Πήρε την μπάλα από την τελική γραμμή. Έκανε πέντε ντρίμπλες υπό την πίεση χρόνου, αντιπάλου, κρισιμότητας. Σηκώθηκε. Και απαθανατίστηκε.
Εκεί, σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς στον αέρα. Εκτός ισορροπίας, με τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά. Τα χέρια του ανεβασμένα πάνω από το κεφάλι. Με το δεξί ετοιμάζεται να στείλει την μπάλα στο καλάθι, με το αριστερό ακόμη την συγκρατεί, προτού χαρίσει στην Παρτίζαν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης.
Έτσι έγινε και γκραφίτι σε δρόμους, έτσι αποτυπώθηκε η μορφή του και σε σερβικό γραμματόσημο. Το ενσταντανέ, το στιγμιότυπο που χάρισε στον ίδιο την αθανασία, κατά πώς ορίζεται το ρήμα «απαθανατίζομαι». Απαντάται συνήθως σε έργα τέχνης, λογοτεχνικά ή εικαστικά. Στην περίπτωση του Σέρβου μπασκετμπολίστα, ήταν ένα αθλητικό έργο τέχνης εκείνο που τον κατέστησε αθάνατο.
Επαναλήφθηκε, άλλωστε. Επί τούτω, τεχνητά, όταν στο παιχνίδι προς τιμήν του, μετά το τέλος της καριέρας του, αναπαρέστησε με τους ίδιους συμπαίκτες το καλάθι με το οποίο έριξε στο καναβάτσο την Μπανταλόνα στον Τελικό του 1992. Πιο πριν είχε κάνει το ακόμα πιο δύσκολο. Είχε μιμηθεί τον εαυτό του σε αγώνα Σερβίας-Κροατίας σε Ευρωμπάσκετ. Λίγο μετά τον εμφύλιο. Ανατριχιαστικά παρεμφερής φάση. Επαναφορά, μερικές ντρίμπλες, τρίποντο από τις 45 μοίρες δεξιά και εκτός ισορροπίας. Μέσα, θρίαμβος!
Το μεγαλείο, βλέπετε, ενός εκ των πληρέστερων πόιντ γκαρντ στην ιστορία της «Γηραιάς Ηπείρου». Του μοναδικού ανθρώπου άλλωστε με μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακούς Αγώνες τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής! Δεινός πασέρ, πιο δεινός (sic) σκόρερ. Παίκτης των μεγάλων αγώνων, των μεγάλων στιγμών.
Κατά σύμπτωση (;), «μεγάλε» είναι η αγαπημένη του προσφώνηση. Την κόλλησε από συμπαίκτες και προπονητές που έκαναν καριέρα στην Ελλάδα, πολύ προτού έρθει -με τη δεύτερη ιδιότητα- στον Παναθηναϊκό. Ακόμη και σήμερα, αν κάποιος κάνει μια απλή περατζάδα από τους λογαριασμούς του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, θα δει ουκ ολίγες φορές τα «MEGALE» για τον μέντορα Ντούσαν Ίβκοβιτς, για τους παικταράδες μαζί με τους οποίους σάρωνε τίτλους στα νιάτα του, για παίκτες που έχει πλέον στη δούλεψή του.
Photo by: INTIME.
Οι σπόντες για να βρει στόχο
Γεννηθείς στις 26 Αυγούστου 1967 στο Βελιγράδι, ο Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς θα περάσει την παιδική ηλικία του ως ο γιος του Μπράτισλαβ. Βασικά, ο «Σάσα» είναι για όλους ο γιος του «Μπάτα». Γνωστός με το χαϊδευτικό του ο πατήρ, σύντομα με το δικό του και ο υιός. Στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο του Ερυθρού Αστέρα, ο Μπάτα Τζόρτζεβιτς κατακτά το Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας. Πράγμα κάθε άλλο παρά αυτονόητο, αν σκεφτούμε ότι μέχρι τη διάλυση της χώρας η «Zvezda» δεν θα ξαναπάρει ποτέ τον τίτλο!
