Ο Έρικ Μπότχαϊμ ήταν ο «επόμενος Χάαλαντ»… πριν από τον Χάαλαντ!

Η έκφραση του προσώπου του ήταν «παγωμένη». Δεν έφταιγε το κλίμα, στα όρια του αρκτικού κύκλου. Ο νορβηγικός Βορράς είχε αποδειχθεί αφιλόξενος, όχι τόσο λόγω θερμοκρασίας…

Ο Ζοσέ Μουρίνιο πάσχιζε να συγκεντρώσει τις σκέψεις του. Κάθε ιδέα για μία αιτιολογία, για μία (συνηθισμένη;) δικαιολογία παρέμενε «παγιδευμένη» μέσα στον σκούφο που προστάτευε το κεφάλι του από το κρύο.

Ήξερε, παρόλα αυτά, ότι δεν είχε πολλά να πει. Όταν το βράδυ της 21^ης Οκτωβρίου 2021, η Ρόμα (του) ηττήθηκε με το απρόσμενο και «εκκωφαντικό» 6-1 από τη Μπόντο Γκλιμτ για το Europa Conference League, στο άκουσμα του υπόβαθρου του πρωταγωνιστή των θριαμβευτών, το μυαλό του γύρισε 15 χρόνια πίσω.

Ήταν 2006, όταν ο «Εκλεκτός» πέτυχε την «απαγωγή» του Τζον Όμπι Μίκελ από τη νορβηγική Λιν, αν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διαλαλούσε ότι έχει αποκτήσει τον 19χρονο Νιγηριανό μέσο.

Η Τσέλσι του Μουρίνιο είχε κινηθεί αστραπιαία και τον είχε «κλέψει», διατηρώντας τον στο δυναμικό της ως το 2017. Η λέξη «Λιν» άρχισε να στριφογυρίζει στις σκέψεις του Πορτογάλου.

Η ίδια ήταν η πρώτη ομάδα του Έρικ Μπότχαϊμ, ο οποίος λίγο νωρίτερα είχε «διαλύσει» κάθε αμυντικό πλάνο του Πορτογάλου κόουτς των Ιταλών, σκοράροντας δύο γκολ και μοιράζοντας τρεις ασίστ!

Το ιδιότυπο -λόγω Λιν- «deja vu» του Ζοζέ Μουρίνιο, ωστόσο, ήταν από την άλλη η επιβεβαίωση μίας τρόπον τινά «αναγέννησης» του νεαρού Νορβηγού…

https://www.instagram.com/p/CVTbf-2oJ2K/

Λιγότερο από τρεις μήνες πριν κλείσει τα 22 του χρόνια, ο Μπότχαϊμ, άλλοτε «wonderkid» του σκανδιναβικού ποδοσφαίρου και φίλος του Έρλινγκ Χαάλαντ, είχε πετύχει κάτι που ούτε ο μεγάλος σταρ της χώρας έχει καταφέρει.

Δύο γκολ και τρεις τελικές πάσες ευρωπαϊκό ματς δεν έχει καταγράψει ποτέ ο αστέρας της Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Δεν θα τσακώνονταν δα και ποτέ για κάτι τέτοιο. Η φιλική σχέση τους, πάντως, δεν είχε ξεκινήσει με αβροφροσύνες.

Όταν οι δύο συνομήλικοι συναντήθηκαν για πρώτη φορά, στα 12 τους, δεν συμπάθησε ο ένας τον άλλον… Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, σε μία προετοιμασία των «μικρών» εθνικών ομάδων της Νορβηγίας, βρήκαν κοινό κωδικό επικοινωνίας μετά… μουσικής.

«Ήμασταν υποχρεωμένοι να περνάμε πολύ χρόνο μαζί στην εθνική και μόνο με τον χρόνο καταλάβαμε και οι δύο ότι ο άλλος δεν είναι τόσο κακός ή αντιπαθής όσο πιστεύαμε στην αρχή. Κάποια στιγμή γίναμε φιλαράκια», έχει εξηγήσει ο Μπότχαϊμ στην ιστοσελίδα «Avisa Nordland».

