MULTIMEDIA SPORTS TOKYO 2020 ΣΤΙΒΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ιστορία της Κουανίσα Μπερκς (δεν) κρύβεται πίσω από το χαμόγελό της

Γιώργος Αδαμόπουλος 14 Ιουλίου, 2021

Ο όγκος της «χαρτούρας» και των σημειώσεων στο γκισέ του drive-thru εστιατορίου γρήγορου φαγητού στην μικρή πόλη Χάρτσελ δεν «πλήγωνε» και δεν αλλοίωνε την τάξη στο μικρό γραφείο της πιο χαμογελαστής υπαλλήλου του.

Η Κουανίσα Μπερκς δεν είχε μπροστά της μόνο τις παραγγελίες ή τους απαιτητικούς και συνήθως βιαστικούς πελάτες. Στον χώρο της «απλωνόταν» και κίτρινα χαρτάκια στα οποία είχε γραμμένα ονόματα, τηλεφωνικούς αριθμούς και ώρες συνάντησης.

Δεν ήταν έφηβοι ή σπουδαστές που είχαν μαγευτεί από το «λαμπερό» πρόσωπό της. Στα 17 της, όσο γοητευτικό κι αν ήταν αυτό, η ίδια δεν είχε χρόνο για φλερτ.

Πλάι σε αποδείξεις, φωνές και μυρωδιές από την κουζίνα, η Κουανίσα σκεφτόταν λίγα πράγματα, τα οποία είχε ξεκαθαρίσει μέσα της. Ο χαμηλός μισθός θα πήγαινε στον παππού και την γιαγιά, που μεγάλωνε εκείνη και τις δύο αδερφές της και τα δύο αδέρφια της.

Ο χρόνος της είχε αφιερωθεί στον μεγάλο στόχο της, την αθλητική υποτροφία για ένα κολέγιο. Όμως ακόμη και με όλη αυτή τη χρονική, σωματική και ψυχολογική πίεση, το χαμόγελο δεν έφευγε από πάνω της.

Ειδικά όταν εκείνα τα κίτρινα χαρτάκια, τακτοποιημένα και ποτέ μπερδεμένα με τις παραγγελίες της ημέρας, γέμιζαν από ανυπόμονους προπονητές στίβου οι οποίοι επιθυμούσαν να την συναντήσουν και να της μιλήσουν για την καριέρα της στον στίβο και το πανεπιστήμιο.

Η Κουανίσα Μπερκς σε προπόνησή της / Photo by: Quanesha Burks – Twitter.

Κάθε καλοκαίρι, η Αμερικανίδα άλτρια του μήκους, Κουανίσα Μπερκς, επιστρέφει στη γενέτειρά της και μία από τις «υποχρεώσεις» της είναι μία επίσκεψη στο γυμνάσιο Χάρτσελ Χάι.

Ο άλλοτε προπονητής της στην ομάδα μπάσκετμπολ του σχολείου, Γκάρι Ορ, της ζητά ευγενικά να βρεθεί στο γήπεδο και να μιλήσει στην ομάδα του.

Ο παραινετικός λόγος της θαρρεί κανείς πως, αν και γνωστός και συχνά ένας ίδιος μονόλογος, δεν «πάλιωνε» ποτέ. Είναι ένα άξιο παιδί της πόλης των 14.000 κατοίκων στην Αλαμπάμα και ένα παράδειγμα για όλους όσοι θέλουν να ονειρεύονται.

Το όνομά της στέκει με μία πρόωρη δόση ιεροσυλίας δίπλα σε αυτό του θρυλικού Τζέσι Όουενς, ο οποίος είχε γεννηθεί στο γειτονικό Όουκβιλ. Στο Χάρτσελ θεωρείται ήδη η δεύτερη πιο διάσημη αθλήτρια, μετά την Βίκι Ορ, η οποία το 1992 κατέκτησε το χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο στο μπάσκετμπολ, στη Βαρκελώνη, με την Εθνική Η.Π.Α..

Τα λόγια της 26χρονης Μπερκς επικεντρώνονται γύρω από το work ethic και την αποφασιστικότητα. «Τριγυρίζουν» κοντά σε απλές και διόλου αλαζονικές συμβουλές για τον δρόμο της επιτυχίας.

Προσήλωση, αντοχή και διάθεση… Αυτά κράτησαν όρθια την ίδια. Εκείνο το κορίτσι που στα 17 του εργαζόταν έξι ώρες στην καθημερινή απογευματινή βάρδια αλυσίδας fast food και άλλα δύο 8ωρα στην πρωινή του Σαββατοκύριακου έκανε πραγματικότητα το Ολυμπιακό όνειρό της.