“Κλέβει” κανά πρωταθληματάκι αραιά και πού από τις κατά καιρούς δυναστείες με βάση την Κροατία (Ζάνταρ, Τσιμπόνα, Γιουγκοπλάστικα) η Παρτίζαν. Τον τελευταίο στην ενιαία Γιουγκοσλαβία τον παίρνει με ηγέτη, ναι, τον υιό Τζόρτζεβιτς. “Δώρο” του Αστέρα στη μισητή συμπολίτισσα.
Παιδάκι δέκα ετών, φυσικά παίζει στα τσικό των «Ερυθρολεύκων» του Βελιγραδίου. Έχει επιστρέψει στο τιμόνι της ανδρικής ομάδας ο μπαμπάς του. Εμπιστεύεται το βλαστάρι του σε έναν 25χρονο τεχνικό που δουλεύει στις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα, ονόματι… Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Άλλοι προπονητές όμως δεν διακρίνουν ιδιαίτερο ταλέντο στον πιτσιρικά και δεν συνεχίζει στην ομάδα. Άλλωστε το 1979, οπότε ο Μπάτα αναλαμβάνει τη Ράντνιτσκι στην ίδια πόλη, παίρνει μαζί του ως βοηθό τον «Μπόζα».
Ο Σάσα καταλήγει από σπόντα στην Παρτίζαν και η πρόοδός του είναι αλματώδης.
Παρασύρει στα παρκέ και τον μικρότερο αδερφό του, Μίλος, ενόσω ο πατέρας τους ξενιτεύεται στην Πάτρα με τον Απόλλωνα και στο Ιράκ, ώστε να βγάζει τα προς το ζην. Μόλις 16 ετών, ανεβαίνει στην πρώτη ομάδα. Μόλις 17, όταν αποσύρεται από την ενεργό δράση ο Ολυμπιονίκης και Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, παίρνοντας θέση Αντιπροέδρου, ο (αποκαλούμενος και) «Σάλε» αρχίζει να παίζει.
Η Παρτίζαν του 1986, αποτελούμενη από τους Ντίβατς, Σάβοβιτς, Λακίτσεβιτς, Κοπρίβιτσα, Πάσπαλι (όρθιοι) και τους Τζόρτζεβιτς, Ομπράντοβιτς, Ντραγκουτίνοβιτς, Γκρμπόβιτς και Στεφάνοβιτς.
Υπάρχει και νέος τεχνικός, ο κατοπινός των Δάφνης και Ηρακλή, Μόκα Σλάβνιτς. Υπάρχει και νέος πλέι μέικερ στους «Ασπρόμαυρους» του Βελιγραδίου, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Τζόρτζεβιτς δεν χαμπαριάζει. Προτού ενηλικιωθεί, βάζει νικητήριο τρίποντο σε ντέρμπι με τον Αστέρα. Προτού γίνει 20 ετών, γίνεται Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας. Με αυτές τις δάφνες έρχεται στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Κατόπιν μιας ακόμα σπόντας.
Ήδη Χρυσός σε Ευρωπαϊκό U18 και Παγκόσμιο U19 με την τρομερή φουρνιά των Κούκοτς, Ράτζα και Ντίβατς, τραυματίζεται και φαίνεται να χάνει το πρώτο του μεγάλο ραντεβού με την Εθνική Ανδρών. Ο Νεμπόισα Ίλιτς όμως δεν κατορθώνει να βγάλει έγκαιρα διαβατήριο! Ο εκλέκτορας Κρέζιμιρ Τσόσιτς, με τη σύμφωνη γνώμη και του (βοηθού του) Σλάβνιτς, επαναφέρει τον Σάσα –κι εκείνος είναι ο καθοριστικός παίκτης στον νικηφόρο μικρό Τελικό κόντρα στην Ισπανία, παρότι υπάρχει ολόκληρος Ντράζεν Πέτροβιτς στα ντουζένια του.
