Η διαρκής απορία «γιατί;», στο μυαλό του, ήταν ταυτόχρονα και κίνητρο και κάτι σαν, θαρρεί κανείς, «κατάρα». Η δεύτερη διαπίστωση οφείλεται στο ότι το ερώτημά έμεινε μέσα του ρητορικό.
Δεν κατάφερε ποτέ να απαντήσει στον εαυτό του τους λόγους κάθε πράξης, κάθε συμπεριφοράς του. Δεν έψαχνε, ωστόσο, για αιτίες ή αφορμές.
Τα περισσότερα χρόνια η «ασφάλεια» της μοναχικότητας στην πισίνα τον κάλυπτε. Έκρυβε στον βυθό της κάθε συμπληρωματική ερώτηση που «έτρωγε» την καθημερινότητά του ή «γαργαλούσε» την περιέργειά του. Και η οποία αν γινόταν έξω από το νερό, θα τον άγχωνε περισσότερο.
Ο Κλιτ Κέλερ, όμως, βίωσε αυτό που, ανεξαρτήτως ευθυνών, είναι συνηθισμένο όσο και η ίδια η ύπαρξη. Η παρουσία σε ένα γήπεδο, σε μία πισίνα ή, απλώς -αλλά και μάλλον δυσκολότερο- στον «αγώνα» της ζωής και της ρουτίνας επιφυλάσσει μία κλασική αντίδραση. Ο θρίαμβος προσφέρει μία, έστω εφήμερη, αναγνώριση. Η «πτώση», είτε αθλητική είτε προσωπική, «μαγνητίζει» την κριτική, την απομυθοποίηση, την αποκαθήλωση.
Ο Αμερικανός, παλαίμαχος κολυμβητής και Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ το 2000, το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο, πάντως, μάλλον είχε προλάβει όλα τα παραπάνω να τα αισθανθεί από μόνος του. Πριν τα βλέμματα «καρφωθούν» πάνω του με μελαγχολία, συμπόνοια και, παράλληλα, ίσως και οργή.
Η παρουσία του στην εισβολή οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο, στις 6 Ιανουαρίου 2021, τον «βάφτισε» από «πρώην Ολυμπιονίκη» σε «Person 1», στις δικογραφίες…
Ο Κλιτ Κέλερ στο Καπιτώλιο / Photo by: nytimes.com.
Η αρχική «σύλληψή» του από τις κάμερες και η αναγνώρισή του από την ιστοσελίδα SwimSwam ήταν ένα ακόμη «γιατί;», από δύο πλευρές.
Από τη μία ήταν το κοινό, οι άλλοτε θαυμαστές του, οι οποίοι απορούσαν για τους λόγους που ο 38χρονος ψηλός άνδρας που εθεάθη σε αυτό το «θέατρο του παραλόγου». Από την άλλη, ούτε ο ίδιος ο Κλιτ Κέλερ είχε μέσα του λύση στα (όπως αποδεικνύεται) αναπάντητα ερωτήματα που έχει μέσα του.
Κάποτε, αν και πετυχημένος στην κολύμβηση, κοιτούσε τον καθρέφτη του και αναρωτιόταν αν όλες αυτές οι «θυσίες», όλη αυτή η αγωνία, είχαν αξία.
Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, οι αλλαγές στη ζωή του ήταν τόσο συχνές, που παραδέχεται ότι από τα πέντε Ολυμπιακά μετάλλιά του, μόνο ένα είναι στην κατοχή του…
Ευελπιστεί ότι από τις διαρκείς μετακομίσεις δεν τα έχασε, αλλά υπάρχουν κάπου στο γκαράζ του πατρικού σπιτιού του στο Λας Βέγκας ή σε ένα άλλο σπίτι των γονιών του στην Αριζόνα, όπου μεγάλωσε.
Ο ίδιος, όμως, έχει επισημάνει πως «τα μετάλλια δεν έχουν τόση μεγάλη σημασία. Δεν είναι ότι πρόκειται δα για ατόφιο χρυσό. Για μένα είναι απλώς μία υπενθύμιση μίας σημαντικής περιόδου της ζωής μου».