Started at McDonalds🍟 ➡️ TO THE OLYMPICS 🇺🇸@McDonalds https://t.co/K08c18R8BF

— Quanesha Burks OLY (@strongbelieverQ) June 29, 2021

Στα τέλη Ιουνίου 2021, τα χρόνια προπόνησης, θυσιών και αυτοπειθαρχίας επιβράβευσαν την Κουανίσα Μπερκς με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Η νεαρή άλτρια έλαβε την 3^η θέση στα trials των Ηνωμένων Πολιτειών στο Γιουτζίν του Όρεγκον και εξασφάλισε το εισιτήριό τους για την Ιαπωνία με άλμα 6,96μ., επίδοση που είναι η κορυφαία στην καριέρα της!

«Το είχα ονειρευτεί για τόσο καιρό, ωστόσο δεν το πίστευα όταν συνέβη», παραδέχθηκε μετά την επιτυχία της. «Πάντα έλεγα πως όταν το πετύχω θα πέσω στο έδαφος και θα κλαίω… Τη στιγμή που κατάλαβα τι έγινε, όμως, ήμουν σχεδόν σοκαρισμένη και απλώς στάθηκα όρθια και χωρίς λόγια, μέχρι να το συνειδητοποιήσω».

Ήταν η στιγμή να απολαύσει το γεμάτο δυσκολίες και αναποδιές όνειρό της. Το χειροκρότημα ήταν προφανώς επιτακτικό. Μονάχα που δεν έμοιαζε αναγκαίο. Για την Μπερκς μετρούσε και η διαδρομή και ο προορισμός.

Το πρώτο πράγμα που έκανε μετά την επιστροφή στο Χάρτσελ ήταν να επισκεφθεί τους άλλοτε συναδέλφους της. Τούτη τη φορά ήταν από την έξω πλευρά του γκισέ. Παρήγγειλε τηγανισμένες πατάτες μεσαίου μεγέθους χωρίς αλάτι και στο πλάι μία γλυκόξινη σάλτσα.

Η τελευταία προσθήκη δεν είναι συχνή, όμως αποφάσισε για μία φορά να περιποιηθεί τον εαυτό της. «Τις έφαγα με τόση ευγνωμοσύνη!», εκμυστηρεύτηκε μερικές μέρες αργότερα στην ιστοσελίδα «Sports Illustrated».

Η Κουανίσα Μπερκς αμέσως μετά την εξασφάλιση της πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο / Photo by: Quanesha Burks – Instagram.

Η Κουανίσα Μπερκς γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1995 στο Χάρτσελ και μαζί με τα τέσσερα αδέρφια της μεγάλωσαν με τον παππού και τη γιαγιά τους.

Η μοναδική εργασιακή εμπειρία της πριν γίνει επαγγελματίας αθλήτρια του στίβου ήταν στα McDonald’s της πόλης της και η μέρα της άρχιζε πολύ νωρίς.

Η οικογένειά της ζούσε μέρα με τη μέρα και μισθό με τον μισθό των παππούδων… Η Κουανίσα ξυπνούσε στις 4:30 το πρωί ώστε να μεταφέρει με το αυτοκίνητο τη γιαγιά της σε ένα τοπικό γηροκομείο, όπου δούλευε ακόμη. Έπειτα από διαδρομή σχεδόν μίας ώρας από και προς το σπίτι, ετοίμαζε τις μικρότερες αδερφές της για το σχολείο. Το δικό της πρόγραμμα δεν είχε περιορισμό ωραρίου…

Μετά το μάθημα πήγαινε στην προπόνηση. Στις 4 το απόγευμα ήταν ήδη στη θέση της στο εστιατόριο. Η βάρδια θα τελείωνε στις 10 το βράδυ και η μελέτη μετά τα μεσάνυχτα.

Λάμβανε 100 δολάρια κάθε 15 μέρες. Τα περισσότερα χρήματα πήγαιναν απευθείας στον κοινό κουμπαρά του σπιτιού, ώστε να βοηθήσει τον παππού και τη γιαγιά. Ένα μέρος τους προοριζόταν για τις σπουδές της, ανεξάρτητα από την εξέλιξη με την πολυπόθητη υποτροφία.

Γνώριζε ότι μόνο αυτό, μαζί με τα σπορ, θα της επιτρέψουν να «δραπετεύσει» από τα στενά όρια του Χάρτσελ.

