Μεγάλωσε ακούγοντας την μητέρα του να λέει συνεχώς σε εκείνον και τα δύο αδέρφια του ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο. Όλα έχουν έναν σκοπό.
Για τον Κίνον Λόου, ωστόσο, αυτό δεν θα γινόταν ούτε άλλοθι ούτε και απλό κίνητρο.
Θα γινόταν ένα πολύτιμο μάθημα όχι μόνο για την προσωπική καταξίωση, την επαγγελματική ανέλιξη ή την αθλητική καθιέρωση, αλλά κι ένα «ξυπνητήρι» που μία φορά έσωσε μία ζωή.
Ο ίδιος είχε φροντίσει για χρόνια να δώσει μία δική του διάσταση στα επαναλαμβανόμενα λόγια της Τζεν Λόου.
«Όταν το σύμπαν σε καλεί, οφείλεις να απαντήσεις σε αυτή την “κλήση”. Το σύμπαν θα σε προκαλέσει, θα σε δοκιμάσει και πρέπει να είσαι έτοιμος για αυτές τις στιγμές», εξηγεί.
Οι προκλήσεις άρχισαν για τον ίδιο σε μικρή ηλικία. Όμως η σημαντικότερη του «χτύπησε» την πόρτα και την διαίσθηση στις 17 Μαΐου 2019.
Ο 27 ετών Κίνον Λόου, προπονητής αμερικανικού φούτμπολ και στίβου στο γυμνάσιο Παρκρόουζ του Πόρτλαντ, αλλά παράλληλα και ένας από τους τρεις φύλακες ασφαλείας του σχολείου, έκανε τον καθιερωμένο έλεγχό του στον χώρο.
Σε μία στροφή ενός διαδρόμου, είδε τον 18χρονο μαθητή, Άνχελ Γρανάδος-Ντίαζ να μπαίνει σε μία αίθουσα φορώντας ένα παλτό.
Το φοβισμένο βλέμμα του νεαρού τού κίνησε την περιέργεια. Μέσα σε δευτερόλεπτα, όρμησε προς το μέρος του όταν αντιλήφθηκε πως μέσα από το πανωφόρι ο Γρανάδος-Ντίαζ έβγαζε ένα κυνηγετικό όπλο, με σκοπό να αυτοκτονήσει…
Ο μαθητής του Παρκρόουζ, Άνχελ Γραναδος-Ντίαζ, κατά την απολογία του / Photo by: oregonive.com.
Με υπόβαθρο το δικό του παρελθόν ως σταρ της ομάδας φούτμπολ του πανεπιστήμιου Όρεγκον, ο Κίνον Λόου ενήργησε με το ένστικτο, αλλά και τα μαθήματά του.
Ο Αμερικανός κόουτς «ανέλυσε» σε κλάσματα δευτερολέπτου στο μυαλό του τα δεδομένα και κατάλαβε την πρόθεση του μαθητή, τρέχοντας προς το μέρος του.
Αφού έπεσε πάνω του, τον αφόπλισε, τον κράτησε κάτω και όταν τα περιστατικό, αρκετή ώρα αργότερα, είχε λήξει, τον αγκάλιασε και θέλησε να τον παρηγορήσει.
«Υπάρχουν στιγμές που οι νέοι δεν συνειδητοποιούν το σκοπεύουν να κάνουν. Δεν σκέφτονται και, συχνά, μετά είναι πολύ αργά…», επισήμανε.
Ο Λόου συμπλήρωσε στην κατάθεσή του στην αστυνομία και στη συνέχεια στα Μ.Μ.Ε. πως «αφού διαπίστωσα τις προθέσεις του Άνχελ, τα ένστικτά μου πήραν τον έλεγχο. Μόλις τον έριξα στο έδαφος, άρπαξα το όπλο και τα με τα δύο χέρια μου, την ώρα που μερικοί συμμαθητές του άρχισαν να τρέχουν, ουρλιάζοντας».
Η υπόθεση έγινε πιο γνωστή όταν το τοπικό δίκτυο «KOIN 6 News», θυγατρικό του δικτύου CBS, εξασφάλισε το βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας του σχολείου και πρόβαλε το υλικό.
Ο Κίνον Λόου βρέθηκε ξαφνικά στη μέση του περιστατικού, με την «ταμπέλα» του «ήρωα» να συνοδεύει το όνομά του και προσκλήθηκε ακόμη και στη φημισμένη τηλεοπτική εκπομπή «Good Morning America».
