«Θυμήσου να κοιτάς τ’ αστέρια κι όχι τα πόδια σου. Προσπάθησε να καταλάβεις ό,τι βλέπεις και να αναρωτιέσαι τι κάνει το σύμπαν να υπάρχει.
»Να είσαι περίεργος. Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι το οποίο μπορείς να κάνεις και να πετύχεις. Σημασία έχει απλώς να μην τα παρατήσεις».
-Στίβεν Χόκινγκ-____________________________________________________________________________________________________________________________
Έχετε νιώσει την περιέργεια να μάθετε πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας;
Το σύμπαν; Το διάστημα; Ο χρόνος, η ενέργεια… Η δύναμη του αέρα;
Αυτή την περιέργεια είχα εγώ. Να μάθω τα πάντα γύρω απ’ τον Κόσμο!
Να δω πώς λειτουργεί και να τον εξερευνήσω μέσα από την επιστήμη της Φυσικής. Μόνο που μέχρι την πρώτη τάξη του Λυκείου, δεν ήθελα καν να ακούω γι’ αυτήν. Ήμασταν, θα ‘λεγα, κάτι σαν… εχθροί.
Και τότε, εμφανίστηκε ένας καθηγητής, ο οποίος μέσα από το μάθημά του με ώθησε να δω τη Φυσική με άλλη προοπτική.
Την ίδια στιγμή, είχα την… τρέλα μου με το ποδόσφαιρο. Μου άρεσε! Το αγαπούσα πολύ!
Πώς θα μπορούσαν, όμως, να «ταιριάξουν» αυτά τα δύο μαζί;
Η απάντηση ήρθε μέσα από την ερώτηση που μού έκανε, πριν από πέντε χρόνια, ένας προπονητής.
«Πώς σου φαίνεται –μού είπε– η ιδέα να σπουδάσεις στο εξωτερικό και παράλληλα να παίζεις ποδόσφαιρο;».
Οφείλω να ομολογήσω πως ήταν αρκετά ελκυστική!
Για μένα προτεραιότητα είχαν πάντα οι σπουδές μου. Η αγάπη μου, ωστόσο, για το ποδόσφαιρο ήταν τόσο μεγάλη, που δεν ήθελα να το παρατήσω.
Η λύση του εξωτερικού, φάνταζε ιδανική.
Μετά από αρκετή σκέψη και συζήτηση με τους γονείς μου, και με τη βοήθεια του Παναγιώτη Αγριογιάννη που σήμερα είναι προπονητής των τερματοφυλάκων στον Ολυμπιακό, άρχισε να «στριφογυρίζει» στο μυαλό μου η ιδέα να φύγω για την Αμερική.
Επισκέφθηκα τη χώρα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2016 για να αγωνιστώ σε προπονητικό καμπ, κι εκεί, με είδε ο προπονητής κ. Ντίνος Μωραΐτης.
Μ’ έβαλε στην ομάδα του και μού είπε όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν στο κολεγιακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην Αμερική.
Τότε, αποφάσισα να «κυνηγήσω» το όνειρό μου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισα να προετοιμάζομαι για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις και ταυτόχρονα, με τη βοήθεια του κ. Άρη Ζαφειράτου και της εταιρείας του, ξεκίνησα την αναζήτηση πανεπιστημίων. Η βοήθειά και η υποστήριξή του καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ήταν καθοριστική.
Αν και ο μεγάλος στόχος ήταν να σπουδάσω στις Η.Π.Α., παράλληλα στόχευα στην εισαγωγή μου στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ (Εθνικό & Καποδοστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών) μια και μέχρι τον Μάιο του 2017, δεν είχα βρει ακόμα το Αμερικανικό πανεπιστήμιο που θα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις που είχα στο μυαλό μου.
Ταυτόχρονα με την προετοιμασία μου, συνέχισα να παίζω στην ποδοσφαιρική ομάδα της Νέας Ιωνίας. Ήθελα, πέραν φυσικά από το να βοηθήσω την ομάδα, να βελτιωθώ και ως τερματοφύλακας.
