"προσφορά"

Η πρώτη ματιά. Μία ανυπόμονη ματιά, με όσα είχα και είχαμε ακούσει για τον «παικταρά από την Αμερική». Η αλήθεια είναι ότι το παρουσιαστικό του δεν σε εντυπωσίαζε. Ξαφνικά, αντικρίσαμε…

«Κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή της προπόνησης, φαντάζομαι πως όποια μπάλα έρχεται προς το μέρος μου είναι αυτή που θα μου έρθει στον τελικό του Champions League. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα έρθει η μια και μοναδική φορά στον πραγματικό τελικό, εγώ θα έχω συναντηθεί τόσες πολλές φορές μαζί της και θα γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω…».

Δεν είναι οι μόνοι. Είναι μερικοί από τους πλέον δραστήριους, διεθνώς. Αθλητές υψηλού επιπέδου που αντιλαμβάνονται και επωμίζονται το ρόλο τους, ως κοινωνικά πρότυπα. Πώς; Όχι, απλώς, δίνοντας χρήματα, εν είδει φιλανθρωπίας…

Η Στέισι Σίκορα ήταν, για πολλά χρόνια, μια φανταστική αθλήτρια της Εθνικής ομάδας βόλεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που κάλυπτε -αυτή είναι, μάλλον, μια φτωχή λέξη να αποδώσει την προσφορά της- τη νευραλγική θέση της λίμπερο. Μικρή το δέμας αλλά ασύλληπτα τεράστια σε όλα τα ψυχομετρικά και αθλητικά μεγέθη, έδινε σε κάθε αγώνα μια παράσταση, ξεπερνώντας, κάθε φορά, τα ανθρώπινα όριά της. Θαυμασμός γι΄αυτήν, παντού.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα σχετικά δίκαιο άθλημα. Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές. Το κλάμα του Μο Σαλάχ και του Ντάνι Καρβαχάλ, οι οποίοι αφότεροι αποχώρησαν τραυματίες από τον τελικό…