«Ένας ήρωας του καιρού μας», κάνοντας χρήση του Λερμοντόφιου τίτλου.
Ήρωας του κόσμου, θριαμβευτής, αγαπητός, δημοφιλής, φιλάνθρωπος, είναι το νούμερο ένα!
Αλλά… σε ποιον χρόνο γίνεται πλέον η αναφορά, «είναι» ή «ήταν»; Και πώς η αψεγάδιαστη εικόνα ενός “Mr Perfect” μπορεί να αμαυρωθεί και να αποδομηθεί τόσο σύντομα; Και πώς ένας… ήρωας του καιρού μας μπορεί να γίνει -και μόνο- ο «ήρωας των αντιεμβολιαστών», στην περίπτωση απέλασης από την Αυστραλιανή Κυβέρνηση, όπως υποστήριξαν οι συνήγοροι του Νόβακ Τζόκοβιτς;
Ήταν σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ένα χρονικό που έβραζε από την αρχή, απ’ τα περσινά τέλη της χρονιάς, όταν ήδη ο «Νόλε», δημόσια αρνητής του εμβολιασμού, αναζητούσε μέσω ιατρικής εξαίρεσης την συμμετοχή στο Australian Open. Γιατί στα 35 του, όπου διεκδικεί -πόσα ρεκόρ να σπάσουν πια- το τρόπαιο για 10η φορά στην καριέρα του και το 21ο Grand Slam, φάνταζε τόσο, μα τόσο θελκτικό. Δεν είναι ότι ζητούσε, μέσω διάφορων οδών, μια εξαίρεση, είναι και τα πολλά ατοπήματα στα οποία υπέπεσε στον δρόμο για την επίτευξη του σκοπού. Ήταν χτυπήματα για τη δημόσια εικόνα του, λίγο οι φωτογραφίες χωρίς μάσκα με παιδάκια, ενώ νοσούσε, λίγο η συνέντευξη στην «Équipe» παρά το θετικό PCR, λίγο το «όχι» στο κουτάκι αίτησης εισόδου στην Αυστραλίας για το αν είχε ταξιδέψει τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ενώ βρισκόταν στην Ισπανία…
Η μάχη είχε χαθεί με αυτά και με άλλα και ήταν ο προπομπός για την τελική ήττα της υπόθεσης. Είναι το κατά το κοινώς λεγόμενο «είχε δώσει αφορμές». Το δε σήριαλ είχε ακρότητες και ήταν “λύσσα”.
Λύσσα το αίτημά του για προσωπικό σεφ, λόγω της κακής ποιότητας του φαγητού στο ξενοδοχείο για μετανάστες όπου διέμενε, περιμένοντας την εξέταση της έφεσης για την ακύρωση της βίζας του. Λύσσα οι δηλώσεις του πατέρα του: «θέλουν να τον σταυρώσουν σαν τον Χριστό», «ο γιος μου είναι η καρδιά της Σερβίας αλλά και του φιλελεύθερου κόσμου».
Λύσσα βέβαια και η Κυβέρνηση της Αυστραλίας που “φυλάκισε” τον Τζόκοβιτς σε ένα ξενοδοχείο μεταναστών, ενώ έχει κάνει τα στραβά μάτια για δεκάδες ηθοποιούς του Χόλυγουντ που μετακομίζουν προσωρινά στο Σίδνεϊ απολαμβάνοντας φορολογικές ελαφρύνσεις για το γύρισμα ταινιών, την ίδια ώρα που χιλιάδες Αυστραλοί ήταν αποκλεισμένοι στο εξωτερικό πάνω από έναν χρόνο μην μπορώντας να επιστρέψουν.