Η ιστορία δεν ανέδειξε απλώς την ετοιμότητα του νεαρού προπονητή, αλλά και τα διδάγματα του παρελθόντος του, ακόμη και με μία απώλεια, που του χάρισε κίνητρο και άλλαξε νωρίτερα τη δική του ζωή και την πορεία της.
Ο Κίνον Λόου παραχώρησε συνέντευξη και στο δίκτυο ESPN, τονίζοντας πως «όλα έμοιαζαν ευθυγραμμισμένα για μένα εκείνο το μεσημέρι, ώστε να περάσω από αυτή την αίθουσα.
»Ήταν σαν κάποιος να μου έλεγε, “εντάξει, Κίνον, λες ότι θες να αλλάξεις τις ζωές των ανθρώπων. Λες ότι θες να είσαι εκεί για τα παιδιά. Λοιπόν, απόδειξέ το, εδώ και τώρα, σε μία στιγμή”».
Θεώρησε ότι, στην πρώτη και μοναδική σεζόν του ως κόουτς του γυμνασίου Παρκρόουζ η ζωή τον είχε προετοιμάσει για εκείνη την κρίσιμη κατάσταση και στιγμή.
Εκτός από τον ρόλο του προπονητή, κάτι σχετικά εύκολο για τον ίδιο, είχε λάβει στα σοβαρά το πόστο του φύλακα ασφαλείας και αυτό δεν ήταν απλώς μία αγγαρεία ή μία ευκαιρία για έξτρα εισόδημα.
Είχε λάβει μέρος σε σεμινάρια για περιπτώσεις οπλοφορίας και είχε συμμετάσχει σε μαθήματα αυτοάμυνας, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θα εργαζόταν ως υπάλληλος σεκιούριτι.
Όλα, όμως, αποδείχθηκαν κυρίως αποτέλεσμα της διαίσθησής του, αλλά και της συλλογικής συμπεριφοράς που διδάχθηκε σαν αθλητής.
Η μοναχικότητα, άλλωστε, ήταν κάτι που η οικογένειά του θέλησε να αποτρέψει ακόμη και όταν το σπιτικό του «χωρίστηκε».
Ο Κίνον Λόου χρειάστηκε να γίνει από μικρός ο άνδρας του σπιτιού.
Ο συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ πίστευε πως «όσο μεγαλώνουμε, είναι δυσκολότερο να έχουμε ήρωες. Όμως αυτό είναι απαραίτητο».
Ο Λόου δεν αναζητούσε ήρωες. Σκόπευε να γίνει ο ίδιος ένας από αυτούς. Τα «τεστ» του σύμπαντος προς εκείνον άρχισαν πολλά χρόνια πριν.
Οι γονείς του αποφάσισαν να ζήσουν για λίγο σε διάσταση όταν ο ίδιος ήταν εννέα ετών. Μερικά χρόνια αργότερα, χώρισαν οριστικά. Η μητέρα του, Τζεν, λογίστρια στο επάγγελμα, υποχρεώθηκε να μεγαλώσει τα τρία παιδιά της ολομόναχη.
Ο Κίνον ήταν ο δεύτερος, μετά την Αλίσα και πριν από τον Τρέι.
Χρειάστηκε να μεγαλώσει απότομα, να ωριμάσει γρήγορα και να «γεμίσει τα παπούτσια» του πατέρα του.
Συν τοις άλλοις, ήταν ένα μαύρο παιδί με λευκή μητέρα, από μία μεσοαστική φαμίλια.
Στο γυμνάσιο Τζέσουιτ, ένα «λευκό» σχολείο στο οποίο οι ευκατάστατοι μαθητές «μόστραραν» τα αυτοκίνητά που τους αγόραζαν οι γονείς τους στα 16 τους, προσαρμόστηκε δύσκολα. Μέχρι που συνάντησε τον Ντομινίκ Φόρεστ, επίσης Αφροαμερικανό με λευκή και ανύπαντρη μητέρα.
Το φούτμπολ τούς ένωσε ακόμη περισσότερο και τους «έδεσε» και με τον Τέιλορ Μάρτινεκ, η οικία του οποίου έγινε το «δεύτερο σπίτι» και για τον Κίνον και για τον «Domo».