Το 2016 ηχογράφησαν μαζί ένα ραπ τραγούδι(!) με τίτλο «Kygo Jo» και το συγκρότημά τους, παρέα και με τον συμπαίκτη τους, Έρικ Τόμπιας Σάντμπεργκ, ονομαζόταν «Flow Kingz».

Το τραγούδι έγινε γνωστό όταν ο Χάαλαντ βρέθηκε στη Ντόρτμουντ και στην πλατφόρμα YouTube μετρά ήδη περισσότερες από οκτώ εκατομμύρια προβολές! Δεν είναι, πια, το μόνο κοινό επιτυχίας που έχουν οι δύο καλοί φίλοι.

Ο Έρικ Μπότχαϊμ γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2000 στο Όσλο. Στην εφηβεία του θεωρούνταν πιο ταλαντούχος από τον Έρλινγκ Χάαλαντ.

Σε ηλικία 11 ετών προσκλήθηκε από τη Μπαρτσελόνα για δοκιμαστικές προπονήσεις στην ακαδημία του συλλόγου, τη «Masia». Δεν παρέμεινε στη Βαρκελώνη, όμως στην πατρίδα του η ανυπομονησία για την πρόοδο και την εξέλιξή του ήταν μεγάλη.

Στα 15 του, τον Ιούνιο του 2015, πραγματοποίησε το επαγγελματικό ντεμπούτο του με τη Λιν, σε αγώνα της τρίτης κατηγορίας της χώρας, στο 2-2 με την Ούλερν. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς πέτυχε και το παρθενικό γκολ του, στο 9-2 επί της Χόλμεν.

Μόλις έναν χρόνο μετά, η πιο πλούσια ομάδα της Νορβηγίας είχε κάνει και πάλι επίδειξη ισχύος. Η Ρόζενμποργκ τον απέκτησε την περίοδο που ο Χάαλαντ αγωνιζόταν ακόμη στη δεύτερη κατηγορία, με τη Μπρίνε.

Τα δεδομένα, όμως, άλλαξαν άμεσα. Ο Χάαλαντ άρχισε να σκοράρει ασταμάτητα, τη στιγμή που κόουτς και διοίκηση της Ρόζενμποργκ έχαναν την εμπιστοσύνη τους στο «παιδί-θαύμα» από τη Λιν…

Αρχικά έπαιξε στις ακαδημίες της Ρόζενμποργκ και οι ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα ήταν ελάχιστες. Η αυτοπεποίθηση του ήταν μεγαλύτερη με ένα μικρόφωνο στα χέρια παρά με τη μπάλα στα πόδια, στο χορτάρι.

Σε μία τριετία πέτυχε τέσσερα γκολ σε μόλις 19 παρουσίες και το 2020 παραχωρήθηκε δανεικός στη Στάμπαεκ, στην οποία δεν βρήκε δίχτυα σε 15 αγώνες…

Η εικόνα του απογοήτευσε ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους της Ρόζενμποργκ, οι οποίοι κατάλαβαν ότι δεν χρειάζεται να τον στέλνουν από εδώ και εκεί ως δανεικό, ευελπιστώντας στο «ξεπέταγμά» του.

Η ηλικία του είχε περάσει τα όρια -κατανόησης και υπομονής- της λέξης «ταλέντο» και βρέθηκε ελεύθερος, να αναζητά την επόμενη ομάδα του.

Δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι θα βρει χώρο και θέση στην απρόσμενη πρωταθλήτρια της πατρίδας του… Η Μπόντο Γκλιμτ είχε ολοκληρώσει το ιστορικό επίτευγμα της κατάκτησης του παρθενικού τίτλου της, με τον εντυπωσιακό απολογισμό των 103 γκολ σε 30 παιχνίδια!

Όπως αναμενόταν, και συμβαίνει σε κάθε αθλητική «σταχτοπούτα», οι μεγάλες ομάδες εμφανίστηκαν «αχόρταγες» για νέο ταλέντο. Η πρωταθλήτρια δέχθηκε να παραχωρήσει τρεις από τους πρωταγωνιστές της.

Ο Γενς Πέτερ Χάουγκε βρέθηκε στη Μίλαν(!) πριν καν το φινάλε του πρωταθλήματος και οι Δανοί Φίλιπ Ζίνκερναγκελ και Κάσπερ Γιούνκερ μετεγγράφηκαν στην αγγλική Ουότφορντ και την ιαπωνική Ουράβα, αντίστοιχα.