Το ανήσυχο, ενεργητικό και αποφασιστικό πνεύμα της Μπερκς έλαβε μία απρόσμενη ώθηση όταν στο δημοτικό είδαν τα προσόντα και το αθλητικό ταλέντο της και τη έβαλαν να διαγωνιστεί με αγόρια!

«Αυτό μου χάρισε περισσότερη αυτοπεποίθηση», παραδέχεται πλέον. Αρχικά έπαιζε μπάσκετμπολ για τον κόουτς Γκάρι Ορ. Το 2011, όμως, στα 16 της, ο προπονητής στίβου του γυμνασίου του Χάρτσελ, Κένι Λόπεζ, της ζήτησε να δοκιμάσει πρώτα στα σπριντ και μετά στα άλματα.

Στον παρθενικό αγώνα της στα 100 μέτρα, στο Χάντσβιλ, ήταν η μοναδική που δεν φορούσε παπούτσια με «καρφιά» στη σόλα. «Παρόλα αυτά, νίκησε όλα τα κορίτσια με πέντε μέτρα διαφορά!», θυμάται ο κόουτς Λόπεζ.

Εκείνος, πάντως, ανέλαβε να την πείσει, μετά την πορτοκαλί μπάλα, να αφήσει και τα σπριντ και να επικεντρωθεί στο άλμα εις μήκος και το τριπλούν.

«Στην αρχή ομολογώ ότι δεν με ενδιάφερε, όμως τα επιχειρήματά του ήταν ισχυρά», τόνισε η Μπερκς. Εξηγώντας πως «μου επισήμανε πως με το μήκος θα βρω μία υποτροφία σε κολέγιο. Ήταν τέτοια η κατάσταση της φαμίλιας μου που οι σπουδές ήταν αναγκαίες».

Στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα δεν σπούδασε απλώς, αλλά κατέκτησε και μπόλικα μετάλλια, με δύο τίτλους στο NCAA και τέσσερις τίτλους της Περιφέρειας SEC! Πριν αποφασίσει, στα 19 της, να ασχοληθεί επαγγελματικά και, υποχρεωτικά, να αποχωρήσει από το σχολείο.

Η Κουανίσα Μπερκς μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα / Photo by: Quanesha Burks – Instagram.

Το 2014 ήταν 5^η στο παγκόσμιο πρωτάθλημα juniors και την επόμενη χρονιά 8^η στους Παναμερικανικούς Αγώνες.

Το ντεμπούτο της με τις «μεγάλες» έγινε με την 4^η θέση στους Παναμερικανικούς ανοιχτού στίβου του 2017, σεζόν στην οποία αγωνίστηκε και στην πρώτη μεγάλη διεθνή διοργάνωση, όταν αποκλείστηκε στον προκριματικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Λονδίνο.

Από την 14^η θέση της αγγλικής πρωτεύουσας βελτίωσε θεαματικά την επίδοσή της και κατετάγη 4^η στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου στο Μπέρμινγχαμ, το 2018, χάνοντας το βάθρο για 0,04 μέτρα..

Το 2019 έχασε τον παππού της, Φρεντ Ουίλιαμς, για τον οποίο αναφέρει πως «ήταν ουσιαστικά ο πατέρας μου. Εκείνος και η γιαγιά πήγαιναν να πάρουν όλους τους βαθμούς από το σχολείο και μου μιλούσαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

»Ο θάνατός του με “μούδιασε” και δεν γνώριζα πώς να αντιδράσω… Ο παππούς δεν είχε ταξιδέψει ποτέ εκτός Αμερικής και του έλεγα ότι θα τον “αναγκάσω” να μπει στο αεροπλάνο για να με παρακολουθήσει στο Τόκιο. Δυστυχώς δεν θα είναι εκεί, αλλά είναι πάντα μαζί μου, σαν να βρίσκεται στην πρώτη σειρά».

Η κηδεία του ήταν στις 25 Ιουλίου 2019, όμως δύο μέρες αργότερα η Μπερκς ταξίδεψε για το Ντε Μόιν όπου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει πρόκριση στο Παγκόσμιο της ίδιας χρονιάς…

Τον Φεβρουάριο του 2020 στέφθηκε πρωταθλήτρια Η.Π.Α., όμως νέο πισωγύρισμα ήταν έναν χρόνο αργότερα και ένας τραυματισμός στον μηρό, που την άφησε εκτός για 11 εβδομάδες, δίχως ευχέρεια ούτε καν για τζόγκινγκ.

