"athletestories"

Η αστυνομία βρήκε δεκατρείς κάλυκες. Και κανέναν ένοχο. Ακόμη και σήμερα, οι δράστες των πυροβολισμών παραμένουν άφαντοι.

Αν, για την Εθνική ομάδα των Ανδρών, ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι το απόλυτο τοτέμ, ο άνθρωπος-σύμβολο της «επίσημης αγαπημένης», στην πορεία των χρόνων, τότε η Μάλτση είναι η πλέον μητρική φιγούρα της Εθνικής των Γυναικών. Η παίκτρια που χωρίς αυτήν θα έλεγε κανείς ότι οι υπόλοιπες είναι μπασκετικά ορφανές.

Ένα παιδί φτωχής οικογένειας, το οποίο υποστήριζε την Έβερτον, έγινε ο «θεός» των φίλων της Λίβερπουλ. Έξι χρόνια μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του, έχει αμύθητη περιουσία, συνεχίζοντας να πλουτίζει…

Ένα καλογραμμένο βιβλίο για ποδόσφαιρο, πάντα είναι θελκτικό. Ένα… σχεδόν οποιοδήποτε βιβλίο που έχει να διηγηθεί μια ιστορία με ναζισμό, πάντα θα τραβάει τον αναγνώστη. Είναι δυστυχώς σπάνιο όμως να…

Προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο Τζέιμς Γκιστ ήταν εκεί σε μία από τις πιο ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του Μανού Τζινόμπιλι. Ποιος ξέρει, ίσως σε λίγα χρόνια ο Αμερικανός σέντερ του Παναθηναϊκού μπορεί να καυχιέται πως ήταν εκεί, όταν ο Μανού έγινε για πρώτη φορά προπονητής. Το επόμενο (λογικό) βήμα στην καριέρα του, αν εκείνος το θελήσει.

Από… καταβολής «διαφημιστικού κόσμου», η οποιαδήποτε καμπάνια προώθησης θεωρείται επιτυχημένη αν φτάσει σε ένα βασικό στόχο: να συζητηθεί. Σε σπίτια, παρέες, γραφεία… παντού. Να τσιγκλήσει. Και ο πιο εύκολος και…

Στις αρχές του 2014, ένιωσε να πονά η μέση της. Μετά οι ώμοι της. Έπειτα, παντού. Άλλαξε προπονητή, άλλαξε προπονητήριο, άλλαξε τα πάντα. Πάντα είχε από πάνω της, σαν σκιά, τις προσδοκίες του κόσμου. Όλοι περίμεναν από εκείνη να λάμψει. Άρχισε να προβληματίζεται. Σύντομα, διαγνώστηκε με κατάθλιψη.

Ως παιδί, θα ‘χατε πάει στη δουλειά των γονιών σας. Μια, δυο, ίσως και 100 φορές. Και προφανώς, επειδή περνούσατε πολύ ωραία (πίνατε ό,τι θέλατε, τρώγατε ό,τι θέλατε, παίζατε και…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποσό προφητικός μπορεί να είναι ένας στίχος τραγουδιού ή ακόμα ποσό επίκαιρος μπορεί να γίνει με το πέρασμα του χρόνου… Όταν πίσω στο μακρινό 1979 ο Διονύσης…

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δύο λέξεις με χαρακτήριζαν, «υπομονή» και «επιμονή». Αυτό το οφείλω στον πατέρα μου. Γιατί, για μένα προσωπικά, η πρώτη λέξη προϋποθέτει την ύπαρξη…