Είναι το καλύτερο Μουντιάλ με διαφορά, δεν το συζητάμε!
Από το 1978 και ύστερα που θυμάμαι καλά (απ’ το 1974 θυμάμαι μόνο τον Τελικό, Γερμανία-Ολλανδία), δεν υπάρχει καλύτερο Μουντιάλ.
Οι παίκτες είναι… κανονικοί παίκτες, δηλαδή δεν είμαι ξεζουμισμένοι, είναι σαν να παίζουν πρωτάθλημα, είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Γι’ αυτό και μπορούσε να κρατηθεί ο 35άρης Μέσι, ο 37άρης Ρονάλντο, ο 39άρης Πέπε, ο 36άρης Ζιρού κτλ.
Είναι αρχή της σεζόν, είναι όλοι φρέσκοι, είναι όλοι καλά, δεν είναι κάποιοι απογοητευμένοι λόγω του τέλος μια κακής πχ σεζόν ή γιατί δεν πήραν το Champions League, είναι όλοι σε καλή φάση, ψυχολογική και σωματική. Όλοι πήγαν κατευθείαν από παιχνίδι σε παιχνίδι, δεν σταμάτησαν να κάνουν προετοιμασία και να είναι ξεζουμισμένοι όπως όταν ξεκινούσε το τουρνουά καλοκαίρι.
Η μεγάλη απογοήτευση ήταν το Βέλγιο, έχοντας καλούς παίκτες και όντας πρώτη-δεύτερη δύναμη τόσα χρόνια στο ranking! Έβγαλαν προβλήματα μεταξύ τους, η φάση ήταν περίεργη, άφησε πίσω αυτό που λέμε “απομεινάρια”, δεν ήταν ευχαριστημένοι από τον προπονητή τους κτλ.
Η Γερμανία ήταν άτυχη, αυτοκτόνησαν, δεν θεωρώ ότι ήταν απογοήτευση. Στο πρώτο παιχνίδι που έχασαν από την Ιαπωνία, μέχρι το 65΄ θα μπορούσαν να είχαν βάλει τέσσερα-πέντε γκολ. Ο προπονητής βγάζει τέσσερεις-πέντε παίκτες και κάνει αλλαγές εντελώς εκτός λογικής, γιατί πίστευε ότι το παιχνίδι θα τελειώσει και ότι θα παίξουν το επόμενο. Κάπου φρέσκαρε την ομάδα και την πατήσανε.
Ούτε η Ισπανία μου άρεσε. Έχω τη εντύπωση ότι τώρα θα αλλάξουν πολύ, γιατί και ο Ενρίκε ήταν αυτό το παίζω-παίζω-παίζω, στυλ που έχει τελειώσει. Οι Ισπανοί θα διαλέξουν άλλον δρόμο. Είναι καλός προπονητής, αλλά είναι και κολλημένος, δεν είναι ευέλικτος.
Αυτοί που αδίκησαν τους εαυτούς τους είναι οι Βραζιλιάνοι, τοπ ομάδα για εμένα στο Μουντιάλ. Ήταν πολύ υψηλού επιπέδου, αυτοί κι αν αυτοκτόνησαν!
Όπως πολύ καλή ομάδα ήταν και η Αγγλία, μου άρεσαν πάρα πολύ και το Γαλλία-Αγγλία ήταν το καλύτερο παιχνίδι του τουρνουά.
Οι Γάλλοι είναι ομάδα με κεφαλαία γράμματα. Πέραν του γεγονότος ότι έχει καλούς παίκτες, είναι και φοβερή ομάδα, παίζουν ως ομάδα.
Με όποιον και αν έπαιζε η Γαλλία στον Τελικό, θα ήταν ένα αμφίρροπο παιχνίδι, όχι μόνο τώρα με την Αργεντινή. Δεν υπάρχει φαβορί. Είναι η πρώτη φορά που παίζουν αντίπαλες, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι, ξέρουν πολύ καλά η μία την άλλη.
Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όλοι αυτοί παίζουν στην Ευρώπη, οι Αργεντινοί και οι Γάλλοι παίζουν στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία. Και πέραν του ότι γνωρίζονται ως ομάδες, ξέρουν ο ένας τον άλλον, έχουν φιλικές σχέσεις οι παίκτες.
