Αν ήταν στο χέρι του, θα περνούσε μήνες ολόκληρους κάθε χρόνο στο Κόντιακ.
Σε ένα νησί της Αλάσκας, στη νότια απόληξή της μέσα στον Ειρηνικό. Αυτός, το καλάμι του για το ψάρεμα και οι αγαπημένες του ομώνυμες αρκούδες.
Δεν είναι όμως. Ο Σάσα Βολκόφ, πάλαι ποτέ σημαίνον αθλητικό στέλεχος της «Ρωσικής Αρκούδας», ζει τον πόλεμο. Ως Ουκρανός πια. Ως αμυνόμενος στην εισβολή των πρώην συμπατριωτών και νυν εχθρών. Μια ακόμα αναποδιά στη μυθιστορηματική και εν πολλοίς ένδοξη πορεία του. Η χειρότερη όλων.
Από τη μία, συλλέκτης μεταλλίων με την ΕΣΣΔ. Κάθε χρόνο, επί εξαετία. Ακόμα και Χρυσών. Από τους πρώτους Ευρωπαίους NBAers και με αξιοπρόσεκτη μάλιστα παρουσία στην Ατλάντα. Για να έρθει στα μέρη μας, να φτάσει σε Final 4 με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, πραγματοποιώντας ο ίδιος ματσάρες…
Στην πηγή, νερό δεν ήπιε. Στην πληγή, η οποία έχει ανοίξει στην ψυχή του ελέω της πολιτικής και γεωστρατηγικής συγκυρίας, αλάτι ρίχτηκε για τον επιπρόσθετο λόγο ότι υπήρξε κοτζάμ Υπουργός στην πατρίδα του –και πίστευε ότι εργαζόταν και για τη διεθνή συμφιλίωση. Αντιμετώπισε σοβαρούς τραυματισμούς, όσο πατούσε ακόμη παρκέ, η υγεία του επιδεινώθηκε σε βαθμό κανονικών παραισθήσεων αργότερα.
Η καφέ αρκούδα Κόντιακ, διπλάσια από τις συνηθισμένες, φτάνει ακόμα και τα 700 κιλά. Ο λόγος; Δεν πέφτει σε χειμερία νάρκη. Τρώει, τρώει… Δίχως να επιτίθεται πάντως σε ανθρώπους, αν δεν προκληθεί. Έτσι ήταν και ο πολυσύνθετος φόργουορντ ως μπασκετμπολίστας. Δυνατός και ενίοτε υπέρβαρος, πάντα τεχνικός. Δαντελένιος. Με τις πλαστικές κινήσεις του και τη δεινότητα στην πάσα αλλά και επιθετικός, σκόρερ, όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις –ή τον προκαλούσε ο αντίπαλος…
Ιούνιος 1989: Ο Σάσα Βολκόφ με τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης στο Eurobasket του Ζάγκρεμπ / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Έξι χρόνια στους «κατασκευαστές» συνιστούν
Η παράφραση της παλιάς διαφήμισης με τα πλυντήρια έχει να κάνει με την εξαετία του στη Στρόιτελ. «Κατασκευαστής», «οικοδόμος» σημαίνει. Το ίδιο και το Μπουντιβέλνικ, όπως λίγο αργότερα θα μετονομαστεί επί ανεξάρτητης Ουκρανίας. Με αυτή την άσημη ομάδα κάνει την τεράστια έκπληξη το 1989 και στέφεται Πρωταθλητής Σοβιετικής Ένωσης, ανοίγοντας φτερά για τα πέρατα της οικουμένης.
Έχει γεννηθεί ως Ολεξάντρ Ανατόλιεβιτς Βολκόφ στις 29 Μαρτίου 1964 στο Ομσκ της Σιβηρίας. Ρωσική σήμερα πόλη, λίγο βορειότερα από το Καζακστάν. Για τους μηχανολόγους μηχανικούς γονείς του το μπάσκετ είναι χόμπι. Ο ίδιος το βλέπει πιο σοβαρά, μεγαλώνοντας πλέον στο Τσερνίχιφ της Ουκρανίας. Του περνάει η πρώτη αγάπη για το χόκεϊ επί πάγου και την πυγμαχία, αφοσιώνεται στα εννιά του, φτάνει να κάνει χίλια σουτ ημερησίως.
