Ο Ρόι Ουίλιαμς ήταν κόουτς των… προπονητών του και όχι (απλώς) του Μάικλ Τζόρνταν

Έμαθε την αξία του μόχθου από την μητέρα του. Η Μίμι εργαζόταν στο εργοστάσιο πουκαμίσων του Βάντερμπιλτ και για επιπλέον εισόδημα σιδέρωνε ρούχα σε σπίτια, για να μεγαλώσει τα δύο παιδιά της.

Η Μίμι δεν είχε ποτέ αρκετά χρήματα, ωστόσο ανέθρεψε άξια και τον Ρόι Ουίλιαμς και την μεγάλη αδερφή του. Μπορεί να στερούνταν πολλά, όμως κάθε πρωί που έφευγε για τις δουλειές της, άφηνε στο κομοδίνο ένα κέρμα, ώστε ο κανακάρης της να αγοράσει το αγαπημένο του αναψυκτικό.

«Ήταν πολύ περήφανη για να μην επιτρέπει στα παιδιά της να μην έχουν ό,τι και τα υπόλοιπα πιτσιρίκια της ηλικίας τους», έγραψε πολλά χρόνια αργότερα στο βιβλίο του, «Hard Work», ο παλαίμαχος πλέον προπονητής του πανεπιστήμιου Νορθ Καρολάινα.

Ο Ουίλιαμς, πάντως, διδάχθηκε πολλά και από τον (απόντα) πατέρα του. Μαθήματα που του άφησαν μεν πολλά «σημάδια», όμως του έδειξαν στον σωστό δρόμο.

Ο έφηβος Ρόι είπε στον εαυτό του πως δεν θα πιει ποτέ αλκοόλ, βλέποντας τον Μαρκ Κλέιτον Ουίλιαμς να επιστρέφει συνήθως στο σπίτι τους μεθυσμένος… Στην αυτοβιογραφία του 2009, ο Αμερικανός κόουτς αποκάλυψε ότι εκείνος έδιωξε τον πατέρα του.

Στα 14 του, όταν για ένα ακόμη βράδυ ο «Μπέιμπ», όπως φώναζαν τον μπαμπά του, επιτέθηκε πάλι στην Μίμι, ο Ρόι άρπαξε ένα μπουκάλι, το ακούμπησε στον λαιμό του απείλησε να το σπάσει και να τον σκοτώσει αν εμφανιστεί και πάλι στο σπίτι!

Εκείνο το βράδυ, ο έφηβος Ρόι είχε γίνει ο άνδρας του σπιτιού και του εαυτού του…

Προτού τα αποφασισμένα αλλά συνάμα και τρεμάμενα χέρια του Ρόι Ουίλιαμς πιάσουν το μπουκάλι που, ως ειρωνεία, ήταν εκείνο του οποίου το περιεχόμενο διέλυσε για λίγο τη ζωή του, είχε αγγίξει και είχε μαγευτεί από μία μπάλα μπάσκετμπολ.

Είχε ερωτευτεί το άθλημα από νωρίς, όταν αναζητούσε έναν λόγο για να λείπει από το σπίτι του. Το αγάπησε περισσότερο όταν γνώρισε τον Μπάντι Μπόλντουιν, προπονητή του στο γυμνάσιο Τ.Σ. Ρόμπερσον, στην πόλη Άσβιλ της Βόρειας Καρολίνας.

Το παιχνίδι δεν ήταν απλώς η διαφυγή του. Χάρη στον Μπόλντουιν συνειδητοποίησε πώς και πόσο ένα άθλημα και, κυρίως, ένας κόουτς, μπορούν να προσφέρουν σε έναν νεαρό που ψάχνει να «κολλήσει» τα κομμάτια του «παζλ» της ζωής του.

Η συνάντηση με τον προπονητή του στο σχολείο διαφοροποίησε ελαφρώς τη φιλοδοξία του. Ο Ρόι θα δοκίμαζε να κάνει καριέρα ως παίκτης, όμως το αληθινό όνειρό του ήταν να γίνει κόουτς.

