«Aθήνα 12 Σεπτεμβρίου 1987
Κύριε Νίκο
Το όνομα μου είναι Μιχάλης. Είμαι 10 ετών και όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου, κυκλοφορώ με μια μπάλα στο χέρι. Υπάρχει μια μικρή διαφορά βέβαια. Η μπάλα με την οποία κυριολεκτικά κοιμάμαι και ξυπνάω, σε πείσμα όλων των άλλων, δεν ειναι του ποδοσφαίρου αλλά του μπάσκετ.
Έχουν περάσει 3 μήνες περίπου απο το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και ακόμα νομίζω ότι ονειρεύομαι.
Έχω γράψει όλους τους αγώνες της εθνικής μας στο βίντεο και κάθε μέρα βλέπω το θαύμα που εσείς και τα υπόλοιπα παιδιά πετύχατε. Κάθε πρωί που ξυπνάω προσπαθώ να αντιγράψω το κάθε καλάθι που είχατε βάλει στους αγώνες.
Η μπασκέτα που βρίσκεται στην ελιά απέναντι από το σπίτι μου, έχει αναστενάξει πραγματικά απο τα τούβλα που ρίχνω. Προσπαθώ όμως να ακολουθώ αυτό που λέτε.
Ότι μόνο με σκληρή δουλειά, ταπεινότητα και πάρα πολύ προπόνηση μπορεί κανείς να καταφέρει αυτό που φαίνεται απίθανο.
Εύκολο να το λέτε εσείς όμως. Το κάνετε να δείχνει τόσο απλό.
Η ικανότητα σας είναι μοναδική.
Ο τρόπος που κινείστε στο γήπεδο είναι μαγευτικός. Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να σας χαζεύω.
Οι δικοί μου με κοροϊδεύουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν όμως αυτό που αισθάνομαι. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να τους εξηγήσω. Το μόνο που θέλω είναι να παίζω μπάσκετ (Μακάρι να τα καταφέρω).
Το μόνο που θέλω είναι να μοιάσω σε εσάς.
Εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορέσω να σας δω να παίζετε από κοντά. Να σας γνωρίσω.
Θα είναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου.
Είμαι σίγουρος ότι για πάντα θα είστε ο κορυφαίος. Κι εγώ θα είμαι το ίδιο περήφανος όπως είμαι τώρα. Σας ζητάω ταπεινά συγγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου.
Εύχομαι να είστε πάντα γερός
Με τιμή ο μεγαλύτερος θαυμαστής σας
Μιχάλης Κακιούζης»
*Το συγκεκριμένο κείμενο κοινοποιήθηκε στα ΜΜΕ από τον Μιχάλη Κακιούζη στις 12 Σεπτεμβρίου 2017.
CHECK IT OUT: Μιχάλης Κακιούζης: Στην οθόνη το 1987, στο βάθρο το 2005
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Λιβέρης Ανδρίτσος: Όταν άλλαξε η ζωή μας
Νίκος Λινάρδος: Η «μικρή» Ελλάδα μεγάλωσε!
Νίκος Σισμανίδης: Στο (βιο)ρυθμό του 1987!
Βασίλης Σκουντής: Να ‘τανε, λέει, το ΄87!