Στην πισίνα ήταν «κάποιος». Όταν το νερό στέγνωσε στο κορμί του, όταν πέταξε το σκουφάκι, ένιωσε ένα μεγάλο κενό. Χωρίς σκοπό και, για καιρό, χωρίς χρήματα και δίχως σπίτι…
Ο Κλιτ Κέλερ γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1982 στο Λας Βέγκας.
Οι γονείς του είχαν γνωριστεί ως φοιτητές στο πανεπιστήμιο Αριζόνα Στέιτ, όπου ο Κέλι έπαιζε μπάσκετμπολ και η Κάρεν ήταν κολυμβήτρια.
Οι αδερφές της Κάρεν ήταν επίσης κολυμβήτριες στο NCAA. Όμως ενώ του μετέδωσαν την αγάπη για το κολύμπι, ο προπονητής του Κέλερ, Τζον Ούρμπαντσεκ, είχε αποκαλύψει πριν από χρόνια πως «ο Κλιτ πέρασε δύσκολη εφηβεία σε ένα δυσλειτουργικό σπίτι…».
Το 1999, ο Ούρμπαντσεκ ήταν κόουτς στο πανεπιστήμιο Μίσιγκαν και προσπαθούσε να «στρατολογήσει» τον 17χρονο κολυμβητή. Σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα του Sports Illustrated θυμήθηκε ότι «οι γονείς του συμπεριφέρονταν σαν να είχαν παρατήσει κάθε προσπάθεια για τον γιο τους…
»Τους είχα επισκεφθεί για να μιλήσουμε και μου έκανε μεγάλη έκπληξη που η μητέρα του μου είπε: “Τζον, χάνεις τον χρόνο σου. Ο Κλιτ δεν θα τα καταφέρει ποτέ στο κολέγιο”».
Ο μικρός επέλεξε πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια και παράλληλα με τα ρεκόρ και την Ολυμπιακή δόξα, αρνήθηκε να «εκπληρώσει» τη δυσοίωνη «προφητεία» της μαμάς του, λαμβάνοντας το πτυχίο του.
Κλιτ Κέλερ / Photo by: usatoday.com.
Ο νεαρός κολυμβητής άρχισε την κολεγιακή καριέρα του στο USC, όμως το 2001, στο τέλος της δεύτερης χρονιάς του, αποχώρησε για να αφοσιωθεί στην κολύμβηση.
Είχε ήδη ανέβει στο βάθρο το 2000 στο Σίδνεϊ, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο με την ομάδα 4X200μ. ελεύθερου και το χάλκινο στα 400μ. ελεύθερο. Το 2004 στην Αθήνα έφτασε και στο ψηλότερο σκαλί, με το χρυσό στα 4Χ200 ελεύθερο, κατακτώντας και πάλι το χάλκινο στα 400μ. ατομικό του ίδιου στυλ.
Στο Πεκίνο πρόσθεσε ένα ακόμη χρυσό, πάλι με την ομάδα 4X200μ., φτάνοντας τα πέντε μετάλλια, έστω κι αν ήταν στη σκιά των Μάικλ Φελπς και Ράιαν Λόχτε. Την τετράδα συμπλήρωνε ο Πίτερ Βάντερκεϊ, αλλά ο Κέλερ έζησε τη μεγάλη στιγμή του στο ΟΑΚΑ.
Στον τελικό των 4Χ200μ., κράτησε πίσω του τον Ίαν Θορπ για 0,13΄΄, στην πρώτη ήττα της Αυστραλίας έπειτα από επτά χρόνια! Οι Η.Π.Α., με αυτή τη σύνθεση, δεν έχασαν ποτέ τα σκήπτρα στο αγώνισμα.
Στην Εθνική είχε κόουτς τον Τζον Ούρμπαντσεκ, ο οποίος τον είχε πάρει υπό την προστασία του από το 2004 ως το 2007, όταν του επέτρεψε να προπονείται στις εγκαταστάσεις του πανεπιστήμιου του Μίσιγκαν.
Το 2007 ο Κέλερ αποχώρησε και επέστρεψε στο USC αλλά μόνο για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Δεν αγωνιζόταν στους αγώνες του σχολείου, όμως έκανε προπονήσεις με τον κόουτς Ντέιβ Σάλο.