Ο σύλλογος που άλλοτε ήταν «μαγνήτης» στερεοτυπικών αντιλήψεων για την καταγωγή της ομάδας από τον, κατά τα λεγόμενα, «βαρετό και χαμηλού επιπέδου» νορβηγικό Βορρά (μόλις το 1972 επιτράπηκε η συμμετοχή ομάδων από την περιοχή στην πρώτη κατηγορία) έκανε την πόλη Μπόντο των 52.000 κατοίκων το ποδοσφαιρικό κέντρο της χώρας.

Η παγωμένη περιοχή στην κομητεία Νόρτλαντ, στην οποία εδρεύει η μεγαλύτερη αεροπορική βάση της Νορβηγίας, έγινε το «κάτι», η απάντηση στο ειρωνικό κλισέ «από εκεί και πάνω δεν αξίζει τίποτα»…

https://www.youtube.com/watch?v=RCDX_Eg4o5I

Αν και Κυπελλούχος Νορβηγίας από το 1975, η Μπόντο Γκλιμτ έγινε αυτό που στα γήπεδα αποκαλούν «ασανσέρ» μεταξύ της μεγάλης λίγκας και των μικρότερων κατηγοριών.

Από το 1993 και για περισσότερα από δέκα χρόνια, αγωνίστηκε ακόμη και στην τρίτη κατηγορία. Από το 2005 ως το 2017 «ανεβοκατέβαινε», μέχρι τη σταθεροποίηση χάρη σε δύο πρόσωπα, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου.

Ο Κγετίλ Κνούτσεν ανέλαβε προπονητής, ενώ η ψυχολογική προετοιμασία των παικτών έγινε πεδίο του Μπγιορν Μάνσβερκ, ενός άλλοτε πιλότου μαχητικών αεροσκαφών που είχε θητεύσει και στο Αφγανιστάν.

Ο Μάνσβερκ, αν και δεν είχε ουδεμία σχέση με το άθλημα, χρησιμοποίησε την εμπειρία του στην ψυχολογική προσέγγιση στρατιωτών, σε ημίωρες ατομικές ή ομαδικές συνεδρίες με τους αθλητές. Ο πρώην πιλότος, με την τυπική ιδιότητα του αθλητικού διευθυντή, υποσχέθηκε εχεμύθεια και ζήτησε από τους παίκτες να του μιλούν ακόμη και για την προσωπική και ερωτική ζωή τους.

Ζητήματα που για άλλες ομάδες θεωρούνται ενδεχομένως και ταμπού ή εκτός συζήτησης και συχνά φανερώνουν και αδυναμία χαρακτήρα, έγιναν στα χέρια (και τα λόγια έμπνευσης) του Μάνσβερκ «όπλα».

Ένας από εκείνους που «ευεργετήθηκαν» αγωνιστικά από το ανοιχτό μυαλό του αθλητικού διευθυντή ήταν και ο Έρικ Μπότχαϊμ. Στην άκρη του χάρτη, στο πλαίσιο του αρκτικού κύκλου, βρήκε «ζεστασιά» και εμπιστοσύνη.

https://www.youtube.com/watch?v=vi_-zXolxsc

Χωρίς να ξοδέψει ούτε νορβηγική κορώνα για τον νεαρό επιθετικό, η Μπόντο Γκλιμτ απέκτησε έναν άλλοτε ελπιδοφόρο παίκτη δίχως να έχει μεγάλες προσδοκίες από εκείνον.

Οι περασμένες αποτυχίες του σε Ρόζενμποργκ και Στάμπαεκ δεν έδιναν καμία υπόσχεση για αυτό που ακολούθησε. Ο Μπότχαϊμ ζήτησε τη γνώμη τόσο του ουσιαστικά προκατόχου του, Γενς Πέτερ Χάουγκε όσο και του Χάαλαντ.