Ήταν τέτοια η αμοιβαία συμπάθεια της οικογένειας Μάρτινεκ στον Λόου και τον Φόρεστ, που και τα δύο παιδιά είχαν το δικό τους συρτάρι με ρούχα στο δωμάτιο του Τέιλορ, μαζί με μία ανοιχτή αγκαλιά για εκείνα.
Η κοινή πορεία τους, όμως, δεν θα ήταν μακρόχρονη…
Ο Κίνον Λόου (αριστερά) στο αυτοκίνητο, με την μητέρα του και, πίσω, τον αδερφό του, Τρέι / Photo by: Keanon Lowe – Instagram.
Ο Λόου είναι αυτό που λένε στην πατρίδα του «people’s person». Κάτι σαν «άνθρωπος των ανθρώπων», που «δενόταν» εύκολα με τους άλλους.
Παρά το γεγονός ότι έχει οκτώ χρόνια διαφορά από τον μικρότερο αδερφό του, έγινε ο προστάτης του, φίλος του.
Ήταν εκείνος που του έμαθε να κάνει ποδήλατο και τον έσπρωξε να ασχοληθεί και αυτός με τον αθλητισμό. Ήταν αυτός που τον ξυπνούσε κάθε μέρα, τον «ανάγκαζε» να τρώει το πρωινό του και βεβαιωνόταν ότι ο μικρός δεν θα χάσει το σχολικό λεωφορείο.
Ο Τρέι, 19 ετών, είναι παίκτης της ομάδας φούτμπολ του πανεπιστήμιου της Ουάσινγκτον και όπως τονίζει η μητέρα τους, «ο Κίνον ένιωσε αμέσως υπεύθυνος για τον αδερφό του. Έκανε από την ηλικία των δέκα ετών πράγματα για την οικογένεια που δεν κάνουν ούτε καν οι έφηβοι».
Ο Κίνον ήταν κοντά στον Τρέι από τη μέρα της γέννησής του, στις 25 Ιανουαρίου 2000. Η Τζεν ρώτησε τα δύο παιδιά της αν θέλουν να είναι παρόντες στην αίθουσα τοκετού. Η Αλίσα πήγε και κρύφτηκε στις τουαλέτες του μαιευτηρίου, όμως ο Κίνον στάθηκε στο πλευρό της μητέρας του, καθ’ όλη τη διάρκεια της γέννας!
Τα δύο αγόρια έγιναν αχώριστα από εκείνη κιόλας τη μέρα. Ο Τρέι ήταν πάντα μαζί με τον μεγάλο αδερφό του. Τον συνόδευε στο δείπνο της εκάστοτε ομάδας του και έγινε και ball-boy στις ομάδες του Κίνον στο γυμνάσιο.
Ο Κίνον έγινε η πατρική φιγούρα που έλειπε στον μικρό. Μία μέρα, ενώ έπαιζαν μπάσκετ, δεν αντιλήφθηκαν ότι πίσω από το ταμπλό είχε σχηματιστεί μία κυψέλη από μέλισσες, στις οποίες και τα δύο παιδιά είναι αλλεργικά…
Σε ένα σουτ, αυτές κινήθηκαν προς το μέρος του 6χρονου τότε Τρέι, αλλά ο αδερφός του δεν δίστασε να «περάσει μέσα» από την κυψέλη, ώστε να προστατεύσει τον Τρέι και να τον πάει στο σπίτι.
«Πάντα θα έβαζε τη ζωή του σε κίνδυνο για τους άλλους», θυμάται ο 19χρονος πια Τρέι. «Αυτό έκανε σε όλη τη ζωή του».
Ο Κίνον Λόου (δεξιά), με τον αδερφό του, Τρέι / Photo by: Keanon Lowe – Instagram.
Στο κολέγιο, ο Λόου έγινε άμεσα αγαπητός για τις ακαδημαϊκές επιδόσεις του, για το ταλέντο του στο γήπεδο αλλά, κυρίως, για τον χαρακτήρα του.
«Όλοι, από τον σύμβουλο καθοδήγησης ως τον επιστάτη ή τους καθηγητές και τους προπονητές μιλούσαν για τον Κίνον», αφηγήθηκε στο ESPN ο κόουτς του, Τσιπ Κέλι, ο οποίος τον «στρατολόγησε» στο Όρεγκον.
Ο νεαρός είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, «βγαλμένη» και από την ανατροφή του και από την «προέκταση της οικογένειάς μου», όπως αποκαλούσε τη φιλιά του με τον Ντομινίκ Φόρεστ και τον Τέιλορ Μάρτινεκ και την αποδοχή των γονέων του δεύτερου.