Το διαπίστωσε και ο ίδιος, για τα καλά, όταν γνώρισε από κοντά και τον μέντορά του και φημισμένο προπονητή του πανεπιστήμιου Νορθ Καρολάινα, Ντιν Σμιθ.

Η πρώτη «φλόγα», όμως, «άναψε» από τον Μπόλντουιν και ο Ουίλιαμς παραδέχθηκε πως «ο Μπάντι μού έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν ως άνθρωπος. Ήθελα να γίνω σαν εκείνον και μπορεί να έπαιζα, όμως κατά βάθος πάντοτε επιθυμούσα να γίνω κόουτς».

Ο Ρόι Άλεν Ουίλιαμς γεννήθηκε την πρώτη μέρα του Αυγούστου του 1950 στο Μέιριον της Νορθ Καρολάινα.

Η οικογένειά του μετακόμισε στο γειτονικό Άσβιλ και εκεί έπαιξε μπάσκετμπολ στο γυμνάσιο Τ.Σ. Ρόμπερσον, υπό τις οδηγίες του Μπάντι Μπόλντουιν. Δεν ήταν καθόλου κακός παίκτης και το 1967 και 1968 συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία πεντάδα της πολιτείας.

Εκτός από την επιρροή του προπονητή του, κατάλαβε τη μπασκετική μοίρα του όταν διαπίστωσε πως παρατηρεί λιγότερα πράγματα μέσα στο παρκέ και περισσότερα στον πάγκο.

Άρχισε την πανεπιστημιακή καριέρα του στο Νορθ Καρολάινα παίζοντας μόνο στην ομάδα πρωτοετών που δεν αγωνιζόταν σε επίσημα ματς. Δεν τον πείραξε, γιατί είχε διαλέξει τη διαδρομή του.

Ως δευτεροετής παρακάλεσε τον κόουτς των «TarHeels», Ντιν Σμιθ, να του επιτρέψει να παρακολουθεί τις προπονήσεις και να μελετήσει το παιχνίδι. Το μπλοκάκι του γέμιζε από σημειώσεις τόσο για συστήματα όσο για τις ομιλίες και την προσέγγιση του κόουτς Σμιθ. Προσφέρθηκε, εθελοντικά, να κρατά στατιστικά στα εντός έδρας ματς και ο Αμερικανός χεντ κόουτς το εκτίμησε τόσο, που του έδωσε δουλειά στα καλοκαιρινά καμπ του.

Το 1973, έχοντας πάρει το πτυχίο Φιλολογίας, δέχθηκε την πρόταση του γυμνασίου Τσαρλς Ν. Όουεν, να γίνει, στα 23 του, πρώτος προπονητής.

Μετακόμισε στο γειτονικό Μπλακ Μάουντεν, όμως ο δρόμος θα τον ξανάφερνε και πάλι στο Τσάπελ Χιλ του πανεπιστήμιου της Νορθ Καρολάινα.

Στο Τσαρλς Ν. Όουεν, ο Ουίλιαμς διετέλεσε χεντ κόουτς της ομάδας μπάσκετμπολ αγοριών για πέντε χρόνια και, παράλληλα, προπονητής της ομάδας αμερικανικού φούτμπολ για τέσσερα.

Μπορεί την ρούκι σεζόν του να κέρδισε μόλις δύο ματς, όμως οι υπεύθυνοι του σχολείου κατάλαβαν αμέσως και το ταλέντο και την προοπτική του και τον «έχρισαν» και αθλητικό διευθυντή από το 1976 ως το 1978.

Στη θητεία του στον πάγκο του γυμνασίου, ανέπτυξε φιλική σχέση με τον τότε παίκτη, Ναπόλιον «Πόρκι» Σπένσερ, με τον οποίο είναι ακόμη φίλοι. Ο Σπένσερ, από το 1978 κι έπειτα, δεν έχασε ούτε έναν εντός έδρας αγώνα των «TarHeels».