Ο Ράφα Ναδάλ το είπε σωστά, «τσίρκο». «Είμαι απλώς ένας παίκτης που βλέπει αυτό το τσίρκο απ’ έξω. Και είμαι λίγο κουρασμένος με αυτό το θέμα. Νομίζω παρατράβηξε». Όντως είχε παρατραβήξει! Αλλά αυτά συμβαίνουν, όταν μένουν ανοιχτά “παραθυράκια”, με πολλές ευθύνες να αποδίδονται στην Tennis Australia. Έγγραφο αποδείκνυε ότι οι διοργανωτές του τουρνουά είχαν δώσει “παράθυρο” συμμετοχής στους ανεμβολίαστους τενίστες, με αιχμή το νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης, Νόβακ Τζόκοβιτς. Στις 4 Ιανουαρίου μάλιστα ανακοινώθηκε ότι ο Σέρβος είχε πάρει το πράσινο φως για να μετάσχει από τους διοργανωτές. Ή το ξεκόβεις απ’ την αρχή ή δίνεις θάρρος και περιθώρια εξελίξεων. Σε τέτοια σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην υγεία και την ισονομία έχεις πιο υπεύθυνη στάση.
Photo by: Eurokinissi.
Το τέλος άρχισε να γράφεται την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου, με την άφιξη του σταρ στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης, ευρισκομένου στη συνέχεια υπό κράτηση, απομονωμένου, με δύο αστυνομικούς να τον φυλούν. Και ολοκληρώθηκε με τους τρεις δικαστές που επικύρωσαν την απόφαση του Υπουργού Μετανάστευσης να ακυρώσει τη βίζα του Σέρβου για λόγους δημόσιου συμφέροντος, όπως υποστήριξε και ο Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον.
Ο «Νόλε» δίχασε, δίχασε και χώρισε. Δεν δίχασε μόνο τους οπαδούς του, τους λάτρεις του, δίχασε τον απλό κόσμο που, ήθελε-δεν ήθελε, παρακολούθησε μέσα από τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ το δεκαήμερο σήριαλ σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις του.
Και μια εικόνα απορίας εμφανίζεται στο μυαλό πολλών από εμάς για το «τι θα γινόταν αν»… Τι θα γινόταν αν ο Τζόκοβιτς αγωνιζόταν τελικά στο Australian Open; Πώς θα τον υποδεχόταν ο φίλαθλος κόσμος στις κερκίδες, θα χειροκροτούσε σαν άλλοτε ή θα έπεφτε και γιούχα; Δεν θα ήταν μια κινητή βόμβα για αντιπάλους, διαιτητές, δημοσιογράφους, οι οποίοι -όπως και να το κάνουμε- θα ήταν προκατειλημμένοι; Και τι αντίκτυπο θα είχε στους απλούς Αυστραλούς, εμβολιασμένους κατά 90%, οι οποίοι ήδη έδειχναν ενοχλημένοι από την εν δυνάμει εξαίρεση. «Dura lex sed lex», «σκληρός νόμος αλλά νόμος».
Στην πατρίδα του Τζόκοβιτς, τη Σερβία, το κλίμα είναι φυσικά εντελώς διαφορετικό. Στο Βελιγράδι, το νούμερο ένα στον κόσμο είναι ένα είδος εθνικού ήρωα για πολλούς ανθρώπους. Και η στάση του στο θέμα του εμβολιασμού αντιμετωπίζεται με μεγάλη συμπάθεια. Έτσι κι αλλιώς, η Σερβία είναι μια από τις χώρες με χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού.
Δίχασε κόσμο, δίχασε ο «Νόλε»!
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η υπέρλαμπρη, η άθικτη καριέρα του στιγματίστηκε με το γεγονός που για πάντα θα σκιάζει το βιογραφικό του. Ανεξαρτήτως της συνέχειας, των επιτυχιών, των διακρίσεων και των υπόλοιπων στιγμών του, το όνομά του αποδομήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Και είναι άγνωστο εάν και ο ίδιος αντιλαμβάνεται πόσο το αντιεμβολιαστικό πιστεύω του αλλά και η ανευθυνότητα των πράξεών του αμαύρωσαν την τεράστια καριέρα του. Φυσικά, η μνήμη των περισσοτέρων είναι κοντή και η ζωή αντικαθιστά τα παλιά με τα καινούργια, αλλά ένα βαρίδι έχει φορτωθεί πλέον στον Τζόκοβιτς:
Η υποχρέωση να κερδίζει, μόνο να κερδίζει, γιατί, αν αρχίσει και χάνει έδαφος, δεδομένων των συνθηκών, τότε… «οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις»!
Photo by: Eurokinissi.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το Match Point του Νόβακ Τζόκοβιτς