Έχει φτάσει και τα 206 εκατοστά, όταν το 1981 κατακτά το Αργυρό μετάλλιο στη Σπαρτακιάδα, εκπροσωπώντας την ουκρανική επαρχία. Έχει και τα (105) κιλάκια του, μα το θέμα είναι ότι ξέρει καντάρια μπάσκετ, κατά πώς σύντομα θα φανεί σε διεθνές επίπεδο. Άλλωστε ανεβαίνει και στο δεύτερο σκαλί του βάθρου με την U19 της ΕΣΣΔ στο Παγκόσμιο της Ισπανίας.
Γνωρίζεται με τα παιδιά-θαύματα από Λιθουανία μεριά (Άρβιντας Σαμπόνις, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις) και τον Λετονό Ιγκόρ Μίγκλινιεκς, με τον οποίον γίνεται κολλητός. Γίνεται και ένας μοντέρνος για την εποχή πάουερ φόργουορντ, ο οποίος σε εγχώριο επίπεδο παίζει ακόμα και ως γκαρντ! Είμαστε στο 1983, όταν στην πρώτη του χρονιά με την Ανδρική ομάδα της Στρόιτελ Κιέβου τερματίζει δεύτερος στο Πρωτάθλημα.
Στα 19 του έχει συμπληρωματικό ρόλο δίπλα στους “δίδυμους πύργους”, Βλαντίμιρ Τκατσένκο και Ολεξάντρ Μπελοστένι, αλλά στα 25 του είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στην κατάκτηση για πρώτη και τελευταία φορά του σοβιετικού τίτλου από έναν ουκρανικό σύλλογο. Δεν πά’ να έχουν εισαχθεί και πλέι οφ το ’89; Το 2-0 στους τελικούς επί της νέας δύναμης, Ζαλγκίρις, διαμορφώνεται με σουρεαλιστικό τρόπο. Και… βολκοφικό!
Το τρίποντό του στην εκπνοή και με το σκορ στο 87-87 κρίνεται εκπρόθεσμο. Στην παράταση επικρατεί η ομάδα του Κάουνας και ισοφαρίζει, εντούτοις οι «οικοδόμοι» καταθέτουν ένσταση. Κεραμίδα! Δικαιώνονται και το Πρωτάθλημα κατακυρώνεται σε αυτούς, με σκορ 90-87 στο δεύτερο ματς.
Έχει μεσολαβήσει και μια διετία του Σάσα, όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά, στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ (1986-88). Χρόνια της στρατιωτικής του θητείας γαρ. Η επιστροφή στα προγονικά εδάφη δεν είναι λιγότερο θριαμβευτική από την παρουσία του και στην Εθνική Ανδρών της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1985 έως το 1990 φοράει στον λαιμό δύο Χρυσά, τρία Ασημένια και ένα Χάλκινο μετάλλιο.
Γουρλής στο ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση, βάζει 18 πόντους στον Τελικό του Ευρωμπάσκετ ’85 με την Τσεχοσλοβακία, ο οποίος λήγει 120-89. Στο επόμενο είναι τόσο καλός στο Ειρήνης και Φιλίας, ώστε ψηφίζεται στην καλύτερη πεντάδα. Ευτυχώς, στον Τελικό ο συνωνόματός του, ο Γκομέλσκι, τον ξεχνάει για αρκετή ώρα στον πάγκο.
Ιούνιος 1987: Ο Σάσα Βολκόφ (δεξιά) με τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης στο Eurobasket της Αθήνας / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Ήταν δέκα μαύροι, ένας λευκός και ένας κόκκινος
Το πιο “βαρύ” μετάλλιο είναι σίγουρα το Ολυμπιακό Χρυσό της Σεούλ. Στον ιστορικό ημιτελικό με τις ΗΠΑ (82-76) ο Βολκόφ βάζει 12 πόντους και κυρίως κρατάει άποντο το Νο.1 του ντραφτ, Ντάνι Μάνινγκ. Στο τριήμερο πάρτι που ακολουθεί στο Ολυμπιακό χωριό, με το αλκοόλ να ρέει, το μοναδικά πράγματα που θυμάται είναι μια Αφρικανή ρίπτρια να χορεύει και να φιλιέται με τους συμπαίκτες του και τον μακαρίτη Βίκτορ Πανκράσκιν να ξεκλειδώνει με μαγικό τρόπο τις βότκες από το μέρος όπου τις έχει κρύψει ο Γκομέλσκι.