Σε διασυλλογικό επίπεδο, έχει πάρει την κρυάδα των Final 4 από το 1988. Φαβορί για πολλούς η Παρτίζαν των Βλάντε Ντίβατς και Ζάρκο Πάσπαλι, κάνει μια τρύπα στο νερό. Απόλυτο αουτσάιντερ το ’92, φτάνει στο απόλυτο επίτευγμα. Οι καλύτεροι παίκτες της έχουν πάει στο ΝΒΑ, ο εμφύλιος πόλεμος την αναγκάζει να δίνει τα τύποις εντός έδρας παιχνίδια στη Φουενλαμπράδα.
Έχει όμως «Σάλε». Έχοντας επωμιστεί ολόκληρο το βάρος στο “1”, διότι πλέον ο Ομπράντοβιτς κάθεται ως ρούκι κόουτς στον πάγκο, ο άνθρωπός μας με τον Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς οδηγούν την Παρτίζαν στην Κωνσταντινούπολη κι από κει στα ουράνια. Έχει βάλει 20 πόντους, αλλά βάζει και ο Τομάς Τζοφρέσα ένα ζογκλερικό καλάθι, προσπερνώντας τον σαν σταματημένο.
Οι Καταλανοί αγκαλιάζουν τη νίκη-στέψη στο 70-68, αλλά όχι. Γρήγορη επαναφορά, η κούρσα του Τζόρτζεβιτς με τον χρόνο. Ο αργότερα γκαρντ του Πανελληνίου τον πιέζει, μα το καλάθι ρουφάει την μπάλα στο φαινομενικά απονενοημένο διάβημα του «Γιούγκου». Τελικό σκορ 71-70. Για τα «παιδιά του πολέμου». Το θαύμα ολοκληρώνεται.
Απρίλιος 1992: Η Παρτίζαν ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς (Νο 4) πανηγυρίζει με τους Λόντσαρ, Ρέμπρατσα, Κοπρίβιτσα, Ντραγκουρίνοβιτς και τον γιατρό της ομάδας, Μόμτσιλο Γιακόβλιεβιτς / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
«Sasa, Sasa, take off»!
Πέντε χρόνια αργότερα, φορώντας το εθνόσημο της Γιουγκοσλαβίας (όπως ακόμη ονομάζεται η ομάδα των Σέρβων και Μαυροβουνίων) στο Ευρωμπάσκετ 1997, το διαπράττει ξανά. Δεν είναι Τελικός, αλλά δεν είναι και όποιο κι όποιο ματς. Είναι… σημαντικότερο και από Τελικός. Η πρώτη φορά μετά τον πολύνεκρο εμφύλιο σπαραγμό που έρχονται αντιμέτωποι πάνω σε παρκέ Σέρβοι και Κροάτες.
Η Μπανταλόνα, τώρα, είναι ο τόπος. Στο προάστιο της Βαρκελώνης λαμβάνει χώρα ο αγώνας για τη δεύτερη φάση των ομίλων. Ένας άλλος κατοπινός γνώριμός μας, ο Σλάβεν Ρίματς του Μακεδονικού και της ΑΕΚ, γίνεται… Τζοφρέσα. Αφενός βάζει μπροστά τη «Hrvatska» με 62-61, αφετέρου πέφτει στο μαρκάρισμα του Τζόρτζεβιτς μετά την επαναφορά. Τζίφος και για εκείνον…
Απομένουν ακόμα λιγότερα δευτερόλεπτα απ’ ό,τι στην Κωνσταντινούπολη. Τρία. Ο Σέρβος γκαρντ παίρνει τον ίδιο δρόμο, προς τα δεξιά. Κάνει μία ντρίμπλα λιγότερη (τέσσερεις), αφού δεν προλαβαίνει αλλιώς. Έτσι για την αλητεία, μία εξ αυτών είναι αριστερή. Προλαβαίνει δηλαδή, παρόλ’ αυτά, να αλλάξει κατεύθυνση και να το στάξει. Πάλι από τις 45 μοίρες και υπό πίεση, με τον χρόνο να μηδενίζεται τούτη τη φορά.
