Η δουλειά του είναι να υποδύεται το αόρατο τείχος.
Λίγες επαφές, ελάχιστες προωθήσεις, “ρήτρα υποχρεωτικότητας” να παραμένει πίσω, να προστατεύει τα στόπερ, να κατευθύνει τη δυάδα μπροστά του, να γίνεται η καρδιά.
Στο εναρκτήριο ματς με τους Σέρβους ανέβηκε μια φορά. Η μπάλα εκτοξεύθηκε με υπερδύναμη από το πόδι του και τράνταξε το δοκάρι. Εναντίον της Ελβετίας δεν υπήρχε Ριτσάρλισον να λύσει το γόρδιο δεσμό, ο Νεϊμάρ στεκόταν λαβωμένος εκτός, το γκολ του Βινίσιους ακυρώθηκε, γιατί σφυρίχτηκε κάποιο varίσιο οφσάιντ στο ξεκίνημα της φάσης.
Ο σκηνοθέτης άνοιξε το πλάνο. Στην εξέδρα, δίπλα-δίπλα οι τρεις μύθοι, άπαντες παρόντες στην “τελευταία φορά” της Βραζιλίας το 2002. Καφού, Ρομπέρτο Κάρλος, Ρονάλντο. Χαμογελούσαν θαρρείς και ήξεραν.
Οι Ελβετοί έχουν αμυνθεί υποδειγματικά για 83 λεπτά. Όταν όμως στη συζήτηση υπεισέρχεται η τέχνη του περιττού, η αόρατη διασύνδεση με την αλάνα, καμία διάταξη, κανένα σύστημα, καμία σκοπιμότητα δεν γίνεται να υπερτερήσουν.
Ο Βινίσιους κλεισμένος αριστερά, πασάρει στον Ροντρίγκο, ο οποίος με μία επαφή ανοίγει στον Κασεμίρο. Ο Κάρλος δεν κοντρολάρει, δεν ψάχνει αυτό που επιτάσσει η λογική και σουτάρει σε πρώτο χρόνο. Με το εξωτερικό. Ένα από τα ομορφότερα γκολ αυτού του Παγκόσμιου Κυπέλλου είναι γεγονός.
Προϊόν συνεργασίας τριών μέχρι πρότινος συμπαικτών στη Ρεάλ Μαδρίτης και εκτελεστή τον δικό μας “αόρατο άνθρωπο”. Ο Κασεμίρο είχε πάρει υπό τη σκέπη του τα δυο πιτσιρίκια στην Καστίγια. Πιθανότατα διότι είχε εικόνα του περί τίνος πρόκειται, όπως συνήθιζε να λέει μειδιώντας ο Κάρλο Αντσελότι.
Κι ο Κασεμίρο στα 19 wonderkid είχε θεωρηθεί, είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Νέων, ονειρευόταν μια μεγάλη μεταγραφή στην Ευρώπη, με πολλά, πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ. Αντ’ αυτού σκοτάδι. Κυκεώνας μάνατζερ, ευθεία ρήξη με τη διοίκηση της Σάο Πάουλο, “ψυγείο”.
Μέσα σε λίγους μήνες, από το επόμενο μεγάλο αστέρι στην παντελή έκλειψη. Άφνου το 2013, μετά από μια όχι και τόσο διαφανή διαπραγμάτευση και διαδικασία, τον ανακοινώνει η δεύτερη ομάδα της Ρεάλ. Δανεικός, ουσιαστικά “παρακολούθημα” του Φαμπίνιο που ήταν το μεγάλο αστέρι τότε που προωθούσε ο παντοδύναμος Ζόρζε Μέντες.
Σε τέσσερεις μήνες ο Μουρίνιο τού έχει δώσει αυτή τη μία ευκαιρία που ονειρεύονται χιλιάδες παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο. Βασικός στο παιχνίδι με τη Μπέτις, ψάρι έξω απ’ το νερό. Όσα είχαν δει όμως στο Alfredo Di Stefano ήταν αρκετά για τους ιθύνοντες της Ρεάλ ώστε να ενεργοποιήσουν την option από τη Σάο Πάουλο. Δεκαοκτώ εκατομμύρια και κάτι ψιλά.
Αγροτικό στο Oporto με τους «Δράκους» και μετατροπή σε “doble pivote”. Πλάθεται στα χέρια του Λοπετέγκι, αποκτά αυτοπεποίθηση με τον Μπενίτεθ, είναι για πρώτη φορά ευτυχισμένος. Το feeling με την Εθνική δεν το έχασε ποτέ, απλώς έπρεπε να ωριμάσουν οι συνθήκες και ο ίδιος για να “πατήσει” κι εκεί στον πιο δύσκολο ρόλο απ’ άλλους, στην “άγκυρα”.
Διαθέτει το τεράστιο πλεονέκτημα να έχει μπροστά του δυο εκπληκτικούς ποδοσφαιριστές στο σύλλογό του, τον Τόνι Κρόος και το Λούκα Μόντριτς. Η τριάδα θα αφήσει εποχή, ειδικά όταν τους απελευθερώνει ο Ζιντάν και τους αποσυμπιέζει ο Αντσελότι.
Διάβασμα των φάσεων, αίσθηση χώρου, αγαστή συνεργασία με τους παγκόσμιους συμπαίκτες, υπαρκτός περφεξιονισμός. Στη Ρεάλ έμαθε ότι το να γίνεσαι αόρατος είναι τέχνη. Το δήλωσε και άλλοτε αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, Ζιμπλέρτο Σίλβα, όταν κλήθηκε να επιλέξει τον πολυτιμότερο της «Seleção» στο ντεμπούτο της. Δεν είπε τον Ριτσάρλισον, δεν ανέφερε τον Νεϊμάρ. Μονάχα ένα όνομα βγήκε από τα χείλη του, Κασεμίρο.
Η ιστορία καταγράφει. Είναι ο μοναδικός στην ενδεκάδα με τόσες παραστάσεις, τόσες «κούπες με μεγάλα αυτιά», τέτοια ικανότητα διαχείρισης καταστάσεων και ακτινογραφίας του εκάστοτε αγώνα, ώστε και ο Τίτε από αυτόν ξεκινά την ενδεκάδα.
Με τους Ελβετούς θύμισε πως εκτός από αόρατος μπορεί να γίνει και καλλιτέχνης. Στο rebus της Γιουνάιτεντ πια, το πιο πολύκροτο σίριαλ του καλοκαιρινού παζαριού, με εκατομμύρια να σφυρίζουν γύρω του, αυτή τη φορά δικαίως και όχι για να ξεζουμιστεί η πρόσκαιρη φήμη ενός νεαρού παιδιού. Ο Τεν Χάαγκ ζήτησε αυτόν και μόνο αυτόν.
Ο Πέρεθ αρνείτο μέχρι η προσφορά να αγγίξει τα 80 εκατ. Για ποδοσφαιριστή 30 ετών είναι τιμή εκτός πλαισίου, ακόμα και για τον Οίκο Christie’s της Premier League. Στο Μάντσεστερ η ζωή δεν είναι ρόδινη, ο οργανισμός δεν αποδέχεται και δεν σηκώνει αόρατους. Εκείνος ανθίσταται και επιμένει. Ο Τεν Χάαγκ το ξέρει, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης το παραδέχεται, οι Άγγλοι σιγά-σιγά θα πειστούν.
Χωρίς τους αόρατους, χωρίς την καρδιά στο κέντρο να χτυπάει, ο οργανισμός πεθαίνει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
MUNDIAL 2022 | Faces: Ενέρ Βαλέντσια (Εκουαδόρ)