Εκείνες οι καλές μέρες, όμως, έμειναν στο παρελθόν του. Ο ίδιος ο Κλιτ Κέλερ δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι η αθλητική επιτυχία θα καθορίσει τη ζωή του και θα τον κρίνει αναλόγως ως άνθρωπο.
Όταν πάντως, βγήκε μία και καλή από την πισίνα, ο κόσμος του άλλαξε.
Στις 6/1/20 ήταν η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα ανάμεσα στους εισβολείς στο Καπιτώλιο, στην Ουάσινγκτον. Σε αυτή τη «σκηνή», ωστόσο, αν και γνωστός, δεν ήταν πρωταγωνιστής. Τα βίντεο που βγήκαν στη δημοσιότητα, δεν τον απεικόνιζαν σε έξαλλη κατάσταση ή σε κάποια άλλη αξιόποινη πράξη. Ήταν, όμως, εκεί και είχε φροντίσει να μην περάσει απαρατήρητος, ίσως και από αφέλεια.
Το οπτικό υλικό έδειχνε έναν άνδρα με γένια, ο οποίος φορούσε το μπουφάν της Ολυμπιακής ομάδας κολύμβησης των Η.Π.Α.. Από τις εικόνες, το FBI διαπίστωσε πως πρόκειται για τον παλαίμαχο αθλητή και του απήγγειλε επτά ομοσπονδιακές κατηγορίες…
Στο πρόσφατο παρελθόν, ο Κέλερ είχε δηλώσει την υποστήριξή του στον πρώην πια πρόεδρο της Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ.
Κανένας δεν περίμενε, όμως, να ταξιδέψει 2.700χλμ. από το Κολοράντο Σπρινγκς, όπου ζει, για να συμπαρασταθεί σε «πατριώτες» που θεώρησαν ότι είχαν δικαίωμα με την εισβολή τους να ανατρέψουν το αποτέλεσμα νόμιμων εκλογών που έκαναν κάτοικο του Λευκού Οίκου τον Τζο Μπάιντεν.
Ορισμένοι από τους λίγους συγγενείς που έχουν κάποια επαφή μαζί του, εκτιμούν πως ο Κλιτ απλώς βρέθηκε εκεί, χωρίς να έχει καταλάβει καλά-καλά ποιο είναι το πραγματικό αίτημά τους. Η αφέλεια, πάντως, ίσως είναι κι ένα εύκολο άλλοθι.
Ο Κέλερ είχε μέσα του «σημάδια» που είτε έκρυβε είτε απλώς δεν φαίνονταν για χρόνια και καλύπτονταν από τη «λάμψη» των μεταλλίων.
Αφήνοντας πίσω του τις μέρες της κολύμβησης, η ζωή του πήρε μία δραματική τροπή. Ο γάμος του «κατέρρευσε». Ο ίδιος επιμένει πως η πρώην σύζυγός του, Κάρι Σέριλ, δεν του επέτρεπε να επισκέπτεται τα τρία παιδιά τους. Ο αντίλογός της είναι πως εκείνος επέλεξε να μην τα βλέπει και απομακρύνθηκε.
Φίλοι του, λέγοντας ότι είχε να επικοινωνήσει με τους γονείς του από το 2004 (και μάλιστα δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τα εγγόνια τους), διαπίστωσαν ότι κατέληξε άστεγος, όσο προσπαθούσε να πληρώσει τις διατροφές στην Σέριλ…
Για δέκα μήνες, το 2014, κοιμόταν στο αυτοκίνητό του και έκανε μπάνιο στο γυμναστήριο στο οποίο είχε διατηρήσει τη συνδρομή του.
Για ένα διάστημα έζησε με την επίσης κολυμβήτρια αδερφή του, Κέιλιν και πολλές φορές ξεκουράστηκε στον καναπέ της γιαγιάς του. Αλλά δεν δεχόταν να πάει στον πατέρα του και την μητέρα του.
Από τον κύκλο του επισημαίνουν πως επέλεγε για όλα αυτά να κατηγορεί τους άλλους και όχι τον εαυτό του. Πίστευε πάντα, μέχρι πριν από χρόνια τουλάχιστον, ότι ένα μετάλλιο θα διώξει μακριά τους διάφορους εσωτερικούς «δαίμονές» του.
