"ΑΓΧΟΣ"

Στο σπίτι των Ουάμπακ, στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, δεν θα δει κάποιος μόνο μία μικρή τροπαιοθήκη για το καμάρι της οικογένειας. Όταν ανοίξει η πόρτα του σπιτικού στο προάστιο…

Όταν μιλώ με γονείς που σκέφτονται να ζητήσουν τη βοήθειά μου να για να σπουδάσουν και να αγωνιστούν τα παιδιά τους στην Αμερική, παραθέτω όλες τις καταστάσεις. Διότι και τα δύο παιδιά μου ζουν εκεί.

Πέρασαν κιόλας 12 χρόνια από εκείνη τη στιγμή. Πέντε Μαΐου του 2007. Μία ντουζίνα έτη. Γεμάτα όμορφες αναμνήσεις από εκείνο το Κύπελλο. Την κορυφαία στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΛ.

Ο Μιχάλης ανήκει στον πολύ στενό κύκλο φίλων μου με τους οποίους επικοινωνώ με μεγάλη συχνότητα και βρισκόμαστε κάθε βδομάδα. Όταν ήμασταν νεότεροι, πηγαίναμε κάθε χρόνο διακοπές, μια παρέα τεσσάρων…

Η πρώτη ανάμνηση που έχω από τον Αντώνη είναι απ’ όταν ήταν 16 χρόνων, σε τίτλο που ανέφερε “ο πλέι μέικερ του 2000”. Μη γελάς. Έτσι συστήθηκε στο πανελλήνιο, από…

Έχουν περάσει σχεδόν δώδεκα χρόνια από τότε που αποσύρθηκα από την ενεργό δράση στο άθλημα το οποίο ερωτεύτηκα. Τότε, λοιπόν, θα μπορούσες να πεις ότι -όντως- η ζωή ήταν ένας αγώνας ή μάλλον -για να ακριβολογώ- η ζωή ήταν για έναν, δύο, πέντε αγώνες.

Δεν αναρωτήθηκα ποτέ «τι είναι το κάρμα;». Δεν σκέφτηκα ποτέ να απορήσω ή να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία ν’ απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση. Δεν θα την θεωρούσα καν ρητορική.

Είμαστε μια παραδοσιακή οικογένεια. Κάθε Κυριακή, τρώγαμε στη γιαγιά. Βρίσκονταν όλα τα αδέρφια μαζί. Γινόταν και η σχετική πλάκα για το μπάσκετ. Ήμασταν και είμαστε ενωμένοι. Τώρα πια, όμως, τίποτα δεν είναι ίδιο…

Αγαπημένε μου Θωμά, Επιστρέφοντας από ένα ακόμα παιχνίδι Λάτσιο-Ρόμα, στο οποίο είχα την ευτυχία να σε δω να παίζεις, τρέμω ακόμη ολόκληρος από την αγωνία του γηπέδου. Απορώ με τον…

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις απέναντι σε έναν αθλητή είναι να τον πείσεις οτι πρέπει να γίνει καλά. Το σώμα είναι βέβαιο πως θα τον βοηθήσει. Η δική τους δύναμη είναι το… ταβάνι τους. Αυτή θα καθορίσει μέχρι πού θα φτάσουν.