Παρότι η θέση του wide ή blocking receiver είναι συχνά «πόστο αλαζόνων», όπως έλεγαν, εκείνος παρέμενε σεμνός. Δεν γκρίνιαζε όταν δεν αγωνιζόταν και περίμενε υπομονετικά την ευκαιρία του.
Όταν ο Τσιπ Κέλι αποχώρησε από το πανεπιστήμιο του Όρεγκον για το NFL, διατήρησε επαφή με τον Λόου.
Ο Κίνον απέτυχε τον Μάιο του 2015 να περάσει τα try-outs στους Αριζόνα Κάρντιναλς και ο πρώην προπονητής του δεν έχασε χρόνο: «Έχεις σκεφτεί να γίνεις προπονητής»;
Ο Κέλι τον προσέλαβε αμέσως στους Φιλαδέλφεια Ιγκλς το 2015 και στους φιναλίστ του Super Bowl του 2020, Σαν Φρανσίσκο 49ers την επόμενη σεζόν.
Η διαφαινόμενη προπονητική εξέλιξή του, όμως, έφτασε σε σημείο αβεβαιότητας τον Ιανουάριο του 2017…
Ο κόουτς Τσιπ Κέλι, ως προπονητής του πανεπιστήμιου Όρεγκον / Photo by: abc7news.com.
Ο Τσιπ Κέλι απολύθηκε από το Σαν Φρανσίσκο, όμως η ομάδα σκόπευε να κρατήσει τον Κίνον Λόου.
Στις 14/1/17, ωστόσο, ο Λόου έλαβε ένα τηλεφώνημα στο οποίο θα ήθελε να μην είχε χρειαστεί να απαντήσει ποτέ.
Στην άλλη γραμμή ήταν ο κολλητός του, Ντομινίκ. Ο τρίτος της παρέας, Τείλορ Μάρτινεκ είχε αφήσει την τελευταία πνοή του σε ηλικία 24 ετών, από υπερβολική δόση οπιοειδών…
«Αυτό το γεγονός άλλαξε τα πάντα στη ζωή μου», εξήγησε ο Κίνον.
Ο Μάρτινεκ είχε εθιστεί στα παυσίπονα και σε φαρμακευτική αγωγή για το άγχος, όταν φοιτούσε στο πανεπιστήμιο Πόρτλαντ Στέιτ, όπου έπαιξε φούτμπολ.
Ο Λόου γνώριζε για τα προβλήματά του, όμως έμεινε κοντά και πίστευε ότι ο φίλος του θα τα καταφέρει, αφού συχνά εμφανιζόταν στις συναντήσεις με ένα νέο αυτοκίνητο και πάντα χαμογελαστός.
Εκείνο το χαμόγελο, όμως, «έσβησε» το 2017 και ο πατέρας του Τέιλορ, Μπράιαν Μάρτινεκ, επισήμανε πως «ενώ μετά τον εθισμό του οι περισσότεροι φίλοι του τον εγκατέλειψαν, ο Κίνον δεν το έκανε ποτέ. Θα μπορούσε εύκολα να επικαλεστεί την απόσταση για να αποξενωθούν, αλλά ήταν πάντα δίπλα του».
Ο Λόου ήταν ο πρώτος που χτύπησε την πόρτα της οικίας Μάρτινεκ μετά τα τραγικά μαντάτα και μετά την κηδεία, έμεινε για μία εβδομάδα στο άλλοτε -και πάντοτε- δεύτερο σπίτι του.
«Τόσο ο Κίνον όσο και ο Ντομινίκ Φόρεστ εκπλήρωσαν τη δέσμευσή τους ότι θα είναι πάντα στο πλευρό μας. Είναι και οι δύο απασχολημένοι με τις ζωές και τις υποχρεώσεις τους, όμως δεν μας ξεχνούν ποτέ», συμπλήρωσε ο Μπράιαν Μάρτινεκ.
Ο Λόου (στο κέντρο), με τους συμπαίκτες του στο γυμνάσιο Τζέσουιτ (από αριστερά) Τζόρνταν Λιούς, Τέιλορ Μάρτινεκ, Νικ Αλιέρι, Ντομινίκ Φόρεστ / Photo by: Brian Martinek.
Ο θάνατος του κολλητού του υποχρέωσε τον Κίνον Λόου να αναθεωρήσει τις απόψεις του για τη ζωή και την καριέρα του.
