο Bamm-Bamm!
Ο Αντεμπάγιο, ωστόσο, μεγάλωσε ως κάτι περισσότερο από ένα δυνατό παιδί. Δυνάμωσε στο πνεύμα, στη σκέψη του.
Στο σχολείο είχε πάντοτε καλούς βαθμούς. Ο ίδιος τονίζει ότι αυτό, παρά τους «πειρασμούς» στους δρόμους της Νορθ Καρολάινα (οι οποίοι, πάντως, ήταν κατά πολύ λιγότερο επικίνδυνοι από τη γενέτειρά του, πριν μετακομίσουν στην ιδιαίτερη πατρίδα της μαμάς του), δεν ήταν δύσκολο.
«Δεν μου είχαν μείνει απωθημένα», έλεγε. «Από τη στιγμή που στο τροχόσπιτο είχαμε θέρμανση, ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα και ο ένας τον άλλον, δεν είχα λόγο να πάρω λάθος δρόμο.
»Κοιτούσα στον δρόμο τους άστεγους και έλεγα μέσα μου πως είναι δώρο θεού η οροφή πάνω από το κεφάλι μας. Εγώ δεν ανησύχησα ποτέ για λογαριασμούς, για την καθαριότητα του τρέιλερ.
»Η μάνα μου πάλεψε σκληρά για μένα και όταν είχα πατήσει γερά στα πόδια μου, ήταν η σειρά μου να κάνω το ίδιο και να της το ανταποδώσω».
Τις πρώτες μέρες στη Βόρεια Καρολίνα, η Μέριλιν και ο Μπαμ έμεναν σε συγγενείς. Αυτή, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι μόνιμη λύση.
Νοίκιασε έναν χώρο στην οδό Τσερτς Λέιν 76, όπου τοποθέτησε το τροχόσπιτο. Ένα όχημα με πράσινο εξωτερικό τοίχωμα, μαύρα παντζούρια και μία μικρή ξύλινη βεράντα δίπλα στην είσοδο. Αυτό το πράσινο «κουτί», πάντως, ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό τρέιλερ για τους δύο κατοίκους του.
Η Μπλάουντ έμαθε στον Μπαμ να μην γκρινιάζει, να μην αισθάνεται μειονεκτικά και να μην κατηγορεί κανέναν για την κατάστασή τους.
Σε εκείνο το τροχόσπιτο, σχεδόν «στη μέση του πουθενά», όπως έλεγε ο μικρός, «άκουγα το θρόισμα των φύλλων, το κελάηδημα των πουλιών». Εκεί, σε αντίθεση με το Νιούαρκ, η Μέριλιν τον άφηνε να μείνει έξω με τους φίλους του όταν σκοτείνιαζε.
Οι φίλοι ήταν εκείνοι που του «έδειξαν» τη διέξοδο του μπάσκετμπολ. Στα 13 του δεν είχε πιάσει άλλη φορά στα χέρια του την πορτοκαλί μπάλα και είχε παραδεχθεί στο Sports Illustrated ότι «ήμουν πολύ κακός γιατί δεν είχα ιδέα από το άθλημα».
Ήταν όμως, ήδη κοντά στα δύο μέτρα μπόι και δεν περνούσε απαρατήρητος.
Ήταν, από την άλλη, «άγουρος», ακατέργαστος, αλλά στους αγώνες δεν σταμάτησε να βάζει σε «πόστερ» πρωτοκλασάτους παίκτες γυμνασίων όπως ο Μάιλς Τέρνερ.
Ο Μπαμ, πάντως, δεν ήθελε απλώς να καρφώνει. Όταν το καλοκαίρι του 2019 «κόπηκε» από την Εθνική Η.Π.Α. που θα αγωνιζόταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας -επιλέχθηκε στη θέση του ο Τέρνερ- πήγε την επόμενη μέρα για ατομική προπόνηση.
Η νοοτροπία του έδειχνε ανεξάντλητη. Όταν στο γυμνάσιο Νόρθσαϊντ έφτασε να καταγράφει 30+ πόντους και 15+ ριμπάουντ, έλεγε στον εαυτό του ότι «αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να προσπαθήσω για 40-20!».