Εκείνη τη χρονιά, κι ενώ το Τσαρλς Ν. Όουεν άρχιζε να κερδίζει, ο Ρόι Ουίλιαμς δέχθηκε άλλο ένα τηλεφώνημα που άλλαξε τη ζωή του. το Νορθ Καρολάινα τού πρόσφερε υποτροφία για μεταπτυχιακό και ο Ντιν Σμιθ τον ήθελε στο προπονητικό τιμ του.

Ο Ρόι ούτε καν το σκέφτηκε όταν άκουσε τη φωνή του (νέου) ειδώλου του στην άλλη άκρη της γραμμής. Δεν ρώτησε καν για τον μισθό και του απάντησε πως την επόμενη μέρα θα είναι στο πανεπιστήμιο.

Η επόμενη μέρα της νέας ζωής του. Της ζωής, όμως, που είχε ονειρευτεί.

Ήταν τέτοιος ο θαυμασμός του Ρόι Ουίλιαμς για τον Ντιν Σμιθ που οι φίλοι του έλεγαν πως «όλη μέρα μιλάει για εκείνον!».

Ο ασίσταντ του στο Τσαρλς Ν. Όουεν, Μπίλι Μοτ, που επίσης έγινε αδερφικός φίλος του, πείραζε τον Ρόι λέγοντάς του πως «σταμάτα να τον αναφέρεις συνεχώς. Δεν είναι πως ο Σμιθ μπορεί να περπατήσει και πάνω στο νερό…». Η απόκριση του Ουίλιαμς, ωστόσο, ως συνήθως, τον άφησε με ανοικτό το στόμα: «Όχι, Μπίλι, δεν μπορεί. Αλλά τον έχω δει να πετάει για μικρές αποστάσεις!».

Στάθηκε στη δεύτερη θέση του πάγκου των «TarHeels» σε μία περίοδο που ο Ντιν Σμιθ δεν είχε εκπληρώσει τις προσδοκίες να κατακτήσει έναν πανεπιστημιακό τίτλο.

Η περίοδος της κυριαρχίας του κόουτς Τζον Γούντεν και του UCLA, με δέκα τίτλους από το 1964 ως το 1975 (οι επτά διαδοχικοί!) είχε ολοκληρωθεί. Όμως στο NCAA υπήρχε ένας νέος «σερίφης», ο Μπόμπι Νάιτ και η Ιντιάνα, που είχαν στεφθεί πρωταθλητές το 1976.

Ο Ουίλιαμς δούλευε σκληρά και όλα άλλαξαν για το σχολείο το 1981, όταν ένας νεαρός με το όνομα Μάικλ Τζόρνταν έφτασε στο Τσάπελ Χιλ.

Ο Ρόι είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη «στρατολόγηση» του μετέπειτα θρύλου του ΝΒΑ.

Ο Τζόρνταν δεν εντυπωσίασε αρχικά στην πρώτη παρουσία του στο καλοκαιρινό καμπ του Νορθ Καρολάινα, το 1980.

Ο ασίσταντ κόουτς, Μπιλ Γκάθριτζ, τον είχε παρακολουθήσει στο γυμνάσιο και είχε επισημάνει στον Ντιν Σμιθ πως «είναι μεν αθλητικός, όμως σπαταλά το παιχνίδι σε μακρινά τζαμπ-σουτ».

Οι «TarHeels» τον προσκάλεσαν, πάντως, στο καμπ και τη μέρα που έφτασε στο Τσάπελ Χιλ υπεύθυνος της προπόνησης ήταν ο Ρόι Ουίλιαμς.

Ο 70χρονος κόουτς θυμήθηκε εκείνη τη ιστορία σε ένα podcast, τον Ιανουάριο του 2017, «Οι ασκήσεις στο προπονητήριο Carmichael Gym ήταν ελεύθερο παιχνίδι για κάθε γκρουπ, για 20 λεπτά.

»Οι ομάδες έφευγαν για τους κοιτώνες στο Γκράνβιλ Τάουερς και οι επόμενες έρχονταν για ίδιο χρονικό διάστημα. Κάποια στιγμή, ζήτησα από τον Μάικ να μείνει και να παίξει και με το επόμενο γκρουπ. Έπαιξε τελικά με τρία σερί.

