Κάθε φορά που ο μικρός Τζαμέλ άκουγε το όνομά του γύριζε χαμογελαστός το κεφάλι. Μέχρι μία μέρα που συνέχισε αυτό που έκανε, δίχως να στρέψει το βλέμμα στους γονείς του.
Το χαμόγελό του δεν χάθηκε. Αντίθετα, «πάγωσε» αυτό του πατέρα και της μητέρας του.
Στην επανάληψη της προσφώνησης, ο δύο ετών γιος τους εξακολούθησε να μην αντιδρά.
Η αγωνία των γονιών του δεν κράτησε πολύ. Οι εξετάσεις έδειξαν πως ο μικρός είχε χάσει ολοκληρωτικά την ακοή του, λόγω μηνιγγίτιδας… Η μαμά του κρατήθηκε γερά από τον σύζυγό της.
Εκείνος της ξεκαθάρισε ότι ο Τζαμέλ είναι γιος τους και, έστω και διαφορετικός, είναι το παιδί τους και τίποτε δεν αλλάζει.
Ο κ. Ουάιτ, πάντως, αποφάσισε μία αλλαγή που ήρθε στιγμιαία στο μυαλό του.
Το «Τζαμέλ», εκείνη η θαρρεί κανείς «καταραμένη» πια αναφορά στον κανακάρη τους, έπαψε να υπάρχει στο δικό του στόμα. Επέλεξε να βαφτίσει εκ νέου τον γιο του και του χάρισε το όνομα Σίκου, το οποίο σε αφρικανική διάλεκτο σημαίνει «warrior», «μαχητής».
Ευελπιστούσε αυτό να χαρίσει μία νέα «φλόγα» στον πιτσιρικά από το Λέξινγκτον του Κεντάκι. Να του δώσει όραμα και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση να μην σταματά ποτέ να έχει όνειρα.
Όπως και έγινε…
Ο Σίκου Ουάιτ / Photo by: rachaelrayshow.com.
Ο Σίκου Ουάιτ γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1985 στο Κεντάκι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Το πρόβλημα με την ακοή του, όμως, δεν τον άφησε ποτέ να μείνει πίσω στη ζωή. Το όνειρο του μπάσκετμπολ έγινε πραγματικότητα.
Ο νεαρός λάτρεψε την πορτοκαλί μπάλα. Δεν έπαψε να την κρατά στα χέρια. Ακόμη και όταν, ως παίκτης του γυμνασίου Γκαλοντέτ, παρατηρούσε τα γεμάτα ειρωνεία βλέμματα των συμπαικτών του.
Ήταν το μοναδικό κωφό παιδί της ομάδας και όσο και αν δεν μπορούσε να ακούσει το bullying, το αισθανόταν.
Η ψυχή ενός εφήβου δεν χρειάζεται να ακούσει φωνές, λόγια. Μπορεί να στιγματιστεί από πράξεις, από νεύματα.
Η αποδοκιμασία, ωστόσο, δεν τον πλήγωσε. Συνέχιζε να παίζει στο παρκέ και έγινε μέλος της Ολυμπιακής ομάδας των Η.Π.Α. που αγωνίζεται στους Deaflympics, κατακτώντας τρία χρυσά μετάλλια σε Μελβούρνη (2005), Ταϊπέι (2009) και Σόφια (2013).
Λίγο πριν από την τελευταία διοργάνωση, αποφάσισε τον Ιανουάριο του 2013 να αναλάβει τη θέση του προπονητή σχολείου Κωφών του Μισισίπι.
Αυτό ήταν η πραγματική φιλοδοξία του, ο προορισμός του. Δεν περιορίστηκε με το μπλοκάκι στα χέρια, πάντως.
Εξακολούθησε να αγωνίζεται, εξηγώντας πως «με αυτό τον τρόπο θέλω να εμπνέω τους παίκτες μου να κυνηγούν το απίθανο όνειρο.
»Το να παίζω δεν το κάνω για μένα, αλλά για τους παίκτες μου και το μέλλον όλων των κωφών παιδιών».
Ο Σίκου Ουάιτ ως παίκτης της Ολυμπιακής ομάδας Deaflympics των Η.Π.Α.
Τον Νοέμβριο του 2018, ένα βίντεο του Σίκου Ουάιτ με οδηγίες στη νοηματική γλώσσα στους παίκτες κατέκλυσε το διαδίκτυο στην Αμερική.
