"αυτοπεποίθηση"

Είναι Αύγουστος 2005, όταν καλούμαι για ένα φιλικό παιχνίδι με το Βέλγιο. Αυτή είναι η αρχή. Από εκείνη τη στιγμή και μετά πάντα είμαι μέλος της ομάδας, σε όλες τις…

Θυμάμαι, εκεί γύρω στα τέσσερά μου χρόνια, τον κύριο Αντρέα, τον πρώτο μου προπονητή, που με έπαιρνε αγκαλιά και με πέταγε στη μικρή πισίνα. Εγώ χαιρόμουν, γελούσα, έβγαινα και ξαναγινόταν…

Το πέπλο μιας αόρατης δύναμης, μιας νομοτελειακής ισχύος. Αδιαπέραστο και τεράστιο ανέκαθεν έστεκε ανάμεσα στους ανθρώπους και τους άθλους, έτσι ώστε να θυμίζει την αναπόφευκτη κατάληξη κάθε θνητού. Συχνά αυτή…

Ξεκίνησα από την αλάνα! Το χωριό μου, ο Λούρος, τότε δεν είχε ακαδημίες, παρά μόνο ένα γήπεδο με χώμα κάτω και από πολύ μικρή ηλικία έπαιρνα μόνος μου το ποδήλατο…

Το βράδυ της παραμονής της 4ης Ιουλίου καθένας κοιμόταν μόνος του στο δωμάτιο, όπως συνήθως. Ήμουν κι εγώ μόνος λοιπόν, δυστυχώς ή ευτυχώς. Η απομόνωση και η συγκέντρωση νομίζω ότι…

Άλλη φορά ως τότε, 3 Ιουλίου του 1974, Ολλανδία και Βραζιλία δεν είχαν βρεθεί ποτέ αντιμέτωπες σε τελική φάση Παγκόσμιου Κυπέλλου. Τότε στο Westfalen θα ήταν η πρώτη τους, διεκδικώντας…

Το γκρι της ασφάλτου ξετυλίγεται στο κενό ανάμεσα στις στενές λωρίδες του άχρωμου πεζοδρομίου και τoυς υψωμένους τοίχους των γύρω κτηρίων. Τουβλόχτιστα και κόκκινα, με φορεμένα πάνω τους τα χαρακτηριστικά…

Καλοκαίρι του 1994. Είμαι ένα παιδί 13 ετών που ρουφάει μέσα από την τηλεόραση κάθε στιγμή του Μουντιάλ, το οποίο διεξάγεται για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή γυρνάω στον…

«Gesamtkunstwerk». Υπάρχουν λέξεις, έννοιες, ρόλοι, συναισθήματα, όροι που σε κάθε γλώσσα διαχέονται σε μία -τόσο βαθιά ριζωμένη με τον εκάστοτε λαό- ιδιαίτερη συνείδηση, που κανείς άλλος έξω από αυτούς δεν…

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2005. Επιβλητικός, αγέρωχος, όπως πάντα με σκληρή όψη, δίχως κανέναν μορφασμό. Σχεδόν παγωμένος. Το Signal Iduna Park έχει κατακλυστεί από έναν περίεργο ήχο. Είναι ιαχές πιθήκων. Οι…