Ο κόουτς Κέβιν Γκρέιβς τον φιλοξενούσε συχνά σπίτι του, ώστε να μην χάνει χρόνο με μετακινήσεις. Για να ανταποδώσει τη χάρη, ο Μπαμ καθάριζε την αποθήκη του Γκρέιβς, διάβαζε με τον γιο του -και συμπαίκτη του- και έπαιζε με την έξι ετών κόρη του.
Μάλιστα, ο Γκρέιβς ζήτησε από τον παλαίμαχο σταρ και πρωταθλητή με τους Πίστονς, Ρασίντ Ουάλας, να δουλέψει ατομικά με τον Αντεμπάγιο.
Ο πιτσιρικάς έβαλε εξαρχής το Κεντάκι στην κορυφή της λίστας με τις προτιμήσεις του, γιατί γνώριζε πως ο Τζον Καλιπάρι είναι ειδικός στο να στέλνει παίκτες στο ΝΒΑ. Όταν οι προτάσεις για υποτροφία άρχισαν να καταφθάνουν, αλλά εκείνη με αποστολέα το «UK» δεν είχε φανεί, κάλεσε στον τηλέφωνο τον «Καλ» και τον ρώτησε ευθαρσώς: «Γιατί δεν μου έχετε στείλει ακόμη επιστολή;»!
Δεν ήταν αναιδής, ήταν απλώς φιλόδοξος και, κυρίως, σίγουρος για τον εαυτό του.
Στο NCAA τα στατιστικά του δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακά με το χάι σκουλ, όμως οι μ.ό. 13π.-8ριμπ.-1,5κοψ.-0,8ασ. σε 38 ματς, με 59,9% στα σουτ και 65,8% στις βολές έφταναν για να στρέψουν πάνω του τα βλέμματα των σκάουτερ του ΝΒΑ.
Ο «Καλ» τον είχε προειδοποιήσει ότι στο κολέγιο δεν θα σουτάρει πολύ, δεν θα πασάρει και δεν θα κάνει όλα τα «λαμπερά» πράγματα που έκανε στο γυμνάσιο. «Ο Τζον δεν τον άφηνε να κάνει τίποτα», ομολόγησε ο ασίσταντ κόουτς του Κεντάκι, Αλεξάντερ Πέιν.
Ο μικρός προσαρμόστηκε. Έκανε σκριν, έπαιζε δυνατή άμυνα, έκανε τη «βρώμικη» δουλειά, αλλά και του άρεσε και την έκανε καλά.
Μετά τον αποκλεισμό των «Wildcats» από το Νορθ Καρολάινα στα προημιτελικά της «March Madness», ο Αντεμπάγιο ενημέρωσε τον Καλιπάρι ότι θα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ.
Το ΝΒΑ τον περίμενε.
Στα try-outs του ντραφτ, τον Μάιο του 2017, ο Αντεμπάγιο δεν έδειχνε «ψαρωμένος».
Ο ατζέντης του -και εκπρόσωπος και του Γιάννη Αντετοκούνμπο– Άλεξ Σαράτσης τον συμβούλευσε να μείνει ήρεμος. «Όταν χάνω δύο σουτ αρχίζω να κλωτσάω τη μπάλα και ο Άλεξ μού είπε να μην κάνω κάτι τέτοιο μπροστά στον Πατ Ράιλι», θυμάται.
Όταν στάθηκε μπροστά στην «επιτροπή» των Μαϊάμι Χιτ, ένας παράγοντάς τους τον ρώτησε ποιο είναι το ποσοστό του στα τρίποντα από τη γωνία. «Είναι 60%», αποκρίθηκε ο Μπαμ και το επιβεβαίωσε, σουτάροντας 31/50 (62%).
Οι Χιτ πίεσαν τον Αντεμπάγιο. Συνεχή σπριντ, πριν επιχειρήσει να κάνει τάπα σε σουτ στην άμυνα, πολλές αλλαγές στην άμυνα.
Έπειτα από μία ώρα σκληρής προπόνησης, ένας βοηθός ζήτησε από τον Μπαμ να αλλάξει μαρκάρισμα και να παίξει πάνω στο περιφερειακό Τζάστιν Τζάκσον, ο οποίος επίσης δοκιμαζόταν.