Αμφότεροι, θαρρεί κανείς σαν είχαν συμφωνήσει και προβάρει τα λόγια τους, επιδόθηκαν στον ίδιο συμβουλευτικό μονόλογο προς τον φίλο τους. «Η Μπόντο Γκλιμτ είναι ιδανική ευκαιρία για σένα», ήταν η συμπυκνωμένη περίληψη των απόψεών τους. Ο Έρικ Μπότχαϊμ, σε ένα σαφώς απαιτητικό και ανυπόμονο και για ευρωπαϊκή επιτυχία περιβάλλον, ανέπτυξε άμεσα «χημεία» με τους νέους συμπαίκτες του. Οι αναφορές στο πρόσωπό του θυμίζουν και πάλι το «wonderkid» της εφηβείας του.

Ο 21 ετών επιθετικός έγινε βασικός και η ομάδα του είναι ξανά στην κορυφή της Eliteserien, με διαφορά ενός βαθμού από τη Μόλντε, επτά αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν. Οι πρωταθλητές οδεύουν προς ένα ακόμη πιο ιστορικό «repeat», που θα είναι μία ακόμη επιβράβευση και της επιμονής του Μπότχαϊμ.

Ο Νορβηγός επιθετικός μετρά 13 γκολ σε 20 παρουσίες στο πρωτάθλημα, έχοντας βρει δίχτυα κόντρα στις πρώην ομάδες του, ενώ έχει πετύχει και άλλα έξι γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

https://www.instagram.com/p/B6oFvT1jJFO/?utm_source=ig_embed

Η επιβλητική παρουσία του κόντρα στη Ρόμα του Ζοσέ Μουρίνιο δεν έβγαλε τούτη τη φορά ξανά στην επιφάνεια το άλλοτε viral βίντεο του τραγουδιού με τον Έρλινγκ Χάαλαντ.

Αντίθετα, έβαλε και πάλι το όνομα του Έρικ Μπότχαϊμ πλάι σε αυτό του σταρ της Ντόρτμουντ, χωρίς διάθεση για συγκρίσεις, αυτή τη φορά.

Ο νεαρός επιθετικός, ωστόσο, έπαψε να είναι απλώς «ο φίλος του Χάαλαντ». Η «αναγέννησή» του είναι ένα θέμα που, πλέον, στην πατρίδα του, θεωρείται βέβαιο πως θα τον φέρει πάλι στα μπλοκάκια των σκάουτερ ομάδων από την Ευρώπη.

Τα βλέμματα και οι κάμερες στράφηκαν και πάλι πάνω του. Στη νορβηγική ομοσπονδία ανυπομονούν να διαπιστώσουν αν μπορεί, πράγματι, να παίξει στο πλάι του Χάαλαντ στην Εθνική. Ο ίδιος, πάντως, παραμένει ήρεμος.

Στα αυτιά των οπαδών υπάρχει ήδη, ως ηχώ, το «Kygo Jo» που φαντάζονται ότι οι δύο συνομήλικοι επιθετικοί θα σιγοτραγουδούν σε κάθε πετυχημένη συνεργασία τους, σε κάθε γκολ του ενός ή του άλλου, φορώντας το εθνόσημο.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ζοσέ Μουρίνιο θα τον περιμένει υποψιασμένος στη Ρώμη.

Ο Έρικ Μπότχαϊμ, όμως, δεν είναι πια ο (πρώην) «νέος Χάαλαντ», αλλά η καλύτερη εκδοχή του παλιού καλού και συνάμα νέου εαυτού του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

Ο Έρλινγκ Χάαλαντ είναι το πρώτο έμβιο glitch

Οι έννοιες του χρόνου και του λογικού έχουν «δραπετεύσει» από το μυαλό του Γκάβι

Ο Ανσού Φατί (δεν) είναι συνηθισμένος έφηβος… / Γιουσουφά Μουκοκό, χρυσός 24 καρατίων

Η ανεξάντλητη ωριμότητα της πρόωρης ενηλικίωσης του Τζουντ Μπέλινγκαμ

Για τον Φιλ Φόντεν, το ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ αρκετό…

Το δίλημμα «Τσέλσι ή Μπάγερν» δεν ήταν το μοναδικό για τον Τζαμάλ Μουσιάλα

Καταυλισμός προσφύγων ή κορυφή της Ευρώπης είναι απλώς «άλλη μία μέρα» στη ζωή του Αλφόνσο Ντέιβις

Οι αποφάσεις του Γιούνους Μούσα «κυλούν» όπως η μπάλα στο χορτάρι