"ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ"

Έχουν πει ότι η στιγμή της αποχώρησης από την ενεργό δράση είναι για τον αθλητή ένας, πρώτος, αθλητικός «θάνατος». Το ασπάζομαι. Τα τελευταία τέσσερα – πέντε χρόνια, διαβάζοντας συνεντεύξεις μεγάλων…

Μία αμήχανη σκέψη. Σαν να ξεροκαταπίνεις. Αλλά, ταυτόχρονα, ξέρεις ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας και της ως τότε ζωής σου. Σκέφτεσαι… «Ρούκι στα 26 σου». Ρούκι στα…

Ο ποδηλάτης τρέχει για να συντομεύσει τα βάσανά του, κυνηγά τις αγωνίες του. Τρέχει εκθέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο συνειδητοποιημένα, εν γνώσει του. Προκαλεί τα όριά του, τα βάζει…

Μία λέξη. Για πολλούς μία «θρησκεία». «Ποδόσφαιρο». Με διαφορετική αντίληψή του. Με διαφορετική αντιμετώπισή του. Υπάρχουν διαφορές και αυτό είναι το όμορφο της ιστορίας. Αλλά, ταυτόχρονα, όταν μιλάμε γι’ αυτό,…

Μικρός, σε μία γειτονιά του Μοντεβιδέο, δεν αισθανόταν ξεχωριστός. Κι ας είχε τη μοναδική μπάλα ποδοσφαίρου στην περιοχή. Ο αδερφός του, Πάμπλο, και τα υπόλοιπα παιδιά τον περίμεναν υπομονετικά στο…

«Από μικρό παιδί, μου άρεσε η πίεση. Δεν είναι κάτι που μου έμαθαν, αλλά έτσι γεννιέσαι, είναι στο dna του κάθε ανθρώπου». Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ένα…

Είχα την τύχη να ταξιδέψω πολύ χάρη στο μπάσκετ. Να γευτώ χαρές και πίκρες, αγωνιστικά. Αλλά, κυρίως, να ζήσω καταστάσεις που ενδεχομένως εντός κι εκτός γηπέδου να μην είχα φανταστεί…

Ο Βαγγέλης Μόρας γράφει για τον αδερφό του. Τον Παναγιώτη Μόρα. Γράφει όσα θα ήθελε να του πει. Για τις στιγμές που μοιράστηκαν. Και εκείνες που δεν κατάφεραν.

Αυτό που πάντοτε σκεφτόμουν είναι μία σκοτεινή αίθουσα και πολλά φώτα πάνω στην πίστα που αγωνίζομαι.
Εγώ, η αντίπαλός μου και το τελευταίο χτύπημα που μου δίνει το μετάλλιο!

Ο Μιχάλης ανήκει στον πολύ στενό κύκλο φίλων μου με τους οποίους επικοινωνώ με μεγάλη συχνότητα και βρισκόμαστε κάθε βδομάδα. Όταν ήμασταν νεότεροι, πηγαίναμε κάθε χρόνο διακοπές, μια παρέα τεσσάρων…