»Όταν τελειώσαμε, επειδή οι κοιτώνες απείχαν περίπου 1,5 χλμ., προσφέρθηκα να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητό μου. Εντυπωσιάστηκα και από το παιχνίδι και από τον χαρακτήρα και το κίνητρό του.

»Όταν ο άλλος βοηθός, Έντι Φόγκλερ, με ρώτησε αν είδα κανέναν καλό παίκτη στο καμπ, του απάντησα αυθόρμητα πως “υπάρχει ένας γκαρντ, με ύψος 1,95μ., που είναι ο κορυφαίος παίκτης γυμνασίου που έχω δει!”».  

Το 1982, ως πρωτοετής, ο «MJ» σκόραρε το νικητήριο καλάθι στον τελικό του φάιναλ φορ κόντρα στο Τζόρτζταουν και χάρισε στον κόουτς Ντιν Σμιθ τον παρθενικό τίτλο της καριέρας του!

Ο Ουίλιαμς έμεινε στο πλάι του Ντιν Σμιθ ως το 1988, όταν δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστήμιου Κάνσας για τη θέση του πρώτου προπονητή.

Αντικατέστησε στον πάγκο των «Jayhawks» τον Λάρι Μπράουν, ο οποίος μερικές εβδομάδες μετά την κατάκτηση του τίτλου, «προβιβάστηκε» στο ΝΒΑ και τους Ιντιάνα Πέισερς.

Λόγω παραβάσεων, όμως, το Κάνσας αποκλείστηκε από το τελικό τουρνουά της σεζόν. Κοουτσάρισε το σχολείο για 15 χρόνια, φτάνοντας σε τέσσερα φάιναλ φορ και στους τελικούς του 1991 και του 2003.

Στον πρώτο ηττήθηκε από το Ντουκ του Μάικ Σιζέφσκι. Στον δεύτερο, έχοντας παίκτη τον μετέπειτα γκαρντ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, Κιθ Λάνγφορντ, ηττήθηκε στον τελικό από το Σίρακιουζ του Καρμέλο Άντονι και του μετέπειτα -για λίγο- γκαρντ των Ολυμπιακού και Πανιωνίου, Τζέρι ΜακΝαμάρα.

Στην ομάδα του 2003 αγωνίζονταν επίσης ο μετέπειτα αρχηγός των Σόνικς και Θάντερ, Νικ Κόλισον, ο άλλοτε γκαρντ των Μπουλς, Κερκ Χάινριχ και ο πλέι μέικερ, Άαρον Μάιλς, που στη συνέχεια αγωνίστηκε σε Πανιώνιο και Άρη.

Από τα χέρια του στους «Jayhawks» πέρασε και ο πρωταθλητής ΝΒΑ με τους Σέλτικς, Πολ Πιρς. Ενώ, προ ετών, ο Ουίλιαμς αποκάλυψε πως στο γραφείο του έχει μία φωτογραφία του Μάικλ Τζόρνταν με μπλουζάκι του Κάνσας(!), «από τα καλοκαίρια που τον προσκαλούσα στα καλοκαιρινά καμπ του πανεπιστήμιου»!

Το 2003, όμως, μετά τον χαμένο τελικό στη Νέα Ορλεάνη, άφησε το Κάνσας, καθώς το μπασκετικό πεπρωμένο του ήταν και πάλι στη Βόρεια Καρολίνα…

Κλήθηκε να καθίσει στον πάγκο του δασκάλου του. Του ανθρώπου για τον οποίο είχε τόση εκτίμηση, που όπως έλεγαν οι φίλοι του «δεν έλεγε ποτέ “τι θα έκανε ο θεός;”. Επέλεγε πάντα τη φράση “τι θα έκανε ο κόουτς Σμιθ;”»!

Είχε κρίνει πως είναι η κατάλληλη στιγμή. Ο Ντιν Σμιθ είχε αποχωρήσει το 1997 και αντικαταστάθηκε από τον Μπιλ Γκάθριτζ. Το 2000, πριν προσληφθεί ο Ματ Ντόχερτι, ο Ουίλιαμς αρνήθηκε την πρόταση των «TarHeels» και παρέμεινε στο Κάνσας.