Το «λαμπερό» NFL έπαψε ξάφνου να μοιάζει με επαγγελματική «γη της επαγγελίας» και, κάτι που ούτως ή άλλως πήγαζε και από τον δικό του χαρακτήρα, θέλησε να ακολουθήσει τα βήματα του Τέιλορ Μάρτινεκ, ο οποίος πάντα βοηθούσε τους άλλους.
Αποφάσισε να αφιερώσει τον εαυτό του στην ίδια «αποστολή» και ξεκαθάρισε σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι θα αρνηθεί κάθε πρόταση από τημ επαγγελματική λίγκα.
Επέστρεψε στο πατρικό του στο Πόρτλαντ και εργάστηκε ως ασίσταντ κόουτς στο γυμνάσιό του, το Τζέσουιτ, τη χρονιά που ο αδερφός του ήταν τελειόφοιτος.
Απέρριψε προσφορές από τρία πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και το UCLA, στο οποίο από το 2018 είναι χεντ κόουτς ο Τσιπ Κέλι.
Όταν ο Κέλι τον ρώτησε «γιατί;», ο Κίνον αποκρίθηκε πως «αισθάνομαι ότι πρέπει να συνεχίσω κάπου για τη δικαιοσύνη του καλύτερου φίλου μου. Θα προσφέρω όλη την ενέργειά μου σε ομάδες και παιδιά που το έχουν πραγματικά ανάγκη».
Αν και δεν ήταν η πρώτη επιλογή στη λίστα του γυμνασίου Παρκρόουζ, έλαβε τη θέση του προπονητή φούτμπολ σε μία ομάδα η οποία από το 2015 μετρούσε 23 διαδοχικές ήττες.
Πριν αναλάβει, η ομάδα ήταν υπό διάλυση, καθώς παίκτες δεν εμφανίζονταν τακτικά για προπόνηση ή έδιναν το παρών όποτε το θυμόνταν ή είχαν όρεξη…
Η αρχική πρόθεση του σχολείου ήταν να προσφέρει στον άπειρο -για χεντ κόουτς- προπονητή θέση ασίσταντ. Ωστόσο, η πρώτη επιλογή τους αρνήθηκε την πρόταση και ο αναπληρωτής διευθυντής, Ντρέικ Σέλτον, έπεισε το συμβούλιο να εμπιστευτούν τον Λόου.
Εκείνον τον ήρεμο και σεμνό τύπο που είχε αποφασίσει να επιβεβαιώσει αυτό που έλεγε πάντα ο τενίστας Άρθουρ Ας. Ότι, δηλαδή, «ο αληθινός ηρωισμός είναι αξιοσημείωτα νηφάλιος, διόλου δραματικός. Δεν είναι η επιθυμία να ξεπεράσουμε τους άλλους, με κάθε κόστος, αλλά να βοηθήσουμε τους άλλους, όποιο κι αν είναι το κόστος».
Σε προπόνηση της ομάδας φούτμπολ του γυμνασίου Παρκρόουζ / Photo by: oregonlive.com.
Ο Κίνον Λόου είχε ξεκαθαρίσει ότι επιθυμούσε να προσφέρει στην κοινότητα όπου μεγάλωσε, για να δώσει κάτι πίσω από όσα έλαβε.
«Μεγάλωσα στην περιοχή Γκρέσχαμ, όχι πολύ μακριά από το Παρκρόουζ και γνώριζα ότι είναι μία ομάδα που δεν κερδίζει συχνά», τόνισε. «Ένα μικρό, ξεχασμένο γυμνάσιο, χωρίς πολλές επιτυχίες, δίχως μεγάλη παράδοση, όμως αυτό με έθελξε σε αυτό το μέρος», πρόσθεσε.
Το νεαρό της ηλικίας τον έφερε εξαρχής κοντά στους μαθητές-αθλητές και όταν μοιράστηκε την προσωπική του ιστορία με τον Τέιλορ Μάρτινεκ, «δέθηκε» ακόμη περισσότερο μαζί τους.
Βοήθησε ένα μικρόσωμο αγόρι, που αρχικά ήταν θύμα bullying στο σχολείο, να καταφέρει να γίνει μέλος της ομάδας φούτμπολ. Τα σπορ εξακολουθούν στις νεαρές ηλικίες να αποτελούν λόγο θαυμασμού και σεβασμού.