Τότε ήταν που, αντί να απογοητευτεί, άρχισε να θυμάται την εποχή που εργαζόταν στο τοπικό φαστ-φουντ…

Photo by: Quanesha Burks / Instagram.

Αισθάνθηκε πως οι πιθανότητες είναι όλες εναντίον της. «Ο κόουτς μού είπε πως οι γιατροί δεν είναι βέβαιοι ότι θα προλάβουμε τα trials για τους Ολυμπιακούς…».

Η Κουανίσα παραδέχθηκε πως «δεν είχα πολλές ελπίδες, όμως επέστρεψα με τη σκέψη μου στις μέρες των McDonald’s, τότε που είχα έναν μεγάλο στόχο». Αναπόλησε ότι «όταν δούλευα εκεί, πίστευα πως ήταν η καλύτερη δουλειά. Ο μισθός των 200 δολαρίων τον μήνα ήταν φρικτός, ωστόσο ήμουν κάθε μέρα στη θέση μου χαρούμενη και χαμογελαστή. Ήξερα πως έχω ένα πλάνο.

»Αυτό με βοήθησε να θυμίσω στον εαυτό μου τους στόχους που είχα θέσει και έμεινα αποφασισμένη να τους εκπληρώσω!».

Θυμήθηκε «όταν έγραφα σε χαρτί τους στόχους και τις απαιτήσεις για να λάβω μία πλήρη υποτροφία. Τίποτα δεν θα άφηνε να μην πετύχω το εφηβικό όνειρό μου».

Πιο δύσκολη, πάντως, έδειχνε η επιδίωξη των υποψήφιων πανεπιστήμων να την συναντήσουν. Ο κόουτς του Μισισίπι Στέιτ, Στιβ Ντάντλεϊ, δεν κατόρθωσε να την βρει διαθέσιμη στο σπίτι της για μία συνέντευξη και πήγε στο μαγαζί, περιμένοντας να της μιλήσει στο διάλειμμά της!

Ο προπονητής του πανεπιστήμιου της Αλαμπάμα, Μιγκέλ Πέιτ, της τηλεφωνούσε στη δουλειά και η Μπερκς συνήθιζε να σημειώνει τηλέφωνα στα κίτρινα χαρτάκια, ώστε να θυμηθεί να καλέσει τους ενδιαφερόμενους, όταν έχει ελεύθερο χρόνο.

Quanesha Burks had a goal of becoming an Olympian and she made it happen 🙌

(via quaneshaburks/TT) pic.twitter.com/q7YOvDbkPh

— Bleacher Report (@BleacherReport) July 9, 2021

Η Κουανίσα Μπερκς δεν παρέλειψε να τηλεφωνήσει σε κανέναν.

Ακόμη και όταν η απόφασή της να σπουδάσει και να αγωνιστεί στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα ήταν οριστική, δεν ξέχασε να επικοινωνήσει με όσους προπονητές από άλλα κολέγια την είχαν πλησιάσει και να τους ευχαριστήσει για το ενδιαφέρον τους.

Μίλησε στον καθένα ξεχωριστά με ευγένεια και καλή διάθεση. Τη στιγμή που οι «μνηστήρες» για τις αθλητικές υπηρεσίες της κατσούφιαζαν ελαφρώς για την άρνησή της, εκείνη διατηρούσε το χαμόγελό της.

Την έκφραση που εκτός από το ταλέντο και την πολλή δουλειά στον στίβο, τη βοήθησε να ξεπεράσει κάθε δυσκολία. Τη θετική νοοτροπία που της επέτρεψε να έχει όνειρα και ένα όραμα που έγινε πραγματικότητα με την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Λίγοι και λίγες ενδεχομένως να είχαν αντέξει απέναντι σε αυτές τις αντιξοότητες. Πολλοί και πολλές θα είχαν επιλέξει πιο εύκολους «δρόμους» για ένα μεροκάματο σε μικρές πόλεις και φτωχικές συνοικίες.

Η Κουανίσα Μπερκς, όμως, διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Εκείνον, ωστόσο, που της χάρισε και μεγαλύτερη ευχαρίστηση αλλά και περισσότερη έμπνευση στους γύρω της.

Άλλωστε, όπως εξηγεί η ίδια, «πίσω από το χαμόγελό μου υπάρχει μία ιστορία που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Όμως αυτή είναι η πραγματική ομορφιά της!».