"μυαλού"

Υπάρχουν δύο λέξεις στα σπορ οι οποίες λατρεύονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Έβδομο Παιχνίδι»! Στην Ευρώπη έχουν μία άλλη καταπληκτική έκφραση δύο λέξεων… «Φάιναλ Φορ»! Ένα σπουδαίο γεγονός, είτε αφορά εγχώρια…

Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!

Εκεί όπου τα παιδικά χέρια χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν αυτοσχέδια όπλα κατά του «εχθρού». Κι εκεί όπου νεανικές ψυχές απλώς προσεύχονται και πηγαίνουν σχολείο για να μάθουν συχνά μόνο να…

«Πολλές γυναίκες έχουμε εδώ… ». Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι τέτοιο στην καριέρα μου. Ήταν, ωστόσο, η πρώτη που βγήκε από τα χείλη του.

Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα τον κύριο Ρεχάγκελ.

Ήταν δύσπιστος. Φυσιολογική η αντίδραση του. Απέναντι μου,μάλιστα, ήταν δύο φορές δύσπιστος.

Kαι, ξαφνικά, ο Παναθηναϊκός γεμίζει με «καύσιμο» πρώτης ποιότητας. Διότι, αν δεν το έχετε καταλάβει, ο Γιώργος Δώνης φέρνει στο Κορωπί την ιδιότητα που συνιστά το πιο αξιόπιστο «καύσιμο». Την απέραντη φιλοδοξία.

Οι Στιβ Μιλς και Σκοτ Πέρι ανέλαβαν αντίστοιχα τα ηνία μετά το αποτυχημένο πέρασμα του Φιλ Τζάκσον από το «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν». Και εκτός από τα κοινά σημεία τους, ως παλαίμαχοι παίκτες κολεγιακού μπάσκετμπολ και γιοι πρωτοπόρων πατεράδων, ηγούνται ενός τμήματος με αρκετούς Αφρο-Αμερικανούς σε σημαντικές θέσεις στη διοίκηση.

Ας ξεκινήσω με κάτι σαν… θεώρημα. Ίσως, το δικό μου θεώρημα. To μεράκι στον αθλητισμό σου εξασφαλίζει τη διάρκεια. Αυτό έχω καταλάβει, στα 44 μου, πια. Αν το αγαπάς, θα…