Χρειαζόταν ένα τέτοιο ματς. Σκληρού τακτικού ανταγωνισμού, σε αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο, γεμάτο μεγάλα ονόματα, σε υψηλό τέμπο που, ακόμα και γι’ αυτό το απροσδόκητα καλό μέχρι τώρα Euro, ήταν σχήμα οξύμωρο.
Οξύμωρο η τυπικά γηπεδούχος Γαλλία στο Allianz Arena, την επιβλητική έδρα της Μπάγερν.
Οξύμωρο η υποψία δαγκωματιάς του Ρούντιγκερ στον Πογκμπά.
Ακόμα πιο οξύμωρη η διαπίστωση ότι το φαβορί ήταν οι «Bleus» και όχι η «Nationalmannschaft».
Η ομάδα του Ντεσάν είναι, όμως, και το φαβορί του τουρνουά, από τους Γερμανούς δεν υπάρχουν τέτοιες απαιτήσεις.
Ο Λεβ, επί της ουσίας, κυνηγά μια τελευταία παρακαταθήκη για τον επόμενο εκλέκτορα, ο οποίος θα βρει μια νέα ομάδα, με τις παλιοσειρές-Πρωταθλητές Κόσμου σιγά-σιγά να εγκαταλείπουν και το φρέσκο αίμα να προϊδεάζει για πολύ μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Χάβερτζ, Γκνάμπρι, Βέρνερ, Σίλε, Μουσιάλα, Σανέ δεν αντιπροσωπεύουν απλώς το μέλλον, είναι ικανοί να λάμψουν από τώρα, στο τρέχον τουρνουά, στην παρούσα συγκυρία.
Για αυτό ήταν ένα “γεμάτο” παιχνίδι. Κι ας πήγε να το χαλάσει το αυτογκόλ του Ματς Χούμελς στο εικοσάλεπτο. Αρκούσε ένα πλάνο στις τεράστιες φυσιογνωμίες στην άκρη και των δυο πάγκων, μια ενέργεια από οποιονδήποτε από τους ποδοσφαιριστές κορυφαίου επίπεδου στο χορτάρι.
Ο Καντέ “κατάπινε” χιλιόμετρα κι άφησε τον Κρόος να απειλήσει μονάχα από στημένα (και να γυρίσει πολύ πιο πίσω), ο Πογκμπά κατά διαστήματα θύμισε για ποιον λόγο υπήρξε κάποια στιγμή ο πιο ακριβός ποδοσφαιριστής στον κόσμο, ο Γκρεζμάν έκανε αυτό που λατρεύουμε να μισούμε, επιλεκτική επίδειξη της φινέτσας του. Μόνο ο Μπενζεμά ήταν φαινομενικά υποτονικός, ωστόσο υπηρέτησε ευλαβικά το πλάνο του Ντεσάν, αυτό το άνοιγμα-κλείσιμο του διακόπτη, με την εκνευριστική παραχώρηση της κατοχής στον αντίπαλο, προκειμένου να τον “σκοτώσει” στην κόντρα. Γιατί ο καλός Ντιντιέ έχει επίγνωση ότι διαθέτει το “υπερόπλο”.
Ο Κιλιάν Εμπαπέ ήταν αμφίβολος να αγωνιστεί, λίγα εικοσιτετράωρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Δεν είναι στο 100% κι αυτό είναι το τρομακτικό. Τι μπορεί να κάνει στ’ αλήθεια αυτός ο ποδοσφαιριστής, εάν τελεί στην ιδανική φυσική κατάσταση και τυγχάνει να βρίσκεται και στη μέρα του;
Είναι αυτόματο, αυτονόητο. Κάθε που πετούν οι συμπαίκτες του τη μπάλα στο ξέφωτο, κάθε φορά που έρχεται σε επαφή μαζί της, ο θεατής σαγηνεύεται. Το παιχνίδι του είναι θεατρικό, εκλεπτυσμένα υπερβολικό, οξύμωρα συμμετρικό. Συνδυάζει μια πρωτόγονη δύναμη με ό,τι πιο σύγχρονο έχουμε δει στο χορτάρι. Οι επιταχύνσεις του είναι τόσο τακτικά μελετημένες, και, όμως, είναι αδύνατον να μην σε εκπλήξει.