Στον αγώνα εναντίον του σχολείου Τζάκσον, ένας οπαδός κατέγραψε με την κάμερα του κινητού του το τάιμ άουτ του Μισισίπι, στο οποίο ο 35χρονος κόουτς επισήμανε στους νεαρούς τη σημασία της άμυνας.
«Ποιου το σπίτι είναι αυτό;», ήταν τα λόγια που σχημάτισε με τα χέρια του. «Το σπίτι μας!», αποκρίθηκαν επίσης στη νοηματική οι παίκτες.
Το γνωστό μοντέλο και ηθοποιός Νάιλ ΝτεΜάρκο, ο οποίος είναι επίσης κωφός και έχει υπάρξει νικητής του αμερικανικού reality show «America’s Next Top Model», εντυπωσιάστηκε από την κίνηση του Ουάιτ και ανάρτησε το βίντεο στο Twitter, γράφοντας και τι σήμαιναν οι κινήσεις του προπονητή.
«Όταν το έκανα, δεν θεώρησα πως είναι κάτι σημαντικό», σχολίασε σε συνέντευξή του στη νοηματική ο κόουτς Ουάιτ, όμως συμπλήρωσε πως «τελικά, σκέφτηκα ότι είναι κάτι μεγάλο για όλη την κοινότητά μας.
»Θέλω πάντα να είμαι έμπνευση για τους αθλητές μου και εκείνοι το καταλαβαίνουν γιατί γνωρίζουν πως ήμουν και είμαι ένας από αυτούς».
Όταν ο Σίκου Ουάιτ ήταν πρωτοετής στο γυμνάσιο Γκαλοντέτ, εντυπωσίασε τον ομοσπονδιακό προπονητή της αμερικανικής Ολυμπιακής ομάδας Κωφών, Ντέιβιντ Χάμιλτον, ο οποίος τον προσκάλεσε στα δοκιμαστικά της Εθνικής.
Ο Χάμιλτον, διευθυντής της ομοσπονδίας, πλέον, εξήγησε πως «είχα ακούσει ήδη πολλά για τον Σίκου και επιβεβαιώθηκαν όταν τον είδα».
Ο Ουάιτ, αν και δεν συμπεριλήφθηκε στην αρχική ομάδα για τους Deaflympics του 2005 στη Μελβούρνη, ταξίδεψε στην Αυστραλία.
Κάποια από τα βασικά μέλη της ομάδας δεν κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν το ποσό των 5.000 δολαρίων που απαιτούνταν και ο Σίκου βρέθηκε στο ρόστερ, παίζοντας λίγα λεπτά και, εκτός από το χρυσό μετάλλιο, κερδίζοντας και εμπειρίες.
«Εκείνοι οι βετεράνοι μου έδωσαν συμβουλές που με έκαναν καλύτερο άνθρωπο», διαπίστωσε ο Ουάιτ, ο οποίος στους Deaflympics του 2009 ήταν βασικός και δεύτερος σκόρερ των Η.Π.Α..
Μάλιστα, στον ημιτελικό εναντίον της Ελλάδας, αν και οι Αμερικανοί ήταν πίσω με 16 πόντους διαφορά στα τέσσερα λεπτά για τη λήξη, ο Ουάιτ πέτυχε τρία τρίποντα και ξεκίνησε την ανατροπή!
Μετά και το χρυσό μετάλλιο του 2013 στη Βουλγαρία, δεν έπαψε να αγωνίζεται, όμως αφοσιώθηκε κυρίως στην προπονητική.
Έχει οδηγήσει το σχολείο Κωφών του Μισισίπι σε δύο τίτλους της λίγκας Mason Dixon Deaf Basketball Championship και το 2017 η ομάδα του αναδείχθηκε κορυφαία της σεζόν στην Division II του NDIAA.
Τα παράσημα, όμως, δεν περιορίστηκαν για τον Σίκου Ουάιτ μόνο στο παρκέ.
Photo by: usdeaflympics.com.
Τον Ιούνιο του 2019, ο Ουάιτ ήταν προσκεκλημένος στην τηλεοπτική εκπομπή «Rachael Ray Show» και έλαβε ένα μήνυμα από το μπασκετικό είδωλό του.