«Λουσμένος» στον ιδρώτα, ο νεαρός σέντερ γύρισε προς το μέρος του προέδρου, Πατ Ράιλι, και του κόουτς Έρικ Σποέλστρα και φώναξε: «Με γ….ε! Μου έχετε μπερδέψει το γ……ο το μυαλό μου!!! Δεν ξέρετε ποιος είμαι και τι κάνω;». Σιωπή κυριάρχησε στον χώρο. Ο Ράιλι κοίταξε τον Σποέλστρα, ο οποίος αφηγήθηκε πως «νομίζαμε ότι είναι τρελός!».
Ο Σαράτσης προφανώς θα άρχισε να πιστεύει ότι όλα χάθηκαν και ίσως έπρεπε να προσεγγίσει πάλι τους Νικς (επέλεξαν, πάντως στο Νο8 τον Γάλλο Φρανκ Ντιλικινά).
Μονάχα που ο τότε ασίσταντ των Χιτ -και νυν χεντ κόουτς του πανεπιστήμιου Μίσιγκαν- Τζουάν Χάουαρντ, κοίταξε τον υπεύθυνο της προπόνησης, Νταν Κρεγκ, και είπε: «Αυτός είναι ο παίκτης μας… Το να έχεις τα κότσια να πεις κάτι τέτοιο μπροστά στον Ράιλι, είναι σαν να λες ότι “είμαι ο άνθρωπός σας”»!
Οι Χιτ το επέλεξαν στο Νο14 του ντραφτ, πίσω από Μαρκέλ Φουλτζ, Λόνζο Μπολ, Τζέισον Τέιτουμ, Τζος Τζάκσον, Ντι’Άρον Φοξ, Τζόναθαν Άιζαακ, Λάουρι Μάρκανεν, Ντιλικίνα, Ντένις Σμιθ τζούνιορ, Ζακ Κόλινς, Μαλίκ Μονκ, Λουκ Κενάρντ και Ντόνοβαν Μίτσελ.
Οι άνθρωποι του Μαϊάμι εντυπωσιάστηκαν αμέσως και από τη φιλοσοφία του. «Είναι καταπληκτική η σχέση που έχει με την μητέρα μου και αυτό δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα και τη φιλοδοξία του», διαπίστωσε ο κόουτς Σποέλστρα.
Προσθέτοντας πως «θέλουμε να πάνε όλα καλά και για τον ίδιο, για την μαμά του και για την ομάδα».
Ο «σκληρός» Πατ Ράιλι έχει δηλώσει πως «ο Μπαμ είναι ο “Ζο”, ο “UD” και ο Ντουέιν», αναφερόμενος αντίστοιχα σε τρεις παίκτες-σύμβολα των Χιτ όπως ο Αλόνζο Μούρνινγκ, ο Ουντόνις Χάσλεμ και ο Ντουέιν Ουέιντ. «Ο Μπαμ είναι όλοι εκείνοι, σε ένα! Είναι ό,τι ψάχναμε».
Τα «παράσημα» εκτός παρκέ όφειλαν να επιβεβαιωθούν και στο γήπεδο. Ως ρούκι μέτρησε μ.ό. 6,9π.-5,5ριμπ.-1,5ασ. σε 19,8΄ συμμετοχής και 69 ματς. Ως δευτεροετής ανέβηκε στους 8,9π.-7,3ριμπ.-2,2ασ. σε 23,3΄ και 82 αγώνες, λίγο πριν από την «εκτίναξή» του στη σεζόν 2019-2020.
Το καλοκαίρι του 2019, λίγο μετά το «κόψιμο» από την Εθνική Η.Π.Α., ο Αντεμπάγιο έλεγε σε ανθρώπους του Μαϊάμι ότι θα φτάσει στους 16 πόντους, τα δέκα ριμπάουντ και τις πέντε ασίστ ανά παιχνίδι.
