"athletestories"

Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του στα αποδυτήρια των γηπέδων όπου έπαιζε ο πατέρας του. Ένας συμπαθέστατος πιτσιρικάς, που αποτελούσε συχνά την ατραξιόν στους πάγκους των Χόρνετς, Μπακς και…

«Κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή της προπόνησης, φαντάζομαι πως όποια μπάλα έρχεται προς το μέρος μου είναι αυτή που θα μου έρθει στον τελικό του Champions League. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα έρθει η μια και μοναδική φορά στον πραγματικό τελικό, εγώ θα έχω συναντηθεί τόσες πολλές φορές μαζί της και θα γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω…».

Κριτική Σκέψη είναι η νοητική και συναισθηματική λειτουργία κατά την οποία το άτομο αξιολογεί την αξιοπιστία των πληροφοριών και αποφασίζει τι να σκεφτεί ή τι να κάνει μέσω συλλογισμών που γίνονται…

Ένας καλός φίλος μου το έκανε. Μόλις του πρότεινα την ιδέα μου, μου είπε αμέσως «ναι». Δεν με ρώτησε καν αν είμαι σίγουρος γι’ τη λέξη. Ήμουν. Είναι από τις στιγμές που δεν χρειάζεται μεγαλύτερη σκέψη. Δεν του φάνηκε περίεργο. Ήξερε πόσο λατρεύω αυτή τη λέξη.

Ακραία απαξιωτικός απέναντι σε γυναίκες, μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και εκπροσώπους άλλων εθνικοτήτων. Νοσταλγός της 21χρονης δικτατορίας, που τερματίστηκε το 1985. Στο πλευρό του επικρατέστερου νέου προέδρου της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο,, οι περισσότεροι διάσημοι ποδοσφαιριστές. Απέναντί του, μόλις ένας. Ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο.

16 Οκτωβρίου 1968, παραπάνω από μισό αιώνα πριν. Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονταν στη Λατινική Αμερική, και συγκεκριμένα στο Μεξικό, μόλις έχει τελειώσει η κούρσα των 200μ. Νικητής αναδεικνύεται…

Από την Κυριακή (07/10) το βράδυ, το θύμα είναι πλέον γνωστό. Το αίμα ρέει στα social media και στα ερτζιανά. Εκεί, δηλαδή, όπου κάθε λογής ειδικοί εκφράζουν την -προφανώς  πάντα-…

Η μουσική είναι συνδεδεμένη με τη ζωή μου. Όπως και το μπάσκετ. Πριν τους αγώνες, δεν ακούω ποτέ κάτι δυνατό. Βάζω μπλουζ του 1890 ή του 1920. Delta Blues, Mississippi…

Η αστυνομία βρήκε δεκατρείς κάλυκες. Και κανέναν ένοχο. Ακόμη και σήμερα, οι δράστες των πυροβολισμών παραμένουν άφαντοι.

Αν, για την Εθνική ομάδα των Ανδρών, ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι το απόλυτο τοτέμ, ο άνθρωπος-σύμβολο της «επίσημης αγαπημένης», στην πορεία των χρόνων, τότε η Μάλτση είναι η πλέον μητρική φιγούρα της Εθνικής των Γυναικών. Η παίκτρια που χωρίς αυτήν θα έλεγε κανείς ότι οι υπόλοιπες είναι μπασκετικά ορφανές.