Όταν η παρουσιάστρια ανακοίνωσε ότι έχει ετοιμαστεί μία έκπληξη για τον Σίκου, εκείνος δεν γνώριζε τι είναι. Μέχρι που είδε στην οθόνη τον Κόμπι Μπράιαντ να του στέλνει ένα συγκινητικό μήνυμα.
«Έχω μάθει πως είσαι θαυμαστής μου», ανέφερε ο Κόμπι, ο οποίος μερικούς μήνες μετά έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα με ελικόπτερο… Προσθέτοντας, τότε, πως «η αλήθεια είναι ότι, με το έργο που επιτελείς, εσύ είσαι ήρωας!».
Ο Μπράιαντ δεν έμεινε σε μία τυπική αναφορά, αλλά συνέχισε λέγοντας στο βίντεο πως «πιστεύω στη σημασία του να εμπνέεις τους νέους αθλητές και τη δύναμη που προσφέρει το παιχνίδι, ώστε να αλλάζει ζωές.
»Εσύ εμπνέεις την ομάδα σου κάθε μέρα και λειτουργείς σαν αληθινός καθηγητής της ζωής. Γι’ αυτό, σ’ ευχαριστώ πολύ!».
Ο Κόμπι, επιπλέον, είχε στείλει από ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο του βιβλίου του «The Wizenard Series: Training Camp» σε κάθε παίκτη και προπονητή της ομάδας του Σίκου Ουάιτ.
Η απάντηση του τελευταίου ήταν πως «αυτό που αγαπώ περισσότερο από τη δημοσιοποίηση της ιστορίας μου είναι ότι ο κόσμος μαθαίνει πως οι κωφοί άνθρωποι είναι σαν όλους τους άλλους.
»Αν δουλέψεις σκληρά στη ζωή σου, μπορείς να πετύχεις ότι έχεις ως στόχο και να είσαι εκείνος που θέλεις να είσαι».
Ο Σίκου Ουάιτ δεν εργάζεται για τα χρήματα. Άλλωστε, τονίζει πως «τα χρήματα είναι αντικείμενα. Για μένα, η χαρά των παικτών μου όταν παίζουν και τους φέρονται ως ίσους, αξίζει όσο ένα εκατομμύριο δολάρια».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι «κι εγώ μεγαλώνοντας είχα εξαιρετικούς ηγέτες και μέντορες στο πλευρό μου, στο σχολείο Κωφών του Κεντάκι. Οι περισσότεροι, όμως, ήταν λευκοί και δεν με καταλάβαιναν σε πολλά πράγματα…
»Η μαύρη κοινότητα με αγκάλιασε, αλλά δεν ήταν κωφοί και δεν αντιλαμβάνονταν πολλές από τις δυσκολίες μου».
Έχει αποκαλύψει πως έχει δεχθεί προτάσεις να εργαστεί σε διάφορα σχολεία των Η.Π.Α., ωστόσο δεν αλλάζει το περιβάλλον του Μισισίπι, γιατί «θέλω να είμαι κοντά σε παιδιά που βιώνουν όσα πέρασα κι εγώ.
»Θέλω να τα βοηθήσω να αποφύγουν το bullying και να καταλάβουν πως σε αυτό τον κόσμο είναι και στο δικό τους χέρι να απαιτήσουν και να έχουν ίσες ευκαιρίες. Τα κωφά παιδιά με έχουν περισσότερο ανάγκη από τα παιδιά δίχως προβλήματα ακοής ή τους συμπαίκτες μου στην Ολυμπιακή ομάδα των Deaflympics».
Ο Σίκου Ουάιτ θέλει να δώσει πίσω όσα έλαβε, όσα τον έκαναν να μην φοβάται. Παραδέχεται πως «το μπάσκετμπολ μού έσωσε τη ζωή, διότι χωρίς αυτό θα είχα καταλήξει πιθανότατα νεκρός ή στη φυλακή… Δεν θα είχα αυτή την εργασία, δεν θα ήμουν προπονητής».
Αυτό θέλει να περάσει και στους παίκτες του και σε όσους τον βλέπουν να σχηματίζει μηνύματα γεμάτα έμπνευση με τα χέρια του, στη νοηματική γλώσσα.
Τα όνειρα, οι στόχοι, η αυτοπεποίθηση, το όραμα και τα μαθήματα ζωής δεν χρειάζονται καν λόγια. Είναι διεθνής γλώσσα.
Photo by: Sekoe White / Facebook.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: