Ο Μάρτι Τζέικομπς είχε μόνο ένα όραμα στη ζωή του, από τη στιγμή που θα γινόταν πατέρας.
Δύο αυτοκίνητα, ένα μεγάλο σπίτι στα προάστια της Οκλαχόμα για την πολυμελή οικογένεια, και υγεία.
Το συνηθισμένο «αμερικανικό όνειρο».
Μία φιλοδοξία λίγο απόμακρη από την διόλου συνηθισμένη ζωή του, πριν και μετά την πατρότητα.
Έφτασε κοντά στο να πετάξει όλα τα όνειρά του στα σκουπίδια.
Δουλειές του ποδαριού, λάθος αποφάσεις, παρέα με άτομα που δεν έπρεπε…
Το 1995, όταν παντρεύτηκε την Λασέλ, τα άφησε όλα πίσω του. Με μπόλικο οικονομικό κόστος, ωστόσο.
Έγινε μεν πατέρας πέντε παιδιών, όμως το μεγάλο όνειρό του απομακρυνόταν.
Δεν ήταν, τότε, τόσο το μεγάλο σπίτι ή τα αυτοκίνητα.
Οι συνεχείς διαφωνίες οδήγησαν το ζευγάρι σε διάσταση, αρχικά, και το 2006 σε διαζύγιο…
Ο ένας γιος του, Τζος, ξεκαθάρισε εξαρχής ότι επιθυμούσε να ζήσει με τον πατέρα του.
Ο Μάρτι τού ζήτησε να μείνει για λίγο με την μητέρα του, ωσότου βγει το διαζύγιο, από το οποίο εκείνος ήθελε την κηδεμονία και των πέντε παιδιών..
Η σχέση τους, όμως, ήδη καθόριζε την υπόλοιπη ζωή τους, από τη στιγμή που ο μικρός Τζος απαίτησε και πέτυχε να μετακομίσει με τον πατέρα του, τον ήρωά του.
Ο Τζος Τζέικομπς (αριστερά), με τον πατέρα του, Μάρτι.
Ο Τζος Τζέικομπς δεν μεγάλωσε ακριβώς με πόστερ μερικών σταρ του NFL στον τοίχο του δωματίου του.
Ο ίδιος είναι σήμερα ένας νέος αστέρας του αμερικανικού φούτμπολ, όμως δεν ονειρεύτηκε με τον κλισέ τρόπο.
Απέφευγε να γεμίσει τους τοίχους με αφίσες είτε γιατί οι συχνές μετακομίσεις δεν του επέτρεπαν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις είτε, κυρίως, διότι συχνά ο Μάρτι και ο κανακάρης του δεν έβρισκαν χώρο ανάμεσα σε τοίχους, για ύπνο…
Στις 7 Ιανουαρίου 2020, ο 22χρονος πλέον Τζος Τζέικομπς, ρούκι running back των Όκλαντ Ρέιντερς και πρώην παίκτης του φημισμένου ποδοσφαιρικού προγράμματος του πανεπιστήμιου της Αλαμπάμα, αγόρασε ένα σπίτι στον πατέρα του.
Τα πρώτα χρήματα από το τετραετές συμβόλαιο ύψους 11,9 εκατομμυρίων δολαρίων δεν σπαταλήθηκαν σε ακριβό αυτοκίνητο.
Δεν ξοδεύτηκαν σε ρούχα ή κοσμήματα.
Με ένα ποσό περίπου 400.000 δολαρίων, ο νεαρός αθλητής ευχαρίστησε τον πατέρα του για όλες τις θυσίες που έκανε για να μεγαλώσει εκείνον και τα τέσσερα αδέρφια του.
Το δώρο του έκανε ακόμη πιο γνωστή την ιστορία που κρυβόταν πίσω από την ωριμότητα και την εσωτερική δύναμη του Τζος, πέρα από ταχύτητα και μούσκουλα.
Για ένα μεγάλο διάστημα των παιδικών χρόνων και της εφηβείας του, ο Τζέικομπς ήταν ουσιαστικά άστεγος…
Ή κοιμόταν σε φθηνά μοτέλ από τα οποία έφευγε μετά το πρωινό.
Όταν ο Τζος αποφάσισε να αφήσει την μητέρα του και να ζήσει με τον πατέρα του, ο Μάρτι μόλις είχε αφήσει το διαμέρισμα που έμενε, στην Τάλσα.
Τα έξοδα για την διατροφή και τους λογαριασμούς της πρώην συζύγου του ήταν υψηλά.
Όλα έγιναν δυσκολότερα όταν τραυματίστηκε στο μάτι από σκόνη απορρυπαντικού, στις αποθήκες όπου εργαζόταν ως υπάλληλος και μεταφορέας.
Όταν είδε τον γιο του, έπαψε να φοβάται. Τουλάχιστον την ημέρα.
Οι δυο τους, για περίπου δύο εβδομάδες, ζούσαν στον δρόμο και ήταν υποχρεωμένοι να κοιμηθούν στο αυτοκίνητο… Ο Μάρτι οδηγούσε για ώρα μέχρι να βρει ένα ήσυχο και όσο το δυνατόν ήσυχο σημείο για να παρκάρει.
Όταν το έβρισκε, έβαζε τον πιτσιρικά να κοιμηθεί στο πίσω κάθισμα, άναβε το καλοριφέρ και καθόταν στη θέση του συνοδηγού, με ένα όπλο κάτω από το πόδι του.
«Δεν τον θυμάμαι να κοιμάται καθόλου κάθε βραδιά», είχε δηλώσει στο Bleacher Report τον Νοέμβριο του 2018 ο γιος του.
Ο Ντράιβερ ΝτεΒιτ, αν και κοντινός φίλος του Μάρτι, συμπλήρωσε πως «ήταν κάτι απογοητευτικό για μένα διότι ποτέ δεν καταλάβαμε σε πόσο δύσκολη θέση είχε βρεθεί.
»Ήμουν κοντά του, όμως δεν είχα ιδέα. Ο Μάρτι είναι ανεξάρτητος και περήφανος χαρακτήρας και δεν ήθελε να ζητήσει βοήθεια από κανέναν».
Ο Μάρτι Τζέικομπς / Photo by: tulsaworld.com.
Τρεις μήνες αργότερα, ο Μάρτι Τζέικομπς κατόρθωσε να κερδίσει την κηδεμονία και των πέντε παιδιών του.
Ο Τζος εξήγησε όταν έφτασε στο NFL ότι «ο πατέρας έστελνε στην μαμά πολλά χρήματα. Μονάχα που εκείνη έβγαινε και τα ξόδευε και δεν υπήρχε πολύ φαγητό στο τραπέζι.
»Της το έλεγα συχνά. Απορούσα πώς μπορούσε και το έκανε. Αυτό δεν της άρεσε. Ήταν ενοχλητικό που “επαναστατούσα” και μιλούσα φωναχτά.
»Ουσιαστικά με έδιωξε μόνη της, αν κι εγώ εξαρχής επιθυμούσα να ζήσουμε με τον πατέρα μου».
Ο μικρός, όμως, αισθανόταν ασφαλής ακόμη και όταν κοιμόταν στο αυτοκίνητο.
«Δεν σκεφτόμουν το μέρος. Απλώς με έπαιρνε ο ύπνος και το πρωί ξυπνούσα να πάω στο σχολείο. Ένιωθα ασφάλεια με τον πατέρα μου».
Στο τρίμηνο που μεσολάβησε μέχρι να πάρει και τα άλλα τέσσερα παιδιά του, ο Μάρτι Τζέικομπς είχε βρει ένα διαμέρισμα δύο δωματίων, όμως γνώριζε ότι σε αυτό δεν χωρούσαν όλοι.
Ο ίδιος αποκάλυψε ότι «φτάνοντας σπίτι μετά το τελευταίο δικαστήριο, τοποθέτησα μερικές παλέτες στο πάτωμα, κλείστηκα σε ένα δωμάτιο και προσευχήθηκα.
»Το μόνο που είπα στον θεό ήταν πως “τώρα που έχω τα παιδιά μου, τι να κάνω;” Έλαβα μία ξεκάθαρη απάντηση…
»Όφειλα να προστατεύσω το πεπρωμένο τους».
Ο Τζος Τζέικομπς (στο μέσο, με τη λευκή φανέλα), την ημέρα που ανακοίνωσε στο γυμνάσιό του ότι θα φοιτήσει στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα / Photo by: tulsaworld.com.
Οι Τζέικομς έζησαν σε εκείνο το μικρό διαμέρισμα για έξι μήνες.
Το επόμενο τετράμηνο άλλαζαν διαρκώς δωμάτια σε φθηνά μοτέλ, «ώστε τουλάχιστον να τρώνε πρωινό πριν πάνε στο σχολείο», όπως έλεγε ο Μάρτι.
Οδηγούσε τέσσερις ώρες κάθε μέρα σε μία μερικής απασχόλησης εργασία.
Λίγο καιρό μετά, κατόρθωσε να βρει ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα. Πάλι ελαφρώς μικρό, αφού ο Τζος δεν είχε δικό του κρεβάτι.
Ο Μάρτι ήταν, όμως, διαρκώς εκεί, μαζί τους.
Συνήθιζε να τους ζητά να γράψουν ποίηση ή ακόμη και στίχους ραπ μουσικής, ώστε να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
«Ο πατέρας ήταν πάντα εκεί. Όταν μεγάλωσα άρχισα να παρατηρώ πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, εμείς τρώγαμε και εκείνος καθόταν στην άκρη… Νηστικός, αλλά χαρούμενος που είχε βρει φαγητό για εμάς», εκμυστηρεύτηκε ο Τζος.
Ο μικρός δεν είχε πάρει ακόμη στα σοβαρά το φούτμπολ.
Η για χρόνια κακή διατροφή τον είχε κάνει σχεδόν υπέρβαρο και δεν είχε συγκεκριμένη θέση.
Αυτό, φυσικά, δεν άρεσε στους σκάουτερ των κολεγίων.
Όμως ο ίδιος είχε άλλες έγνοιες. Η φαμίλια του συνέχισε να αλλάζει διαρκώς σπίτια.
Οι μετακομίσεις ήταν τόσο συχνές που, πολλές φορές, τα παιδιά αποφάσιζαν να μην ξεπακετάρουν τα πράγματά τους.
Έβγαζαν μόνο τα ρούχα από τις βαλίτσες…
Ακόμη και όταν βρέθηκαν στο μεγάλο σπίτι από το οποίο ο Τζος αποφοίτησε από το γυμνάσιο, πέρασαν εβδομάδες ωσότου τα αδέρφια του το συνηθίσουν και αποφασίσουν να το διακοσμήσουν.
Τον Απρίλιο του 2019, ο Τζος Τζέικομπς είχε αναφερθεί στα δύσκολα παιδικά χρόνια του, σε συνέντευξη στην ιστοσελίδα του Sports Illustrated. Τόνισε ότι μόνο όταν βρέθηκε στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα κατάλαβε πόσο μακριά είχε φτάσει.
Επισήμανε πως «για πολύ καιρό, η οικογένειά μου δεν μιλούσε ανοικτά για όσα ζήσαμε.
»Κι εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ πόσο άσχημα ήταν… Δεν ήξερα ότι αυτό που περάσαμε δεν ήταν το φυσιολογικό. Για μένα, το να κοιμάμαι στο αυτοκίνητο έμοιαζε τότε νορμάλ».
Σαν πρωτοετής στο κολέγιο, πάντως, σκέφτηκε να αποχωρήσει.
Αρχικά δεν έβρισκε θέση βασικού και, επιπλέον, κάποιοι τραυματισμοί τον κρατούσαν πίσω.
«Να επιμείνεις και θα δεις ότι θα ανταμειφθείς από όλο αυτό», ήταν η απλή προτροπή του πατέρα του.
Μετά τη δεύτερη σεζόν του οι σκέψεις επανήλθαν.
«Δεν θα πω ψέματα… Ήθελα να φύγω. Στο τέλος της ημέρας αισθανόμουν ότι δεν υπάρχει λόγος να είμαι εκεί».