Η συγκεκριμένη θέση, είναι αρκετά απαιτητική. Ειδικά την τωρινή εποχή.
Ο Δημήτρης Καρούσος σε αγώνα του κολεγιακού ποδοσφαρικού πρωταθλήματος των Η.Π.Α. / Photo by: Προσωπικό Αρχείο Δημήτρη Καρούσου.
Στο παρελθόν, ο τερματοφύλακας προσπαθούσε απλά να κρατήσει ανέπαφη την εστία του. Τώρα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί. Έχει τον δικό του ρόλο μέσα στο παιχνίδι. Γι’ αυτό πρέπει να είναι ένας ολοκληρωμένος παίκτης. Να μην έχει μόνο αντανακλαστικά. Να έχει και αγωνιστιστική κατάρτιση.
Και λίγη… τρέλα μέσα του!
Θέλει λίγο… τρέλα για να βάλεις το σώμα σου μπροστά για να σταματήσεις την τροχιά της μπάλας αψηφώντας τον σωματικό πόνο που θα σου προκαλέσει το χτύπημα ή η πτώση σου στο χορτάρι.
Όσο δούλευα για τη βελτίωσή των αγωνιστικών δυνατοτήτων μου, ήρθαν και τα καλά νέα.
Πρώτα από την Αμερική και το πανεπιστήμιο του Άσλαντ στο Οχάιο και μετά από τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Είχα περάσει στη σχολή Φυσικής του πανεπιστημίου της Αθήνας.
Η αλήθεια είναι πως η εισαγωγή μου σ’ αυτό, με έβαλε σε σκέψεις.
Σκεφτόμουν αν έπρεπε να παραμείνω στην Ελλάδα.
Από την στιγμή, όμως, που ήθελα να ζήσω το όνειρο του εξωτερικού, αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα. Έτσι, βρέθηκα στο Άσλαντ.
Ο Δημήτρης Καρούσος με το τρόπαιο του νικητή στους Eagles του Πανεπιστημίου Άσλαντ / Photo by: Ashland University Eagles.
Μπορεί στην αρχή να μην περνούσα καλά και να ήταν αρκετά δύσκολα, κυρίως γιατί βρισκόμουν μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μου, όμως, τώρα που έχει περάσει ο καιρός, σκέφτομαι πως ήταν μία πολύ σημαντική εμπειρία στη ζωή μου που δεν ξεχάσω ποτέ.
Ειδικά ο δεύτερος χρόνος, ο οποίος ήταν εξαιρετικός. Η παρουσία μου στο πρωτάθλημα με την ομάδα, τους Eagles, ήταν τέτοια που σε συνδυασμό με την ακαδημαϊκή εξέλιξή μου, μού έδωσαν υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Ιντιανάπολις στο οποίο σπουδάζω μέχρι σήμερα, έχοντας, φυσικά, τον ίδιο στόχο: Να εξελίσσομαι ως φοιτητής και ως ποδοσφαιριστής.
Το μόνο που άλλαξε στη «διαδρομή» ήταν οι σκέψεις που έκανα ως προς το Μεταπτυχιακό που ελπίζω να έχω τη δυνατότητα να κάνω. Ήθελα να ασχοληθώ με την Αστροφυσική.
Η γνωριμία μου, όμως, στο πανεπιστήμιο με έναν καθηγητή, ο οποίος για μένα είναι από τους πιο έξυπνους και εύστροφους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, μ’ έκανε να στραφώ στον Προγραμματισμό Υπολογιστών.
Μού εξήγησε πως ο Προγραμματισμός είναι το επάγγελμα του μέλλοντος, κι από την στιγμή που η τεχνολογία εξελίσσεται με ραγδαία ταχύτητα, θεώρησα ότι μελλοντικά θα υπάρχουν περισσότερες επαγγελματικές εναλλακτικές στον συγκεκριμένο τομέα.