Έχει μπει για τα καλά κι αυτός στο μάτι των Αμερικανών. Έχοντας παίξει το προηγούμενο έτος στο Μιλγουόκι για το Μc Donald’s Open και έχοντας φιλοξενήσει μέσα στο 1988 τους Χοκς σε τρία φιλικά, οι Σοβιετικοί έχουν απομυθοποιήσει αγωνιστικά τα Αμερικανάκια. Πολιτισμικά, ο Σάσα γοητεύεται με τον συγχρωτισμό με την αμερικανική κουλτούρα. Ντραφτ πικ της ίδιας της Ατλάντα το 1986 στο ντραφτ και, αφότου της έχει ρίξει 35άρα σε μία από εκείνες τις φιλικές αναμετρήσεις, περνάει τον Ατλαντικό το 1989.
Στη χρονιά που έχει τερματίσει τρίτος στο Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ (με 26άρα στην Ισπανία) και που έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστημιακό τμήμα Φυσικής Αγωγής του Κιέβου, γίνεται ταυτόχρονα με τον Μαρτσουλιόνις ο πρώτος Σοβιετικός που παίζει στο ΝΒΑ. Ο μισθός του 600 χιλιάρικα. Πάνω από 100 δίνει από την τσέπη του στο σοβιετικό καθεστώς, ώστε να εξαγοράσει την ελευθερία του. Παίζει περισσότερο από τον επίσης ρούκι (στο Πόρτλαντ) Ντράζεν Πέτροβιτς, ερχόμενος πίσω από τους Ντόμινικ Γουίλκινς και Κλιφ Λέβινγκστον.
«Οι Χοκς αρχίζουν τη σεζόν με δέκα μαύρους, έναν λευκό και έναν κόκκινο», γράφει μια τοπική εφημερίδα. Όπου «κόκκινος» ο Σοβιετικός -και άρα μπασκετικά εξωτικός- Βολκόφ. O (εντός και εκτός εισαγωγικών) λευκός, Τζον Κόνκακ, είναι παλιός στην ομάδα και δεν “αγγίζεται”. Πέφτουν λοιπόν οι υπόλοιποι πάνω στον νεαρό με τα αφράτα μαγουλάκια και του ζητούν να τους υποδείξει ποιος είναι ο πιο μαύρος (sic) απ’ όλους.
Ξεπερνάει αβρόχοις ποσί καψώνια και αμήχανες στιγμές, γνωρίζει κι από κοντά το αφεντικό, Τεντ Τέρνερ, ο οποίος είχε στήσει τους Αγώνες Καλής Θέλησης και είχε φέρει κοντά Αμερικανούς και Σοβιετικούς σε εθνικό επίπεδο, αλλά βρέχεται στα…χέρια. Τραυματίζεται βασικά. Κάταγμα και στα δύο, με μικρή χρονική απόκλιση.
Το 1990 παίζει με τρομερούς πόνους -και με ενέσεις πριν από κάθε ματς- στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής, αρνούμενος το νυστέρι που του έχει συσταθεί. Ακόμα κι έτσι, στην ήττα από τη Γιουγκοσλαβία στον Τελικό είναι ο καλύτερος σκόρερ (15 π.) και πασέρ (4 ασ.) της παρέας του. Δεν αποφεύγει τα χειρουργεία, ξυπνάει μέσα στον εμετό του ύστερα από μια αναισθησία. Δεν μπορεί να σηκώσει ούτε κούπα του καφέ. «Άλα, νομίζω πως η καριέρα μου τελείωσε», λέει στη σύζυγό του, σύμφωνα με την κατοπινή εξιστόρησή του στη «Sport-Express».
Ο Σάσα Βολκόφ με τη φανέλα των Ατλάντα Χοκς.
Τα Final 4 και η κομπίνα του Ολυμπιακού
Κι όμως, επιστρέφει δριμύτερος. Ακόμα και στο ΝΒΑ. Ύστερα από μια χαμένη σεζόν, το 1991-1992 ανεβαίνει στα 20 λεπτά και τους 8.6 πόντους με 3.4 ριμπάουντ και 3.2 ασίστ μέσο όρο. Κόντρα στους Μπουλς ρίχνει τάπες στον Μάικλ Τζόρνταν (!), ο οποίος με τη σειρά του ζητεί σε ένα τάιμ άουτ από τον Σκότι Πίπεν να αναλάβει το μαρκάρισμα του πρώην, πια, Σοβιετικού. Όπως και στην πρώτη του χρονιά, τα «Γεράκια» χάνουν τα πλέι οφ για μία νίκη…
Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης συμμετέχει με την ομάδα της Κοινοπολιτείας. Στον ημιτελικό με την Κροατία του Πέτροβιτς, του Κούκοτς και του Ράτζα τα κάνει όλα σωστά επί 39 λεπτά (20 π., 6 ρ., 5 ασ.). Και όλα λάθος στο τέλος: τρεις χαμένες βολές στην πρώτη των “μία συν μία”, χαμένο σουτ στην εκπνοή, με την μπάλα να “φτύνεται” από τη στεφάνη. Ήττα στον πόντο, ήττα στον μικρό Τελικό από τους Λιθουανούς παλιόφιλούς του, εκτός βάθρου για πρώτη φορά!
Συμφωνεί με τη νεόπλουτη Ρέτζο Καλάμπρια, μα χτυπάει στο γόνατο και μένει μήνες έξω. Αλλάζει και το αφεντικό στους Ιταλούς, περνάει την… Αδριατική και έρχεται στον Παναθηναϊκό. Στους «Πρασίνους» του Παύλου Γιαννακόπουλου και αν υπάρχουν πλούτη… Σημειωτέον ότι ένα καλοκαίρι νωρίτερα, το 1992, είχε προσγειωθεί και στη Θεσσαλονίκη, μα δεν τα βρήκε με τον ΠΑΟΚ.
Στη Γλυφάδα τίθεται υπό τις οδηγίες του (Ευρω)κόουτς Κώστα Πολίτη, ο οποίος τον είχε πληγώσει το ’87 –ακόμα περισσότερο ο Νίκος Γκάλης, με τον οποίον στήνουν πικ εν ρολ, όταν ο ίδιος δεν παίζει με πλάτη στο καλάθι. Να ποστάρει τον προέτρεπαν οι πρώτοι του προπονητές, διαβλέποντας και το καταπληκτικό του footwork, μα ανέπτυξε αποτελεσματικό παιχνίδι και με πρόσωπο στο καλάθι.
Το «Τριφύλλι» δεν έπαιζε καν στην Ευρώπη έναν χρόνο νωρίτερα. Φτάνει στο Final 4 του Τελ Αβίβ, χάνει 77-72 από τον Ολυμπιακό. Μοναδικός που στέκεται στο ύψος του επιθετικά ο Ουκρανός. Μόνο στο ύψος του; Ρίχνει 32άρα με 8 ριμπάουντ, στον νικηφόρο μικρό Τελικό καταγράφει αντίστοιχο 29-10 με την Μπαρτσελόνα.
Σεπτέμβριος 1993: Ο Σάσα Βολκόφ με τη φανέλα του Παναθηναϊκού / Photo by: INTIME.
Ολοκληρώνει την ευρωπαϊκή σεζόν με 18.2 πόντους μέσο όρο, αλλά οι συνεχείς ενοχλήσεις στη μέση σε συνδυασμό με τα 400 εκατ. δραχμές που έχει λαμβάνειν την επόμενη περίοδο σηκώνουν απαγορευτικό. Αναζητείται τρόπος λύσης του συμβολαίου, η λύση έρχεται από το Νιου Τζέρσεϊ. Φαινομενικά.
Οι Νετς συμφωνούν μαζί του, ο Αντιπρόεδρος και παλιά δόξα των Νικς, Γουίλις Ριντ, δηλώνει πως πρόκειται για καταπληκτική προσθήκη. Οι «Πράσινοι» δίνουν στον φόργουορντ 750.000 δολάρια, σχεδόν το μισό συμβόλαιό του, και τον αφήνουν ελεύθερο να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Αμ δε…
Πρόκειται για κόλπο του Γιώργου Σαλονίκη! Ο Αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού έχει βάλει την ομάδα του ΝΒΑ στη μέση, ώστε (με ένα μικρό αντίτιμο και στους Νετς για τον κόπο τους) να τον φέρει στο “λιμάνι”.
