"ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ"

Υπάρχουν φορές που πραγματικά το ανθρώπινο μεγαλείο και η θέληση για ζωή ξεπερνούν κατά πολύ ακόμα και την πιο αχαλίνωτη φαντασία. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήθελα να αναφερθώ σήμερα…

Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από την αποκάλυψη του Αντρές Ινιέστα για το πώς βίωσε την κατάθλιψη και τις σκέψεις του που έφταναν μέχρι και την αυτοκτονία. Σχεδόν ταυτόχρονα, ήρθαν…

Στις αρχές του 2014, ένιωσε να πονά η μέση της. Μετά οι ώμοι της. Έπειτα, παντού. Άλλαξε προπονητή, άλλαξε προπονητήριο, άλλαξε τα πάντα. Πάντα είχε από πάνω της, σαν σκιά, τις προσδοκίες του κόσμου. Όλοι περίμεναν από εκείνη να λάμψει. Άρχισε να προβληματίζεται. Σύντομα, διαγνώστηκε με κατάθλιψη.

Τον Ιανουάριο του 2014, πήρα την απόφαση να παίξω στο εξωτερικό. Δεν ήμουν ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Πολλά παιδιά στην ηλικία μου έχουν ακριβώς την ίδια θέληση.

Όταν μια ομάδα κορυφής επιλέγει να έχει στις τάξεις της έναν πολύ «ιδιαίτερο» -προβληματικό, για τους περισσότερους- χαρακτήρα δύο τινά αποκαλύπονται…

Πριν τον Lev Yashin, ο τερματοφύλακας… καθόταν στο τέρμα και η επικοινωνία με τους συμπαίκτες του ήταν άγνωστη έννοια. Εννοώ πως δεν υπήρχε καν, ως σκέψη.

Ήμουν 22 χρονών, το καλοκαίρι του 1999, όταν η λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μας βρήκε πρωταθλητές, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με την ομάδα του Ολυμπιακού.