Τρία χρόνια αργότερα, η απόφαση ήταν διαφορετική και ήταν η καλύτερη της ζωής του. Στα 18 χρόνια που καθοδήγησε το Νορθ Καρολάινα, έμεινε εκτός της March Madness μόνο μία φορά. Το 2010, αμέσως μετά την κατάκτηση του δεύτερου τίτλου (2009).

Ο Ρόι Ουίλιαμς είχε οδηγήσει το σχολείο στο πρωτάθλημα του 2005, όμως ο τρίτος τίτλος του, το 2017, θεωρείται το σπουδαιότερο επίτευγμά του.

Μία σεζόν νωρίτερα, στις 4 Απριλίου 2016, η ομάδα του αντιμετώπιζε στον τελικό το Βιλανόβα. Οι «θεοί του μπάσκετμπολ» συνεργάστηκαν για έναν μεγάλο αγώνα. Μονάχα ένας, όμως, μπορούσε να κερδίσει. Ο γκαρντ του Νορθ Καρολάινα, Μάρκους Πέιτζ, ισοφαρίζει με τρίποντο στα 4,7΄΄! Οι «Wildcats» του «Nova», ωστόσο, πήραν το τρόπαιο με τρίποντο του Κρις Τζένκινς στην εκπνοή!!!

Ο κόουτς Ουίλιαμς εμφανίζεται στη συνέντευξη Τύπου και παρά την απογοήτευσή του και δηλώνει ότι «έχω κοουτσάρει μερικές πολύ καλές ομάδες, μερικούς καταπληκτικούς παίκτες. Ποτέ, πάντως, δεν ήμουν ποτέ τόσο περήφανος, όσο είμαι τώρα, για αυτήν εδώ την ομάδα!».

Με τρεμάμενη φωνή, ο Ουίλιαμς παραδέχεται πως «μπορεί να ήθελα να είμαι εγώ αντί του κόουτς Τζέι Ράιτ που θα κόβει το διχτάκι, όμως δεν θα αντάλλαζα τη δική μου ομάδα με κανέναν και τίποτα… Μακάρι να είχα καταφέρει να τους βοηθήσω περισσότερο».

Οι «TarHeels» δεν διαλύθηκαν, όσο κι αν το κλισέ αναφέρει απλώς πως «μάζεψαν τα κομμάτια τους».

Την επόμενη χρονιά ήταν το ίδιο ανταγωνιστικοί, έφτασαν εκ νέου στο φάιναλ φορ, όμως τούτη τη φορά η πόζα των πρωταθλητών ήταν για τους παίκτες του Ρόι Ουίλιαμς, νικώντας το Γκονζάγκα. Ο Αμερικανός προπονητής έγινε ο τρίτος με τρία ή περισσότερα τρόπαια στο NCAA. Την Πρωταπριλιά του 2021, ανακοίνωσε επισήμως ότι αποσύρεται από τους πάγκους.

Μία πορεία 48 ετών στους πάγκους, εκ των οποίων οι 33 ως χεντ κόουτς, είχε φτάσει στο τέλος της.

Είναι τρίτος στην κατάταξη των προπονητών με τις περισσότερες νίκες στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα, με 903 στη Division I!

Είναι ο μοναδικός κόουτς στην κολεγιακή ιστορία που μετρά περισσότερες από 400 νίκες με δύο σχολεία.

Το 2017 έγινε μέλος του Hall Of Fame στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, όμως ο μύθος του, στην πραγματικότητα, είχε «χτιστεί» πολλά χρόνια νωρίτερα, σε άσημους πάγκους της Βόρειας Καρολίνας.  

Η ειρωνεία για τον Ρόι Ουίλιαμς ήταν πως το 2019-2020, τη μοναδική σεζόν της καριέρας του με αρνητικό ρεκόρ (14-19), ξεπέρασε το είδωλό του.