Υπό την καθοδήγησή του Λόου, το Παρκρόουζ προκρίθηκε στα πλέι οφς για πρώτη φορά μετά το 2014 και για μόλις έκτη φορά στην ιστορία του.
Ο Κίνον, όμως, δεν πρόκειται ποτέ να αφήσει τα αποτελέσματα στο γήπεδο να τον καθορίσουν ή να κρίνουν (και, συχνά, να στιγματίσουν) την πορεία των παιδιών. Θέλει να κάνει τη διαφορά αρχικά στη ζωή των μαθητών του και εν συνεχεία στις πιθανές καριέρες τους στο φούτμπολ.
Τον Δεκέμβριο του 2019 το περιοδικό «Time» ανακήρυξε τον Λόου «έναν από τους ήρωες της χρονιάς», για τον αφοπλισμό του μαθητή που επιχείρησε να αυτοκτονήσει.
Στις 31 Μαρτίου 2020 έλαβε το Μετάλλιο Τιμής του Πολίτη από το αμερικανικό Κονγκρέσο, ενώ τιμήθηκε και στο ημίχρονο ενός αγώνα ΝΒΑ από τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς και αποθεώθηκε από τον προπονητή των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, Στιβ Κερ.
Τα μετάλλια, όμως, δεν τον απασχόλησαν ποτέ, ενώ μετά το τέλος της σεζόν του 2019 αποχώρησε από το Παρκρόουζ και χεντ κόουτς της ομάδας φούτμπολ του γυμνασίου Ουέστ Λιν, επίσης στο Όρεγκον.
Ο Αμερικανός συγγραφέας, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, έγραψε κάποτε ότι «αν μου δείξετε έναν ήρωα, θα σας γράψω μία τραγωδία»…
Ο Κίνον Λόου εμφανίστηκε ως ένας ήρωας, για να αποτρέψει όμως μία τραγωδία. Οι αναμνήσεις του δικού του ηρωισμού, στις 17 Μαΐου 2019, είναι ακόμη νωπές.
Ο αναπληρωτής διευθυντής του Παρκρόουζ, Ντρέικ Σέλτον, θυμάται ότι «δεν θα ξεχάσω ποτέ τι συνέβη. Ο Κίνον με κοίταξε λες και ήταν σε έναν ακόμη αγώνα φούτμπολ και μου είπε: “Γι’ αυτό είμαι εδώ!”, χτυπώντας το χέρι του στο στήθος μου. Μόλις είχε έρθει από τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του»…
Ακριβώς έτσι, σαν μία καθημερινή «μάχη» εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τη ζωή ο Λόου.
Η μητέρα του, Τζεν, του θύμισε ότι «πολλές φορές, δεν ξέρουμε γιατί έχουμε βρεθεί κάπου, αλλά όλα συμβαίνουν για έναν λόγο».
Ο Κίνον κοίταξε στα μάτια του Άνχελ Γρανάδος-Ντίαζ και δεν αντίκρισε κάτι κακό, εχθρικό. «Είδα ότι φοβάται», εξήγησε πριν τον ρίξει στο έδαφος, τον αφοπλίσει, τον αγκαλιάσει και του πει «όλα θα πάνε καλά».
Ο κολλητός του πρώτου, Ντομινίκ Φόρεστ, άλλωστε, επιμένει ότι «οι άνθρωποι θα πρέπει να θέλουν να αγκαλιάσουν τα παιδιά που έχουν ανάγκη αγάπη και αποδοχή. Αυτό κάνει ο Κίνον».
Ο 18χρονος μαθητής ομολόγησε τον Οκτώβριο του 2019 την ενοχή του στις κατηγορίες παράνομης οπλοκατοχής σε δημόσιο κτίριο, αν και ο συνήγορός του επικαλέστηκε κατάθλιψη στην πράξη του.
Ο Κίνον Λόου, 16 μήνες μετά τον χαμό του άλλου καλύτερου φίλου του, βεβαιώθηκε για τη νοοτροπία του να μην αφήνει καμία μέρα να πηγαίνει χαμένη… Έγινε παράδειγμα προς μίμηση απλώς μένοντας ο αλτρουιστής εαυτός του.
Όπως είχε γράψει και ο τραγουδοποιός Μπομπ Ντίλαν, «ήρωας είναι εκείνος που κατανοεί τον βαθμό της ευθύνης που συνοδεύει την ελευθερία του».