Στη φάση που ξεκινά δέκα μέτρα πίσω από τον Χούμελς και τον προσπερνά σαν να μην υπάρχει, μοιάζει με τα concept car της Lamborghini που αισθάνονται αιχμάλωτα στο σασί τους.
Δεν υπάρχει παρομοίωση να φυλακίσει αυτό το κράμα τρόμου, έκρηξης, έντασης και θαυμασμού στον τρόπο παιχνιδιού του Κιλιάν. Είναι εκνευριστικό, διότι τίποτα, απ’ όλα όσα κάνει στο χόρτο, δεν μαρτυρά αναστάτωση, αταξία, καμία ενέργεια δεν παρεκκλίνει του πλάνου. Είναι βέβαιο ότι, εάν ο Ντεσάν τον άφηνε αχαλίνωτο, ο Εμπαπέ θα “σκότωνε” οποιονδήποτε αντίπαλο.
Το έκανε και εναντίον της προσαρμοσμένης επάνω του γερμανικής άμυνας, το έκανε και απέναντι σε αυτό το στρατηγικά εκπονηθέν σχήμα πολλαπλών κοντινών μεταβιβάσεων, προκειμένου να αποφευχθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, η τρομακτική εικόνα της Γαλλίας στην αντεπίθεση.
Η Γερμανία φαινομενικά πίεσε, διατήρησε υψηλά ποσοστά κατοχής, υπηρέτησε πιστά τη διαδοχική δημιουργία του ενός halbraum μετά το άλλο. Δεν απείλησε ποτέ. Διότι η ψυχολογία κάθε ποδοσφαιριστή, όταν τίθεται αντιμέτωπος με ένα θαύμα της φύσης, μπορεί να είναι μόνο ελλειπτική. Μόνο με τον Ρονάλντο (τον Βραζιλιάνο) αισθάνονταν έτσι οι αντίπαλοι.
Για τον Εμπαπέ ήταν αρκετές δυο-τρεις αντεπιθέσεις. Όλα προέκυψαν φυσικά, πασπαλίστηκαν με την αέρινη κίνηση στον χώρο, την κολλημένη μπάλα στο πόδι του, τις προσποιήσεις και το γλυκό εσωτερικό πλασέ που θύμισε Τιτί, κατέληξε στο πλαϊνό δίχτυ κι ακυρώθηκε στο VAR. Η πάσα με το λατρεμένο εξωτερικό στη φάση του δοκαριού του Ραμπιό, η ασίστ στο δεύτερο ακυρωθέν γκολ για τη Γαλλία, εκείνο του Μπενζεμά προ κενής εστίας με τον Νόιερ εξουδετερωμένο, το σπριντ με τον Χούμελς, όπου ο Γερμανός, επί της ουσίας, “ισοφάρισε” το αυτογκόλ του με το συγκλονιστικό του τάκλινγκ.
Mbappe. Hummels. pic.twitter.com/OGLzXtykmv
— Pablo Brunetto (@pablobrunetto) June 15, 2021
Ο Εμπαπέ είναι μέσα σε όλες τις φάσεις των Γάλλων.
Ειλικρινά, χρήζει περαιτέρω απελευθέρωσης στο παιχνίδι του, αφ’ ης στιγμής πίσω του διαθέτει την ευτυχία να “καθαρίζουν” ο Καντέ και ο Πογκμπά. Πιθανόν ο Ντεσάν δεν ήθελε να ανοίξει πλήρως τα χαρτιά του από την πρεμιέρα. Έχει δρόμο το τουρνουά, μετά τους ομίλους έρχονται τα νοκ-άουτ, εκεί ο Κιλιάν εικάζεται ότι θα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση και θα υπάρχει η δυνατότητα να του “παραδοθεί” και ολόκληρο το επιθετικό παιχνίδι της Γαλλίας.
Η πρεμιέρα ήταν μια πρόγευση, ένα amouse bouche πριν το ορεκτικό. Θα ακολουθήσει το κυρίως πιάτο και η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με το επιδόρπιο.
Όπως στο Μουντιάλ. Εκεί, όπου ο Κιλιάν ήταν ανεξέλεγκτος, αυτοσχεδίαζε βάσει πλάνου (αυτό κι αν είναι οξύμωρο), άφησε ελεύθερο το ταλέντο του και δεν κατόρθωσε να τον σταματήσει κανείς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποιος θα πιάσει τον Κιλιάν Εμπαπέ;
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα του Zastro
ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ EURO 2020 :