Είχε παραδεχθεί σε δηλώσεις του στο podcast του Olympic Channel, πως «έγινα τεμπέλης, κακομαθημένος και δίχως κίνητρο και σκοπό ζωής. Πίστευα πως τα μαθήματα από τα σπορ θα με ακολουθούν για πάντα».
Ο Κλιτ Κέτερ στο βάθρο μαζί με τους Ίαν Θορπ και Γκραντ Χάκετ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Πριν από την παρουσία του στο Καπιτώλιο, ο Κέλερ συνήθιζε να δίνει το παρών σε κάποιες πορείες διαμαρτυρίες οπαδών του Τραμπ που αμφισβητούσαν τις αμερικανικές εκλογές.
Πάντα χωρίς εξάρσεις. Μονάχα που όταν μία από αυτές ξέφυγε από τα όρια, τόσο τα νομικά όσο και εκείνα της λογικής, ο Κλιτ δεν πήρε την απόφαση να γυρίσει την πλάτη του και να φύγει. Δεν επέστρεψε στο σπίτι του και το πλήρωσε με τη σύλληψή του.
Την επομένη του διαζυγίου του, το 2014, έχασε τη δουλειά του… Από τότε άλλαξε πολλές εργασίες, κυρίως στον μεσιτικό τομέα.
Το 2018 επιχείρησε να βάλει σε τάξη τη ζωή του. Αποκάλυψε στο ίδιο podcast του Olympic Channel πως είχε αρραβωνιαστεί, είχε δημιουργήσει τη δική του μεσιτική επιχείρηση (theolympicagent.com) και είχε βρει νέο σπίτι.
Τόνιζε πως είχε αντέξει κάθε χτύπημα και είχε πατήσει και πάλι γερά στα πόδια του.
Πριν από την εισβολή του στο Καπιτώλιο, ωστόσο, φέρεται να έμεινε και πάλι άνεργος, ζώντας πάντως ακόμη με τη μνηστή του.
Σε περίπτωση καταδίκης του, κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης ως και 15 ετών…
Σε εκείνη τη συνέντευξη του 2018, είχε ομολογήσει πως «βρήκα την πίεση του “πραγματικού” κόσμου πολύ πιο τρομακτική από το στρες που είχα βιώσει στον πρωταθλητισμό. Το να αποτύχω στον γάμο και την ανατροφή των παιδιών μου είναι ζήτημα ζωής».
Εξήγησε για αυτό ότι «στην κολύμβηση ήμουν μόνος μου. Η αποτυχία θα ήταν μόνο δική μου. Σε όλα τα άλλα κάποιοι κρίνονταν από μένα». Δεν έκρυψε ότι απέτυχε.
Οι δύο προπονητές του, Τζον Ούρμπαντσεκ και Ντέιβ Σάλο, είναι οι μοναδικοί άνθρωποι του παρελθόντος του με τους οποίους διατηρεί ακόμη επαφή.
Οι δύο κόουτς έχουν πει πως ο Κλιτ τούς έχει απολογηθεί πολλές φορές για την τελευταία συμπεριφορά του. Δεν είναι, πάντως, βέβαιο, ότι κατανοούν πλήρως τη στάση και τις πράξεις του.
Όσο μόχθο έβαλε στην πισίνα, για να πετύχει τόση αφέλεια κρυβόταν στο μυαλό του σχετικά με τη συνέχεια. Περίμενε ότι όλα θα έρθουν εύκολα.
Τα μετάλλια, όμως, δεν ήταν το ίδιο ελκυστικά όσο όταν τα φορούσε. Πλέον, αν και δεν του λείπουν, εκείνα τα λάφυρα τα απώλεσε. Μονάχα που ο Κλιτ Κέλερ πρόλαβε να χάσει πρώτα τον εαυτό του…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Σπύρος Χρυσικόπουλος: «Χωρίς όρια» / «Επιμονή»
Κέλλυ Αραούζου: «Η θάλασσα μέσα μου»
Σουν Γιανγκ, ο «Χουντίνι των ελέγχων ντόπινγκ» που ξέμεινε από μαγικά