Αποφάσισε να μείνει όταν είδε τον Μάρτι βουρκωμένο την πρώτη φορά που παρακολούθησε αγώνα του γιου του από την εξέδρα, μαζί θείους του και τον εγγονό του, Μπράξτον.
Ο Τζος είχε μάθει σε διαδρομές γεμάτες «λακκούβες». Αυτή η πορεία, όμως, είχε ήδη πάρει πιο στρωτό δρόμο.
Ο Τζος Τζέικομπς, με τη φανέλα των Όκλαντ Ρέιντερς.
Λίγο πριν από την επιλογή του στο Νο24 του ντραφτ του NFL, από τους Όκλαντ Ρέιντερς, ο Τζος Τζέικομπς είχε εξηγήσει ότι δεν αισθάνεται «ήρωας».
Λέγοντας πως «γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τα ίδια και ίσως και πολύ χειρότερα από εμένα..
»Αυτό που θέλω, μοιράζοντας τις εμπειρίες μου, είναι να με κοιτάξουν σαν ένα παράδειγμα.
»Να δουν ότι από κάθε δυσκολία μπορούν να προκύψουν θετικά πράγματα. Να καταλάβουν πως κάνοντας το καλό, όπως ο πατέρας μου, έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν κάτι εκπληκτικό!
»Δεν πρέπει να αφήσουν ποτέ κανέναν να βάζει όρια στα όνειρά τους».
Ο πατέρας του, Μάρτι, δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα του NFL ότι είναι περήφανος όχι απλώς για την καριέρα του γιου, αλλά και για τον τρόπο που ο Τζος είναι πια πατέρας.
Η κοπέλα του 22χρονου running back γέννησε τον Μπράξτον όταν ο Τζος ήταν 19 ετών και μόλις είχε δεσμευτεί στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα.
«Έζησε τόσα πράγματα σαν παιδί, δεν θέλει να γίνουν εμπειρίες και του δικού του γιου», τονίζει ο Μάρτι.
«Κλαίω κάθε φορά που μιλώ για όσα περάσαμε, γιατί ο θεός με εμπιστεύτηκε με αυτά τα πέντε παιδιά και δεν με άφησε να φύγω μακριά. Ο Τζος θα μπορούσε να είναι ένα διαφορετικό, πιο σκληρό παιδί. Όμως μεγάλωσε και ωρίμασε και τώρα είναι και ο ίδιος πατέρας».
Ο παίκτης των Ρέιντερς προσθέτει απλώς ότι «που δεν ήμουν από εκείνα τα παιδιά που ονειρεύονταν το NFL.
»Ήμουν μόνο χαρούμενος που έγινα ο πρώτος από την οικογένειά μου που φοίτησε σε κολέγιο.
»Όταν έφτασα εκεί, άρχισα να γίνομαι πιο ανταγωνιστικός και να θέλω να σταθώ σε υψηλότερο επίπεδο».
Έμαθε να κοιτάζει μπροστά. Δίχως, ωστόσο, να ξεχνά να ρίχνει και μία ματιά στο σκληρό παρελθόν.
«Μένω πάντα ταπεινός για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα και έφτασα ως εδώ.
»Είναι τρελό να σκέφτομαι όσα συνέβησαν»…
Εκπλήρωσε, πια, και ένα τόσο απλό μα συνάμα και κάποτε τόσο «τρελό» (αμερικανικό) όνειρο του πατέρα του, για ένα σπίτι.
Για τον Μάρτι και τον Τζος Τζέικομπς, όμως, «σπίτι» ήταν πάντοτε εκεί που απλώς ήταν μαζί.
Photo by: raiders.com.
* Κεντρική φωτό: raiders.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Αρσέν Μουλουντά: «Νίκησε το μίσος!»
Η αβάσταχτη απλότητα του (περίπλοκου) εαυτού του Ντένις Ρόντμαν
Όγκουστιν Ρούμπιτ: Διπλή οικογένεια, διπλή ευκαιρία
Ο Σακίλ ΜακΚίσικ δεν «λύγισε» από τη φυλακή, «νικώντας» την ειρωνεία…
Άστεγη, έφηβη μητέρα, όμως η Τζάσμιν Ουόκερ δεν έχασε ποτέ το κίνητρό της