Επίδοση ιδιαιτέρως φιλόδοξη, αφού την περασμένη χρονιά τέτοια νούμερα είχα μόνο οι Ράσελ Ουέστμπρουκ, ο Νικόλα Γιόκιτς και ο MVP Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Λίγες φορές ο σέντερ των Χιτ δεν έμεινε πιστός στα λόγια του και αυτή δεν θα ήταν μία από αυτές.
Στον δρόμο της ομάδας της Φλόριντα για τους Τελικούς (για πρώτη φορά μετά το 2014), ο Μπαμ κατέγραψε μ.ό. 15,9π.-10,2ριμπ.-5,1ασ.!
Η «φωτιά» στα λόγια και τις πράξεις του Μπαμ Αντεμπάγιο είναι ό,τι χρειάζεται το Μαϊάμι.
Είναι ό,τι σέβονται και θαυμάζουν ο Πατ Ράιλι και ο Έρικ Σποέλστρα.
Είναι ό,τι λατρεύει ο ίδιος.
Όταν, ως έφηβος, προσκαλούσε φίλους στο σπίτι του δεν αισθανόταν μειονεκτικά. «Δεν ήθελα να με βλέπουν και αντιμετωπίζουν ως παιδί κάτω από τα όρια της φτώχειας», εξηγούσε.
Ξεκαθαρίζοντας, όμως, πως «τώρα νομίζω ότι το τρέιλερ μου χάρισε τη φιλοδοξία, τον θυμό να πετύχω. Αν είχα από μικρός μία καλύτερη ζωή, δεν θα ήμουν εδώ»…
Από την εποχή του Κεντάκι, ο 23χρονος σέντερ είχε στην οθόνη του κινητού του τη φωτογραφία από το τροχόσπιτο στη Λιτλ Ουάσινγκτον, όπου έμεινε με την μητέρα του.
Στα παπούτσια του έγραφε πάντα τη διεύθυνση όπου βρισκόταν το τρέιλερ.
Η ίδια φωτογραφία κοσμούσε το ντουλάπι των αποδυτηρίων του, τόσο στο κολέγιο όσο και στο Μαϊάμι. Ως λεζάντα είχε γράψει «να μην ξεχάσεις ποτέ από πού ξεκίνησες και να μην χάσεις τον ορίζοντά σου».
Αναρτώντας την ίδια εικόνα στο Instagram, έγραψε ότι «δεν με έφτιαξαν τα χρήματα. Η φτώχεια το έκανε…».
Η Μέριλιν Μπλάουντ είχε πάντα το όνειρο να αποκτήσει ένα σπίτι στη Βόρεια Καρολίνα ή στο Κεντάκι.
Για την ώρα, ο Μπαμ της νοίκιασε ένα διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο ενός ουρανοξύστη του Μαϊάμι, στον 48ο όροφο του οποίου μένει και ο ίδιος.
Η Μέριλιν έχει κρατήσει μία εβδομαδιαία επιταγή 240 δολαρίων από αμοιβή της στην αγορά κρεάτων, ώστε να μην ξεχνά από πού άρχισε το κοινό ταξίδι τους.
Ενίοτε, την κοιτά και δακρύζει. Συνήθως, παρακολουθεί με καμάρι τον γιο της.
Εκείνο το σεμνό αλλά και θρασύ εκεί που πρέπει αγόρι, το οποίο ακόμη επιμένει: «Δούλεψε για έναν σκοπό, όχι για το χειροκρότημα. Ζήσε για να εκφράζεσαι, όχι για να εντυπωσιάζεις. Προσπάθησε όχι για να κάνεις την παρουσία σου αντιληπτή, αλλά την απουσία σου αισθητή».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ανδρέας Γλυνιαδάκης: «Κυνήγησε το όνειρό σου»
Ο Τζίμι Μπάτλερ δεν θέλει παρηγοριά για την «against all odds» ζωή του
Τα πλούτη του Μπίσμακ Μπιγιόμπο είναι οι αναμνήσεις του
Για τον Λούγκεντζ Ντορτ, κάθε όνειρο απαιτεί (αυτο)σεβασμό
Ντέρικ Τζόουνς τζ.: Ιπτάμενος στο παρκέ, προσγειωμένος (μπαμπάς) στο σπίτι