Σταθερά στο βάθρο των μεγάλων διοργανώσεων στα πρώτα χρόνια της ανεξάρτητης ιστορίας της, η Κροατία μένει εκτός προημιτελικών και δεν ξανασηκώνει κεφάλι ποτέ. Έκτοτε αγνοεί το οποιοδήποτε μετάλλιο, στις μέρες μας συχνά δεν εμφανίζεται καν στις τελικές φάσεις. Οι Σέρβοι και ο ηγέτης τους;
Φτάνουν στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού, με MVP αυτόν ακριβώς. Τον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος γίνεται Πρωταθλητής στη συγκεκριμένη διοργάνωση για τρίτη φορά. Στην αμέσως προηγούμενη, στην Αθήνα, οι Χάλκινοι Κροάτες είχαν αποχωρήσει επιδεικτικά από το βάθρο, ώστε να μην παραστούν στην στέψη των άλλοτε συμπατριωτών τους.
Ένα ακόμα Ευρωμπάσκετ στα μέρη μας αλλά όχι στο ΣΕΦ. Στο νεότευκτο ΟΑΚΑ. Που δονείται από το σύνθημα «FIBA, FIBA, fuck off». Στον ημιτελικό, εν αντιθέσει με το 1987, κερδίζουν οι «Γιούγκοι» την Ελλάδα. Με γκρίζα βοήθεια, όπως νωρίτερα και στον όμιλο. Το κοινό τα βάζει με τον Πρόεδρο της FIBA, τον Σέρβο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς. Τίθεται αναφανδόν με το μέρος των Λιθουανών στον Τελικό, αλλά ο Τζόρτζεβιτς απογειώνεται (take off, αγγλιστί) για την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του.
Καλός ο Άρβιντας Σαμπόνις, καλύτερος ο πρώτος σκόρερ και MVP του τουρνουά, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, κάλλιστος ο Σάσα. Σε ένα ιστορικό εκτελεστικό κρεσέντο, σταματάει στους 41 πόντους με 9/12 τρίποντα. Όσο περισσότερο γιουχάρουν αυτόν και τους άλλους «orthodox brothers» οι Έλληνες οπαδοί τόσο περισσότερο πορώνεται.
Δικό του έργο το 96-90, μπαίνει πια για τα καλά και στο μάτι των Αμερικανών σκάουτερ. Αν κάνει τέτοια όργια απέναντι στον φτασμένο στο ΝΒΑ αριστερόχειρα Λιθουανό, γιατί να μην πάρει κι ο ίδιος την ευκαιρία του; Την παίρνει στο Πόρτλαντ, το 1996. Που λέει ο λόγος…
Αύγουστος 1998: Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς με ένα ακόμα Χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα, αυτήν τη φορά στο Μουντομπάσκετ -μαζί του στο βάθρο οι Μποντιρόγκα, Στσεπάνοβιτς και Ομπράντοβιτς / Photo by: INTIME.
Διπλός πράκτορας των «clásicos»
Δίπλα πια στον Σαμπόνις, στην ομάδα όμως που αδικαιολόγητα λίγα χρονάκια νωρίτερα κρατούσε στον πάγκο κοτζάμ Πέτροβιτς, ο Τζόρτζεβιτς περιορίζεται σε οκτώ ολιγόλεπτες συμμετοχές με 3.1 πόντους μέσο όρο. Τζάμπα τα καλοπιάσματα των ανθρώπων των Τρέιλ Μπλέιζερς για να τους προτιμήσει, τζάμπα τα εγκώμια σε αμερικανικά Μέσα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’96 μέσα στις ΗΠΑ, όπου ο Σάσα είχε φτάσει στον Τελικό. Απέναντι στην Team USA ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ (!) και πασέρ των Γιουγκοσλάβων.