Στις 30 Δεκεμβρίου 2019 έφτασε τις 879 νίκες, κόντρα στο Γέιλ, ισοφαρίζοντας τον Ντιν Σμιθ. Έξι αγώνες αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου 2020, απέναντι στο Μαϊάμι, τον ξεπέρασε.

Αμέσως μετά σχολίασε ότι «είναι απλώς ένας αριθμός». Θαρρεί κανείς ότι δεν ήθελε ποτέ να προσπεράσει τον δάσκαλό του. Θαρρεί κανείς πως αισθανόταν αμήχανα.

Όσο αμήχανος και συγκινημένος ήταν και στη Senior Night του 2016, όταν ο Μάρκους Πέιτζ πήρε το μικρόφωνο και τον ευχαρίστησε με έναν συγκλονιστικό λόγο.

Ο νεαρός γκαρντ τόνισε πως «με έκανες καλύτερο παίκτη, αλλά κυρίως καλύτερο άνθρωπο και αυτό είναι το σημαντικότερο!».

Για να ανακοινώσει την απόφασή του, ο Ρόι Ουίλιαμς δεν απαιτούσε φανφάρες. Δεν επιθυμούσε γιορτή. Απλώς το έκανε, λέγοντας τα μελαγχολικά για τους θαυμαστές του, τους φιλάθλους και τους φοιτητές του Νορθ Καρολάινα νέα.

Για τον ίδιο είναι απλώς μία επιλογή, ένα ακόμη βήμα. Όπως είπε έπειτα από κάθε τίτλο και κάθε ρεκόρ πως «δεν έγινε και τίποτα!».

Για όσους τον εκτίμησαν ή συνεργάστηκαν μαζί του, όμως, «κάτι» έγινε… Ο κόουτς Ουίλιαμς έκανε μέσω του μπάσκετμπολ τον εαυτό του ανταγωνιστικότερο και καλύτερο. Έκανε τους παίκτες και μαθητές του καλύτερους.

Έκανε το παιχνίδι καλύτερο. Το παιχνίδι των «TarHeels», όπως συνέβη και με τον μέντορά του, Ντιν Σμιθ, δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Αυτό συμβαίνει με τους θρύλους.

Υπάρχουν αθλητές που είναι «παίκτες του προπονητή». Ο Ουίλιαμς ήταν… «προπονητής του προπονητή». Ο ίδιος, στάθηκε μπροστά από ένα μικρόφωνο και είπε σεμνά πως «δεν είμαι πια ο κατάλληλος για τη δουλειά».

Το Τσάπελ Χιλ στη Βόρεια Καρολίνα δεν θα είναι πλέον το σπίτι του, αλλά θα είναι πάντα το αγαπημένο μέρος του. Το Τσάπελ Χιλ δεν θα θεωρηθεί ποτέ «το σπίτι που έχτισε ο Ρόι Ουίλιαμς», λόγω του προκατόχου και δασκάλου του. Ωστόσο, θα είναι πάντα το «σπίτι» όπου έζησε, όπου αγάπησε και αγαπήθηκε.

Και όπως είπε ο ίδιος, ελαφρώς πιο εγωκεντρικά από όσο συνήθως, στην ανακοίνωση της αποχώρησής του από τους πάγκους, «κανένας δεν ευχαριστήθηκε ποτέ το κοουτσάρισμα περισσότερο από εμένα!».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

Ο Έλληνας που πέρασε ένα μήνα με τον κόουτς Σιζέφσκι

Ο Ντον Χάσκινς άλλαξε το χρώμα του μπάσκετμπολ

Βίκη Βολονάκη: «Δικαίωση!» / Αλέξανδρος Άνθης: «Οι Δαίμονες Του Coach-G»

Ελεάννα Χριστινάκη: «Στρατιωτική Βάση για την Επιτυχία» 

Κώστας Χαρίσης: «Εμπειρία ζωής» / Ζήσης Σαρικόπουλος: «Αφοσίωση»

NCAA: Μυσταγωγία ή εκμετάλλευση; / Η Καλιφόρνια «πληρώνει» τους… επαγγελματίες φοιτητές!

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΛΕΓΙΑΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