Αποφάσισα, λοιπόν, να συνδυάσω τη Φυσική με τον Προγραμματισμό και να κάνω το Μεταπτυχιακό μου στους Κβαντικούς Υπολογιστές.
O Δημήτρης Καρούσος πανηγυρίζει με συμπαίκτη του στους Indianapolis Greyhounds / Photo by: Προσωπικό Αρχείο Δημήτρη Καρούσου.
Έως τότε βέβαια, έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Για την ώρα, ζω μόνο το παρόν.
Κι αυτό που βρίσκεται στο παρόν, είναι το τελευταίο έτος των σπουδών μου, στη διάρκεια του οποίου θα προσπαθήσω να υλοποιήσω ένα ακόμη όνειρό μου: Να μπω στο ντραφτ του MLS.
Το κολεγιακό πρωτάθλημα της Division II της GLVC (Great Lakes Valley Conference) που αναμένεται να ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 2021, θα είναι σίγουρα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διεκδικήσω, εκτός από συλλογικές, και ατομικές διακρίσεις, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα καταφέρω να προσελκύσω το ενδιαφέρον των σκάουτερ και των προπονητών των ομάδων του MLS και όχι μόνον.
Δεν θα είναι εύκολο. Όμως θα προσπαθήσω. Βασική προϋπόθεση βέβαια, είναι να παραμείνω υγιής.
Ο τραυματισμός μου τον Οκτώβριο του 2019, αρχικά μου είχε κόψει τα φτερά, αλλά σύντομα κατάφερα να επανέλθω 100 τοις εκατό.
Photo by: Δημήτρης Καρούσος (FB).
Σκεφτόμουν ότι είχα δουλέψει πάρα πολύ και είχα κοπιάσει ακόμη περισσότερο για να πάνε όλα «στράφι» εξαιτίας ενός τραυματισμού.
Είχα πάθει ρήξη οπίσθιου χιαστού και παρά το γεγονός ότι οι γιατροί στην Αμερική ήταν καθησυχαστικοί, δεν ένιωθα καλά το πόδι μου.
Έμεινα έναν μήνα εκτός γηπέδων και στη συνέχεια επέστρεψα για να βοηθήσω την ομάδα μου να μπει στους τελικούς της περιφέρειας του κολεγιακού πρωταθλήματος. Ευτυχώς, τότε δεν υπήρξε υποτροπή.
Όταν, όμως, ήρθα στην Ελλάδα, οι γιατροί μού είπαν πως δεν μπορούσα να αποφύγω τη χειρουργική επέμβαση.
Χειρουργήθηκα από τον κ. Καραγιάννη, τον οποίο θα ευχαριστώ πάντα για τη βοήθειά του, και επανήλθα σχετικά σύντομα.
Μετά το χειρουργείο, το πρώτο διάστημα που έπρεπε να κυκλοφορώ με πατερίτσες, δεν μπορούσα να κάνω σχεδόν τίποτα. Ένιωθα πολύ άσχημα.
Τότε, περνούσαν πολλές σκέψεις από το μυαλό μου. Αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα να παίξω ξανά ποδόσφαιρο, από την στιγμή που δεν ήμουν σε θέση να κάνω βασικά πράγματα.
Χρειάστηκε να επιδείξω μεγάλη υπομονή έως ότου ξεπεραστεί η κατάσταση.
Υπομονή και επιμονή.
Ευτυχώς, όλα αυτά ανήκουν παρελθόν…
Τώρα το πόδι μου είναι… βιονικό, το όνειρό μου παραμένει «ζωντανό», και νιώθω απόλυτα έτοιμος να φτάσω μέχρι το τέλος.
Αν και στην Αμερική το soccer, όπως το ονομάζουν, δεν είναι τόσο δημοφιλές άθλημα όσο το αμερικάνικο φούτμπολ, το μπέιζμπολ και το μπάσκετ, τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται και εξελίσσεται διαρκώς.
Οι κολεγιακές ομάδες στηρίζονται περισσότερο στο ταλέντο, τη δύναμη και τη δουλειά των παικτών μέσα στο γήπεδο και λιγότερο στην τεχνική.
Οι Αμερικανοί θέλουν τους ποδοσφαιριστές «δουλευταράδες». Να «ιδρώνουν», όπως λέμε στην Ελλάδα, «τη φανέλα». Να προσπαθούν συνεχώς. Όταν ένας αθλητής βρεθεί στην Αμερική, το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβει είναι ότι θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ για να ανταπεξέλθει στις αγωνιστικές απαιτήσεις του πρωταθλήματος.
Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ξεκίνησα το 2017. Χρειάστηκε να περάσω πολλές ώρες στο γήπεδο και το γυμναστήριο μέχρι να φτάσω στο επίπεδο απόδοσης που ήθελε ο προπονητής μου.
Πέραν, όμως, της δουλειάς που πρέπει να κάνει ο αθλητής, πολλά εξαρτώνται και από τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστεί. Τους προπονητές και τους συμπαίκτες του. Προσωπικά ήμουν πολύ τυχερός που από την αρχή της φοίτησής μου, μέχρι και σήμερα που φτάνω σιγά-σιγά προς το τέλος της, είχα την τύχη να συνεργαστώ με εξαιρετικούς ανθρώπους και αθλητές.
Από το 2020 μάλιστα, στην ομάδα έχω συμπαίκτη μου τον Μιχάλη Τσέλιο. Στις αρχές, ο Μιχάλης, μού θύμισε εμένα.
Τότε που δεν είχα κοντά μου κανέναν από τους δικούς μου ανθρώπους και αισθανόμουν σαν… χαμένος. Κάπως έτσι ήταν κι εκείνος.
Με τη διαφορά ότι είχε εμένα να ρωτήσει για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολούσε.
Ο Μιχάλης Τσέλιος με τη φανέλα της ΑΕΚ, στο πρωτάθλημα Νέων, τη σεζόν 2019-2020 / Photo by Eurokinissi.
Είναι πολύ σημαντικό όταν βρίσκεσαι μακριά από την οικογένειά σου και τους φίλους σου, να έχεις κάποιον άνθρωπο να σε βοηθήσει. Κι όπως εγώ στα δύσκολα βρήκα βοήθεια από κάποιους φίλους που απέκτησα στο πανεπιστήμιο, έτσι τώρα τη δίνω απλόχερα στον Μιχάλη, όταν και όποτε την χρειαστεί.
Είναι πολύ ωραία εμπειρία να βρίσκεσαι στην Αμερική και να παίζεις ποδόσφαιρο. Αν και το τελευταίο διάστημα συνέβησαν πολλά στη χώρα. Κυρίως λόγω της πολιτικής του πρώην προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.
Όταν εγκαταστάθηκα στις Η.Π.Α., τα πρώτα δύο χρόνια δεν καταλάβαινα πόσο πολύ είχαν επηρεαστεί κάποιοι άνθρωποι από την πολιτική του. Πηγαίνοντας, όμως, στην Ιντιανάπολις, είδα πολλούς ανθρώπους, άλλους να παραπονιούνται, κι άλλους να την υποστηρίζουν.
Προσωπικά κρατούσα, κι εξακολουθώ να κρατάω, ουδέτερη στάση. Άλλωστε, στη χώρα βρίσκομαι μόνο για να σπουδάσω και να παίξω ποδόσφαιρο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν βλέπω και δεν παρατηρώ ό,τι συμβαίνει.
Τον τελευταίο χρόνο της θητείας του Τραμπ, είχαν γίνει πολλά. Υπήρξε πληθώρα περιστατικών αστυνομικής βίας, κυρίως προς αφρο-αμερικανούς πολίτες, και διαπίστωσα πως αρκετά παιδιά από το πανεπιστήμιο ζούσαν διαρκώς με το φόβο.
Μετά μάλιστα και τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουάσιγκτον και την εισβολή στο Καπιτώλιο των διαδηλωτών-οπαδών του Τραμπ, νομίζω πως κάθε άνθρωπος που ενστερνίζεται τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας, κατάλαβε πως όσα διαδραματίστηκαν, ουδεμία σχέση είχαν με τη δημοκρατία.
Ο Τραμπ είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο για το οποίο κάποιοι θεωρούν, ότι με την πολιτική του ωφέλησε μεν το εσωτερικό της χώρας, αλλά, ως άτομο δημιούργησε πολλές εντάσεις. Δίχασε τον κόσμο.
Ακούστηκαν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Υπήρξαν πολλές ενστάσεις. Ακόμη και άνθρωποι από το χώρο του αθλητισμού εξέφρασαν ανοιχτά την αντίθεσή τους.
Bucks and Pistons players took a knee to start tonight's game. pic.twitter.com/hz4ASdJhDI
— Bleacher Report (@BleacherReport) January 7, 2021
Λένε πως η πολιτική δεν πρέπει να αναμειγνύεται με τον αθλητισμό.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, όμως, έτσι και οι αθλητές, έχουν το δικαίωμα να πουν την άποψή τους. Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να τους ακούσουν.
Ίσως τώρα να ηρεμήσουν τα πνεύματα…
Προσωπικά, θα συνεχίσω να παρατηρώ κυρίως, όμως, θα μείνω προσηλωμένος στον στόχο μου.
Χρειάστηκε πολύ δουλειά μέχρι να φτάσω μέχρι εδώ. Δουλειά και στήριξη.
Πρώτα από τους γονείς μου, στους οποίους θα είμαι πάντα ευγνώμων για όσα μου έχουν προσφέρει, και στη συνέχεια από τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια.
Από τους πρώτους προπονητές μου, Τάσο Μαυρίδη και Τάσο Μεϊντάνη, μέχρι τους κ.κ. Ντίνο Μωραΐτη και Άρη Ζαφειράτο.
Αν μελλοντικά μου έθεταν το δίλημμα να παίξω επαγγελματικά ή να κάνω καριέρα στο αντικείμενο που σπουδάζω, δεν ξέρω τι θα αποφάσιζα.
Δεν έχω μπει καν στη διαδικασία να σκεφτώ. Ίσως μπω όταν ολοκληρώσω τις σπουδές και πάρω το πτυχίο μου.
Τότε, μάλλον, θα βρεθώ στο σημείο που θα πρέπει σκεφτώ αν μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις που υπάρχουν.
Τις προοπτικές που έχω να εξελιχθώ.
Αν δω ότι ο δρόμος δεν με βγάλει εκεί που θέλω, όσο κι αν αγαπάω το άθλημα θα το αφήσω στην άκρη και θα ακολουθήσω τον δρόμο του Μεταπτυχιακού και της Φυσικής.
Βέβαια, η σκέψη και μόνο μιας τέτοιας εξέλιξης με «πονάει», αλλά, η ζωή προηγείται.
Ο Δημήτρης Καρούσος με τη φανέλα των Indianapolis Greyhounds / Photo by: Προσωπικό Αρχείο Δημήτρη Καρούσου.
Κακά τα ψέματα. Το ποδόσφαιρο δεν διαρκεί για πάντα. Έχει ημερομηνία λήξης.
Γι’ αυτό σπουδάζω. Γιατί θέλω να είμαι ένας άνθρωπος που πέραν από το ποδόσφαιρο θα έχει τη δυνατότητα να κάνει κι άλλα πράγματα.
Αν με ρωτούσατε, όμως, ποιο θα ήταν το ιδανικότερο σκηνικό για μένα σε πέντε χρόνια από σήμερα, θα έλεγα να παίζω ποδόσφαιρο!
Να είμαι καλά και να κάνω αυτό που αγαπώ!
Επιμέλεια κειμένου: Έλενα Βογιατζή
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Γιώργος Νταβιώτης: Και μπάλα και Πολυτεχνείο…