Περισσότερο παίζει εκείνες τις ημέρες του καλοκαιριού στην Ατλάντα παρά μέσα στη σεζόν που ακολουθεί. Έχοντας υπογράψει για το μίνιμουμ των βετεράνων και βαδίζοντας προς τα 30 του, δεν το σκέφτεται δεύτερη φορά. Ζητεί και μένει ελεύθερος, υπογράφει μεσούσης της περιόδου στην Μπαρτσελόνα και φτάνει σε… νιοστό Τελικό. Απέναντι στον Ολυμπιακό, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Για μία φορά σε ένα μεγάλο παιχνίδι τίτλου είναι σκιά του εαυτού του. Προερχόμενος από τραυματισμό, πέφτει στις παγίδες που του στήνει από το τζάμπολ ο Ίβκοβιτς. Ο «Ντούντα» τον ξέρει από την Εθνική τους σαν την παλάμη του. Οι συνδυασμένες άμυνές του οδηγούν τον Τζόρτζεβιτς σε τέσσερα λάθη και 2/11 σουτ, ο αφηνιασμένος Ντέιβιντ Ρίβερς ξεσαλώνει, οι Πειραιώτες είναι για πρώτη φορά Πρωταθλητές Ευρώπης.
Ο αστικός μύθος της… Ρώμης θέλει τον Ιβκοβιτς να μιλάει τηλεφωνικά την παραμονή του Τελικού με τον προπονητή της Ρεάλ. Τον Ομπράντοβιτς.
Αποκαλύπτει στον καλύτερο μαθητή του ότι σκέφτεται να βάλει τον Ρίβερς να κλείσει τον αριστερό διάδρομο στον Τζόρτζεβιτς. Θέλει να τον βάζει να εφορμά προς τα δεξιά κι έτσι να επιβαρύνει το λαβωμένο γόνατό του.
Απρίλιος 1997: Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, με δεμένο το αριστερό πόδι, αντιμετωπίζει τον Ντέιβιντ Ρίβερς στον Τελικό της Ευρωλίγκας ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τον Ολυμπιακό / Photos by: INTIME.
Ο «Ζοτς» φέρεται να διαφωνεί, να θεωρεί ανεφάρμοστες τις ιδέες τού επί σειρά ετών συνεργάτη του στην Εθνική. «Καλά, δες τον αγώνα και πάρε ιδέες για τους τελικούς της ACB», καταλήγει ο «Ντούντα».
Σε αυτούς αντίπαλοι όντως είναι οι συνήθεις ύποπτοι. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Η πρώτη έχει το αβαντάζ της έδρας, η σειρά οδηγείται σε πέμπτο ματς. Ο Ομπράντοβιτς δεν λέει να πάρει το… δωρεάν μάθημα, η «Μπάρτσα» του παλιόφιλού του (και πρωτοπαλλήκαρού του στην Πόλη) κάνει το μπρέικ τίτλου. Ο τελευταίος κατακτά και το 1999 το Ισπανικό Πρωτάθλημα. Ένας ακόμα τραυματισμός, μένει εκτός Ευρωμπάσκετ, περνάει στην αντίπερα όχθη.
Γίνεται παίκτης της «Βασίλισσας» και η πρώτη του χρονιά καταλήγει όπως η πρώτη (μισή, αφού προερχόταν από το ΝΒΑ) στη Βαρκελώνη. Θριαμβευτής των τελικών, στην έδρα του αντιπάλου με σκορ 3-2! Το στόρι το 2000 είναι πολύ πιο ζουμερό. Δεν είναι απλώς ότι κλείνει το μέχρι πρότινος σπίτι του.
Προκαλεί με τα καλάθια του την ανατροπή, φτάνοντας τους 10 πόντους, παρότι δεν έχει σταυρώσει σουτ έως το 34’. Στα κρίσιμα σημεία παραμένει λίρα εκατό. Παίζει και για τον ωσεί παρόντα (ανέτοιμο) Αλμπέρτο Ερέρος του ενός πόντου. Προκαλεί και (σπάνιο για τα δεδομένα της πολιτισμένης ACB) χαμό στο τέλος.