Αν προηγηθεί στο σκορ η Αργεντινή, το χειρίζεται καλά μετά η Γαλλία. Αν προηγηθούν οι Γάλλοι, στη συνέχεια θα είναι δύσκολο για τους Αργεντινούς. Μου φαίνεται δύσκολο η Αργεντινή να μπορέσει να ανατρέψει ένα αποτέλεσμα, κάνει καλύτερη διαχείριση, όταν έχει το σκορ η ίδια.
Ενώ οι Γάλλοι είναι μια ομάδα απρόβλεπτη. αν χάνει, θα αντιδράσει. αν κερδίζει, μετά έχει την ταχύτητα και μπορεί να αυξήσει το σκορ. Η Αργεντινή απ’ την άλλη δίνει μεγάλη βάση στην άμυνα, παίζουν έξυπνα. Δεν έχουν και το ταλέντο να κάνουν ευρείες νίκες, όλοι στηρίζονται στον Μέσι. Είναι όμως στην κουλτούρα τους να μάχονται.
Η Αργεντινή πάντα έχει πίεση να πάρει το Μουντιάλ. Και το 2014 που είχαν πάρα πολύ καλούς παίκτες, το έχασαν, πάλι είχαν πίεση, πάντα υπάρχει αυτό. Απλώς τώρα όλοι λένε «δεν έχει άλλον χρόνο ο Μέσι, του το χρωστάει το ποδόσφαιρο».
Και η Γαλλία πήρε το 2018 το Μουντιάλ, γιατί να μην το πάρει και τώρα που έχει την κεκτημένη ταχύτητα; Το ίδιο έκανε η Αργεντινή το 1986 και το 1990 ξαναέφτασε στον Τελικό. Και οι Γάλλοι το 2016 έπαιξαν Τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το 2021 πήραν το Nationas League, το 2022 ξαναέφτασαν Τελικό Παγκόσμιου Κυπέλλου.
Αν δει κανείς τους παίκτες, το δεξί μπακ παίζει στην Μπαρτσελόνα, το αριστερό μπακ στη Μίλαν, ο στόπερ παίζει στη Ρεάλ, ο άλλος στη Λίβερπουλ ή την Μπάγερν (ανάλογα ποιος θα παίξει), ο Τσουαμενί στη Ρεάλ, ο άλλος στη Γιουβέντους, ο Γκριεζμάν Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Ζιρού στη Μίλαν, ποιον να φοβηθούν από την Αργεντινή;
Ως ομάδα θεωρώ τους Γάλλους, αλλά σε ατομικό επίπεδο, εντάξει, τον Μέσι όλοι θέλουμε να τον βλέπουμε! Αλλά πιο εύκολο είναι να κάνει μεγάλη εμφάνιση ο Εμπαπέ παρά ο Μέσι.
Ο Μέσι έρχεται τρεις-τέσσερεις φορές σε επαφή με την μπάλα, τώρα που είναι μεγάλος κάνει καλή διαχείριση. Εκεί όπου θα πάρει την μπάλα θα είναι επικίνδυνος. Πόσες φορές θα την πάρει, αν τον μαρκάρουν καλά, ok!
Ο Εμπαπέ θα την πάρει πολλές φορές, δεν υπάρχει περίπτωση! Ή ο Γκριεζμάν που παίζει τόσο καλά ή ο Ζιρού που είναι στην περιοχή μπορούν να κάνουν μεγάλη εμφάνιση στον Τελικό.
Είναι πολύ καλός Τελικός! Ένας Τελικός που από την αρχή του Μουντιάλ θα τον υποθέταμε και θα τον θέλαμε, σε αντίθεση με το Γαλλία-Κροατία, για παράδειγμα, το 2018 που δεν το περιμέναμε…
Ο Νίκος Νιόπλιας είναι προπονητής ποδοσφαίρου και πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής.
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αντώνης Νικοπολίδης: Ένα αλλιώτικο Μουντιάλ
Σάκης Τσιώλης: Γολιάθ σε κρίση
Φάνης Κατεργιαννάκης: Μουντιάλ 2022: Τα πρώτα συμπεράσματα
Τάσος Τασιόπουλος: Μουντιάλ 2022: Φαβορί και εκπλήξεις
Βαγγέλης Μόρας: Μουντιάλ 2022: Η ώρα των αποδείξεων – μέρος 1ο / μέρος 2ο
Λεωνίδας Βόκολος: Μουντιάλ 2022: Ραντεβού με την ιστορία – μέρος 1ο / μέρος 2ο
