Το μπάσκετ είμαστε εμείς
Είναι διαφορετικό να παίζει πλέον κάποιος στη σύγχρονη Α1. Πολύ απλά, διότι έχουν υπάρξει ιστορίες για το πόσο μεγάλο ήταν κάποτε το να αγωνίζεται κάποιος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσο μεγάλο…
Είναι διαφορετικό να παίζει πλέον κάποιος στη σύγχρονη Α1. Πολύ απλά, διότι έχουν υπάρξει ιστορίες για το πόσο μεγάλο ήταν κάποτε το να αγωνίζεται κάποιος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσο μεγάλο…
Ήταν καλοκαίρι του 2015, κάποιες αποτυχίες μου στον χώρο του πόλο, σε συνδυασμό με την μάχη που έδινα τόσα χρόνια με τον τραυλισμό, με είχαν κουράσει. Ήρθε και από πάνω…
Μία λέξη. Για πολλούς μία «θρησκεία». «Ποδόσφαιρο». Με διαφορετική αντίληψή του. Με διαφορετική αντιμετώπισή του. Υπάρχουν διαφορές και αυτό είναι το όμορφο της ιστορίας. Αλλά, ταυτόχρονα, όταν μιλάμε γι’ αυτό,…
Στο παλιό σπίτι των Ρούμπιτ, στο Βορειοανατολικό Χιούστον, φαγητό δεν υπήρχε πάντα. Τα ρούχα δεν ήταν κάθε μέρα πλυμένα και συνήθως δεν ήταν σιδερωμένα και διπλωμένα με τάξη. Ακόμη και…
Μία αμερικανική παροιμία ξεκαθαρίζει ότι «το πρωινό πουλί είναι αυτό που πιάνει το σκουλήκι». Στην ανυπομονησία των σπορ για νέους σταρ και ιστορίες που κάνουν «γκελ», η πρόωρη φιλοδοξία είναι…
Αυτό που πάντοτε σκεφτόμουν είναι μία σκοτεινή αίθουσα και πολλά φώτα πάνω στην πίστα που αγωνίζομαι.
Εγώ, η αντίπαλός μου και το τελευταίο χτύπημα που μου δίνει το μετάλλιο!
Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω ένα κείμενο για τη «ζωή μετά το ποδόσφαιρο»… Για κάποιο λόγο όμως, και ειδικά μετά την επίσημη ανακοίνωση του τερματισμού της καριέρας μου ως…
Στο πρόσωπό της, το κίνημα του φεμινισμού στο ποδόσφαιρο βρήκε μια νέα επαναστατική έκφραση. Η Μακαρένα Σάντσες μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών στον επαγγελματισμό και ενώνει τη φωνή της με αυτές των Σερένα Ουίλιαμς, Χόουπ Σόλο, Άντα Χέγκερμπεργκ και Άμπι Ουάμπαχ.
Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!
«Μην πασάρεις. Μην πασάρεις. Συνέχισε να σουτάρεις τη γ….. μπάλα!». Τα λόγια του Ζέλικο είναι ακόμη μέσα στο κεφάλι μου. Είναι σαν να τον έχω πάλι δίπλα μου στα αποδυτήρια…