Με την κόρνα της λήξης, μένει στη σέντρα και σηκώνει επιδεικτικά τα χέρια προς τον ουρανό της σάλας, πανηγυρίζοντας. Πέφτουν αντικείμενα προς το μέρος του, ο δε περσινός συμπαίκτης του, Νάτσο Ροντρίγκεθ, του επιτίθεται και τον πηγαίνει καροτσάκι μέχρι τα αποδυτήρια. «Αυτά δεν περνάνε στην έδρα μας», του διαμηνύει ο Ισπανός διεθνής.
Δεκέμβριος 2000: Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Τρώγεται με τα ρούχα του, τον τρώνε πρόωρα
Ως προς το αποτέλεσμα βέβαια, περνάει ως συνήθως του κυρίου με τους 11 τίτλους σε διασυλλογικό επίπεδο και τους έξι σε εθνικό. Και με τα έξι ακόμα μετάλλια διαφορετικού χρώματος. Εκείνα που φοράει ως προπονητής, διαθέτουν ασημένια απόχρωση.
Έχοντας παίξει επίσης στην Ολίμπια Μιλάνο μετά την κούπα της Κωνσταντινούπολης με την τριποντάρα του το 1992 (η φαμίλια έκανε το back-to-back το ’93, διότι ασίσταντ του Μάλκοβιτς στη Λιμόζ, σε μια αντιστροφή πλέον ρόλων, ήταν ο Μπάτα Τζόρτζεβιτς στο ΣΕΦ!), έχοντας συνεχίσει το 1994 για μία ακόμα διετία στην ακμαία Φορτιτούντο Μπολόνια και έχοντας κλείσει την καριέρα του στην Ιταλία (Σκαβολίνι 2003-2004, Ολίμπια 2005), ξεκινάει το προπονητιλίκι στο Μιλάνο. Το 2006.
Στη γείτονα έχει αφήσει εξίσου καλό όνομα. Το 1993 έχει πάρει το Κύπελλο Korać με την τότε Φίλιπς Μιλάνο και με 29+38 πόντους στους τελικούς με τη Ρόμα, αφότου πρώτα έχει πετάξει έξω Περιστέρι και Πανιώνιο. Σημειωτέον, το ένα από τα τρία Korać της καριέρας του. Με Παρτίζαν και Μπαρτσελόνα (και το 1999 θύμα του οι Νεοσμυρνιώτες) τα άλλα.
Κάθεται μία χρονιά στον πάγκο της Αρμάνι, κάθεται τέσσερεις στο σπίτι του. Δείχνει να μην τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κοουτσάρισμα. Είναι να μην επιστρέψει. Το 2011 αναλαμβάνει την Μπένετον Τρεβίζο. Άλλη μια σεζόν εκεί, επειδή τα χρέη φέρνουν λουκέτο.
Η πρόσληψή του το 2013 από τη Σερβική Ομοσπονδία εδράζεται περισσότερο στις επιτυχίες του ως παίκτη παρά στην όποια θητεία του σε πάγκους. Καταφέρνει όμως να φτάσει σε Τελικό Μουντομπάσκετ (2014), Ολυμπιακών Αγώνων (2016), Ευρωμπάσκετ (2017) με την Εθνική Σερβίας.
Παράλληλα, δουλεύει επιτέλους στη χώρα μας. Ως παίκτης, εκτός των αναμετρήσεών του με την Ελλάδα σε εθνικό επίπεδο και τον Τελικό της Ρώμης, έχει συνδεθεί και γι’ άλλους λόγους μαζί μας. Παρών στον εναρκτήριο αγώνα της σύγχρονης Ευρωλίγκας το 2000, σε ένα Ρεάλ-Ολυμπιακός. Τελευταία του μεγάλη εμφάνιση στα διασυλλογικά σαλόνια το 2002, με 18 πόντους σε “διπλό” των Μαδριλένων επί του Παναθηναϊκού. Τελευταία γενικότερα εμφάνισή του στην Ευρωλίγκα το 2004, σε ένα νικηφόρο πέρασμα της ΑΕΚ από το Πέζαρο στο καλάθι.
Φεβρουάριος 2016: Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς με τον Δημήτρη Διαμαντίδη σε προπόνηση του Παναθηναϊκού / Photo by: INTIME.
