Το γεγονός ότι βλέπουμε Μουντιάλ μες στον χειμώνα για μένα αποτελεί μεγάλη έκπληξη!
Είχαμε συνηθίσει κάθε τέσσερα χρόνια καλοκαιρινό Μουντιάλ, αλλά τώρα βλέπω περισσότερα παιχνίδια απ΄ ό,τι θα έβλεπα το καλοκαίρι. Και μάλιστα συναρπαστικά παιχνίδια. Χουχουλιάζουμε στον καναπέ και βλέπουμε όλοι μαζί, η γυναίκα μου, η κόρη μου, ο γιος μου, όλη η οικογένεια, και μάλιστα πολλά ματς. Από το πρωί κάθεσαι και βλέπεις, περιμένοντας το επόμενο, καθώς έχουν ενδιαφέρον όλα τα παιχνίδια.
Επιπλέον, είναι κάτι το διαφορετικό. Αυτό που λέγαμε, ότι οι παίκτες είναι πιο ξεκούραστοι παρά αν έπαιζαν καλοκαίρι, είναι γεγονός. Παίζει ρόλο και η διαχείριση που κάνουν οι ομάδες, ενώ να μην ξεχνάμε και ότι οι μεγάλοι παίκτες σε προηγούμενα Μουντιάλ είχαν υπερφορτωθεί, προέρχονταν από Τελικούς Champions League, Europa League, από παιχνίδια με τις Εθνικές τους ομάδες, τα δυνατά Πρωταθλήματά τους κτλ, άρα σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι είναι ακόμη ξεκούραστοι.
Έκαναν σωστά την προετοιμασία τους, έτσι όπως έπρεπε, και βλέπουμε τις “μικρομεσαίες” ομάδες να κάνουν τις εκπλήξεις, να παλεύουν όλα τα παιχνίδια και ευχόμαστε να υπάρχει αντίστοιχη συνέχεια σε αυτό, αλλά τελικά να προχωρήσουν… τα φαβορί.
Θα μπορούσαν να έχουν προκριθεί συντομότερα και άλλες ομάδες εκτός από Γαλλία, Βραζιλία, Πορτογαλία που πέρασαν πρώτες, αλλά υπήρχαν οι ανατροπές και έγιναν οι όμιλοι κάπως ρευστοί. Η ομάδα της Βραζιλίας πάντα είναι φαβορί, όπως και να ‘χει, όπως και η Γαλλία. Φαβορί και η Πορτογαλία, είμαστε όλοι Πορτογάλοι λόγω του Φερνάντο Σάντος αλλά και του πώς μας φέρθηκαν οι φίλαθλοι στο Euro του 2004, απ’ το οποίο έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις. Λογικό λοιπόν αυτές οι τρεις Εθνικές να έχουν προκριθεί πολύ νωρίς. Περίμενα όμως και άλλες ομάδες να έχουν “καθαρίσει” νωρίς, όπως η Αργεντινή, το Βέλγιο, η Γερμανία που υπήρξαν θύματα εκπλήξεων.
Αυτές οι ανατροπές είναι κάτι το πολύ ευχάριστο για μένα και τον περισσότερο κόσμο. Έχει μικρύνει πολύ η ψαλίδα και θα δούμε και τις μεγάλες ομάδες, οι οποίες άλλες χρονιές ρίχνανε τριάρες και τεσσάρες στις μικρές ομάδες, πώς θα διαχειριστούν το άγχος και πώς θα αντιμετωπίσουν τον τρόπο παιχνιδιού των αντιπάλων.
Εμένα με ενθουσιάζουν οι Πορτογαλία και η Ουρουγουάη. Θα ήθελα πολύ να γινόταν να προχωρήσουν αυτοί οι δύο, ίσως έως και τον Τελικό. Μου αρέσουν οι Ουρουγουανοί και ως λαός αλλά και ως ομάδα.
Σε ό,τι αφορά στον ρόλο του τερματοφύλακα στο Μουντιάλ, πολύ σημαντικό είναι το δέσιμο με την άμυνα, η χημεία που υπάρχει. Βλέπουμε μεγάλους τερματοφύλακες που, μόλις ενσωματωθούν στην Εθνική, δεν προλαβαίνουν να προσαρμοστούν με όσους έχει διαλέξει ο ομοσπονδιακός προπονητής. γι’ αυτό ο Ισπανός προπονητής, Λουίς Ενρίκε, για παράδειγμα, κρατάει ως κορμό παίκτες της Μπαρτσελόνα. Πρέπει τουλάχιστον ο τερματοφύλακας να έχει μια χημεία, μια συνεργασία με τους υπόλοιπους παίκτες. Είναι θέμα τακτικής και βέβαια ικανότητας.
Θύμα έκπληξης έπεσε και το Βέλγιο που διαθέτει έναν σπουδαίο τερματοφύλακα, τον Κουρτουά, ο οποίος σχολιάστηκε για το γκολ από το Μαρόκο.
Η θέση του τερματοφύλακα είναι σαν τις δουλειές του σπιτιού. όσο μια γυναίκα τις κάνει, δεν τις βλέπει κανείς, μέχρι να μην τις κάνει! Όσο γίνεται η δουλειά, κανείς δεν μιλάει, δεν αναφέρει κάτι, όλα είναι μια χαρά και δεν υπάρχουν προβλήματα. Έτσι και ο τερματοφύλακας, όταν δεχτεί το γκολ, μόνο τότε βλέπουν το πρόβλημα, την ατέλεια, γίνεται υπερανάλυση, ότι φταίει κτλ.
Και είδαμε, για παράδειγμα, τον Πορτογάλο τερματοφύλακα να πιάνει δυο τετ α τετ , αλλά όλοι να μιλούν για τα γκολ που σημειώθηκαν και για το αν έβαλε ή δεν έβαλε γκολ ο Ρονάλντο.
Σχετικά με τους διοργανωτές και το Κατάρ, οι καταστάσεις δεν είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια. Οι διοργανωτές προσπαθούν να απομονώσουν κάποια γεγονότα, υπάρχουν δεσμεύσεις στη χώρα και σίγουρα παρουσιάζουν μόνο τα θετικά, τα ωραιοποιούν όλα και αυτό φαίνεται.
Στον αγώνα της Πορτογαλίας με την Ουρουγουάη, για παράδειγμα, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ένας ακτιβιστής με σημαία ΛΟΑΤΚΙ. Ποιος ξέρει λοιπόν τι θα πάθει, με τους νόμους και το καθεστώς που επικρατούν εκεί; Τα χειρότερα φαντάζομαι!
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αντώνης Νικοπολίδης: Ένα αλλιώτικο Μουντιάλ