Με έναν σμπάρο ελπίζει πως πετυχαίνει τρία τριγόνια. Οικονομικό, διότι ο παίκτης θα πληρώνεται στον μεγαλύτερο βαθμό από το «Τριφύλλι». Μονάχα 450 χιλιάρικα εκταμιεύει ο Ολυμπιακός… Επικοινωνιακό έναντι του «Αιωνίου», διότι η απάντηση στη μετακόμιση-βόμβα του Ζάρκο Πάσπαλ στον Παναθηναϊκό απαντάται άμεσα και με το ίδιο, αν όχι πιο σπάνιο (ως προς το ασυνήθιστο της διαδικασίας), νόμισμα. Στο αγωνιστικό τριγόνι, το πράγμα χαλάει.
Η μέση του Βολκόφ τον προδίδει για τα καλά προς το τέλος της περιόδου 1994-1995 και δεν παίζει στους τελικούς, σταματώντας εν συνεχεία το μπάσκετ. Στο Πρωταθλητριών έχει πέσει στους 12.5 πόντους μέσο όρο, μένοντας non factor στον νέο ημιτελικό «Αιωνίων» στη Σαραγόσα (4 π.). Στον Τελικό βέβαια με τη Ρεάλ του ανίκητου Άρβιντας Σαμπόνις είναι πάλι ο πρώτος σκόρερ με 15 πόντους.
Στην Α1, ο φόργουορντ με τη σπάνια αντίληψη του χώρου, τις spin moves, τη δεινότητα και στα επιθετικά ριμπάουντ έχει καταγράψει και το πρώτο “ερυθρόλευκο” τριπλ-νταμπλ με 31 πόντους, 13 ριμπάουντ και 11 ασίστ σε περίπατο επί των Αμπελοκήπων. Θα περάσουν τρεις δεκαετίες, μέχρι να τον “μιμηθεί” ο Μουσταφά Φαλ.
Φεβρουάριος 1995: Ο Σάσα Βολκόφ με τη φανέλα του Ολυμπιακού / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Είναι αβάσταχτος ο πόνος
Στην Ελλάδα τον ανακουφίζει από τους πόνους ο δόκτωρ Μίσα Σαφάροφ, παλιός μπασκετμπολίστας στην Τιφλίδα, ο οποίος, με τη νέα του ιδιότητα και έχοντας εξειδικευτεί σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, συνεργάζεται με ομάδες χάντμπολ στη χώρα μας. Στο σπίτι του στην Ατλάντα, όπου επιστρέφει ο Βολκόφ στα 31 του, δίχως καλά-καλά να μπορεί να περπατήσει, τον αναλαμβάνει ένας χειροπράκτης ονόματι Ρενάτ.
Οι συστάσεις έχουν γίνει από τον Γκομέλσκι, στο περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα. Με τον «papa» του σοβιετικού μπάσκετ είχε αναπτύξει σχέση δασκάλου-μαθητή. «Γιε μου», τον αποκαλούσε ο πρώτος. «Είσαι ακόμη μικρός, πώς κατάντησες έτσι; Θα σε κάνει περδίκι», η υπόσχεσή του.
Το… παιδί του έχει φτάσει τα 130 κιλά, αλλά για να πέσει στα 80 (!) μεσολαβούν δύο περίοδοι σχεδόν απόλυτης νηστείας. Τα βλέπει όλα ο άνθρωπός μας. Ακόμα και παραισθήσεις. Νομίζει ότι κάποιος τον έχει πιάσει από τον λαιμό και τον πνίγει, νομίζει ότι βλέπει… ραδιοκύματα.
Νιώθει να χάνει τα λογικά του, η γυναίκα του φεύγει για ένα διάστημα, τσακωμένη μαζί του για τον περίεργο επισκέπτη-επιστήμονα που έχει κατσικωθεί στο σπιτικό.
Πιάνει πάντως η θεραπεία. Τόσο που το 2000 και μετά από πενταετή αποχή ο Σάσα επιστρέφει στους αγωνιστικούς χώρους για λογαριασμό της BC Kyiv. Εκ των ιδρυτών του ομώνυμου συλλόγου του Κιέβου ο ίδιος, θα εμφανιστεί και τρεις φορές ως παίκτης-προπονητής της Εθνικής Ουκρανίας, προτού κρεμάσει οριστικά τη φανέλα. Η ομάδα του θα πάρει εγχώριους τίτλους και θα παίξει ευρωπαϊκό Τελικό το 2005 (EuroCup), με ψηλό τον Γιάννη Γιαννούλη.
Από την πρώτη κιόλας αποχώρησή του από την ενεργό δράση έχει φτιάξει το δικό του μπασκετικό camp στα πάτρια εδάφη. Μεσολαβεί ώστε να αναλάβει την Εθνική ο (προπονητής του στους Χοκς) Μάικ Φρατέλο και το 2013 οι Ουκρανοί τερματίζουν ψηλότερα από ποτέ στο Ευρωμπάσκετ, έκτοι. Έναν χρόνο αργότερα παίζουν για πρώτη και τελευταία φορά σε τελική φάση Μουντομπάσκετ.
Ξεχωριστό κεφάλαιο η πολιτική. Στα τέλη του 20ού αιώνα ο Βολκόφ χρηματίζει για 15 μήνες Υπουργός Αθλητισμού. Ξαναγίνεται για λίγο παίκτης, γυρίζει στο Κοινοβούλιο ως μέλος άλλων τριών διαφορετικών παρατάξεων. Το 2007 έχει γίνει και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας μπάσκετ, αφότου έχει εκλεγεί και στην εκτελεστική επιτροπή της FIBA Europe.
Σεπτέμβριος 2003: Ο Σάσα Βολκόφ σε ηλικία 39 ετών στο Eurobasket της Σουηδίας / Photo by: INTIME.
Πολυσύνθετος και ως προσωπικότητα, όχι μόνο ως μπασκετμπολίστας. Παππούς πια από την Αναστασία και την Αλεξάνδρα, αμφότερες εξαρχής εγκαταστημένες στις ΗΠΑ, σοκάρει άθελά του παλιούς φίλους και απλούς θαυμαστές, εικονιζόμενος με μια κυνηγετική καραμπίνα μέσα σε ένα αμάξι.
Μάρτιος του 2022, με την εισβολή των Ρώσων σε ουκρανικά εδάφη “φρέσκια”. Ο παλιός Ισπανός σούπερ σκόρερ, Τζόρντι Βιγιακάμπα, ανεβάζει στα social media τη φωτογραφία που του έχει στείλει ο φίλος του. Όχι ακριβώς από το μέτωπο, ευτυχώς. Διπλωμένος με τα 206 εκατοστά του μέσα σε ένα Volkswagen Tuareg, o τύπος με το παρεμφερές επώνυμο (αν και η ρίζα volk- στα σλαβικά παραπέμπει στον λύκο και όχι στον λαό… γερμανιστί) βρίσκεται στο Κόζιν.
Τριάντα χιλιόμετρα από το Κίεβο, ως μέλος της τοπικής Πολιτοφυλακής, φυλάει περίπολο για να μη συληθούν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια. Πράττει το καθήκον του, ως απλός πολίτης που μένει στη βάση του, παρότι διαθέτει βίλα στην άλλη άκρη του κόσμου. Την οικονομική άνεση να ζήσει οπουδήποτε αλλού…
Το επόμενο διάστημα βασικό του μέλημα είναι να οργανώσει με ασφαλή τρόπο τη διαφυγή των εφήβων της ακαδημίας του (μαζί με τις φαμίλιες τους και μέσω Πολωνίας, οδικώς) προς το Βίλινιους της Λιθουανίας, όπου θα τους περιποιηθεί ο φίλος του ο Μαρτσουλιόνις.
Στη συνέντευξή του στο «Sport-Express», ο Βολκόφ είχε παραδεχτεί πως, μετά και το πέρασμά του από την Ελλάδα, οι μοναδικές φορές που ένιωσε αγαλλίαση, το μυαλό του να αδειάζει, ήταν σε εκείνες τις (μεταφορικά, απαραίτητη πια η διευκρίνιση…) αποδράσεις του στο Κόντιακ. Άντε, και στις λιγοστές φορές που πήγαινε για ψάρεμα στην αμερικανική ενδοχώρα –μία φορά και με τον Σαμπόνις, όταν πιάσανε πέστροφα σε λίμνη έξω από την Ατλάντα και τη φάγανε καπνιστή σπίτι του.
«I wish I was a fisherman
tumblin’ on the seas
far away from dry land
and its’ bitter memories»,
που τραγουδάνε και οι Waterboys στο «Fisherman’s blues».
Photo by: INTIME.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σεργκέιους Γιοβάισα: To γράμμα από τη Συρία
Τίιτ Σοκ: Στο περιθώριο της ιστορίας
Σαρούνας Μαρτσουλιόνις: Ο Πρίγκιπας με τις νεκροκεφαλές