Στο ΟΑΚΑ επιστρέφει το 2015, για να πιάσει δουλειά ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Το φάντασμα τού επί επταετία συμπαίκτη του στην Παρτίζαν (και στο καπάκι τεχνικού του στον θρίαμβο της Πόλης, πριν τις μεγαλειώδεις πορείες με την Εθνική), Ομπράντοβιτς, πλανάται ακόμη στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Υπογράφει για δύο χρόνια, απολύεται, πριν τελειώσει η πρώτη σεζόν. Το “σκούπισμα” από την Μπασκόνια στους προημιτελικούς της Ευρωλίγκας πέφτει βαρύ.
Ίσως, αν είχε πει το «ναι» στο κάλεσμα του «Ζοτς», όταν ο ίδιος ήταν 34 ετών, να αποκόμιζε καλύτερες εντυπώσεις από το «Τριφύλλι». Ήταν η εποχή που είχαν πλακώσει τραυματισμοί, δεν ήταν στα καλύτερά του, δεν θέλησε -προς τιμήν του- να πάρει ένα παχυλό συμβόλαιο, δίχως να πατάει γερά στα πόδια του…
Με την τωρινή ιδιότητά του δεν θέλγει, είναι η αλήθεια. Δεν φτιάχνει καλό όνομα. Τσακώνεται σχεδόν όπου πηγαίνει, ταυτόχρονα ωστόσο κερδίζει ιστορικούς τίτλους και αντιμετωπίζεται μάλλον άδικα.
Η Μπάγερν στέφεται μαζί του Κυπελλούχος Γερμανίας μετά από 50 χρόνια (!) και απολύεται, επειδή χάνει στον ημιτελικό του EuroCup. Κι ας την έχει πρώτη και στην Bundesliga, την οποία και κατακτά λίγες εβδομάδες αργότερα το 2018.
Στο Μόναχο έχει βγάλει τα μαχαίρια με τον Τζένεραλ Μάνατζερ, Μάρκο Πέσιτς, παλιό γκαρντ του Ηρακλή. Στη Βίρτους τα βάζει με τον Πρόεδρο και απολύεται τον Δεκέμβριο του 2020, για να… ακυρωθεί η απόλυσή του την επόμενη μέρα. Μιλάμε για τον προπονητή που λίγο μετά την πρόσληψή του το 2019 έχει κατακτήσει το FIBA Champions League και που το 2020 είναι πρώτος στην ιταλική λίγκα, όταν εκείνη διακόπτεται λόγω κορωνοϊού, έτσι;
Το επόμενο έτος κι αφότου έχει αποφύγει εν τέλει το διώξιμο από τον πάγκο, ναι μεν χάνει πάλι στους «4» του EuroCup (από την Ούνικς Καζάν του Δημήτρη Πρίφτη), αλλά κατακτά το Πρωτάθλημα αήττητος στα πλέι οφ. Με 4-0 επί της Αρμάνι (που έχει πάει στο Final 4 της Ευρωλίγκας) στους τελικούς! Το πρώτο Πρωτάθλημα των Μπολονέζων μετά από 20 χρόνια!
Κι όμως, δεν του προτείνεται ανανέωση. Πάει στη Φενερμπαχτσέ, την επαναφέρει το 2022 στον εγχώριο τίτλο ύστερα από μία τετραετία. Ούτε στην κομβική για την καριέρα του Κωνσταντινούπολη στεριώνει. Η πρώτη χρονιά του στα «Kαναρίνια» είναι και η τελευταία.
Λεπτομέρειες. Η αθανασία του στα παρκέ έχει επιτευχθεί από εκείνο το βράδυ στο ίδιο μέρος που πάτησε γερά και σηκώθηκε, ανοίγοντας τα πόδια…
Photo by: INTIME.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στο μυαλό του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς
Κρέζιμιρ Τσόσιτς: Στενές επαφές δεύτερου τύπου
Σβέτισλαβ Πέσιτς: Εσπεράντο με σερβικούς κανόνες και γερμανική προφορά