Οι ρόλοι ήταν, τότε, τελείως διαφορετικοί, αλλά συνάμα και τόσο όμοιοι με τις μέρες μας. Οι πρωταγωνίστριες, 17 χρόνια πίσω, στην Αθήνα, δεν φαντάζονταν την εξέλιξη και την πορεία. Η 24χρονη Σου Μπερντ και η 22χρονη Νταϊάνα Τοράσι, συμπαίκτριες στο πανεπιστήμιο Κονέκτικατ, έφτασαν το 2004 στην Ελλάδα για την παρθενική συμμετοχή τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι δύο «ρούκι» σε αυτό το επίπεδο βρέθηκαν άμεσα κάτω από τη «φτερούγα» της μπαρουτοκαπνισμένης γκαρντ της Εθνικής μπάσκετμπολ γυναικών των Η.Π.Α., Ντον Στέιλι, η οποία αγωνιζόταν στους τελευταίους Αγώνες της σπουδαίας πορείας της.
Έμοιαζαν με δύο παιδιά τα οποία ήταν και ανέμελα αλλά και επιχειρούσαν να «ρουφήξουν» κάθε «σταγόνα» εμπειρίας και σοφίας από τις μεγαλύτερες συμπαίκτριές τους. Το 2021 στο Τόκιο, οι δύο πρώτες, στα 41 και τα 39 τους αντίστοιχα, θεωρούνται θρύλοι του αθλήματος παγκοσμίως. Η ηλικία τους, όμως, είναι απλώς ένας αριθμός πολύ μικρός μπροστά και στα στατιστικά και στα επιτεύγματά τους.
Τα χρόνια στην πλάτη και στα πόδια δεν αποδεικνύονται «βαριά» και δεν τους απέτρεψαν από το να είναι και πάλι παρούσες. Στην Ιαπωνία, στους πέμπτους Ολυμπιακούς της σχεδόν τέλειας καριέρας τους, προπονήτριά τους είναι μία γνώριμη φιγούρα.
Η Ντον Στέιλι, τρις χρυσή Ολυμπιονίκης ως παίκτρια και πρώτη μαύρη ομοσπονδιακή κόουτς της χώρας της, δεν περίμενε τούτη τη φορά τις Μπερντ και Τοράσι με συμβουλές.
Η αύρα τους, σε μία ομάδα με έξι πρωτοεμφανιζόμενες παίκτριες που απαιτούσε άμεση εύρεση «χημείας», ήταν απαραίτητη. Πιο απαραίτητη από την διδακτική παρουσία τους στο Ελληνικό και το ΟΑΚΑ, το 2004…
Η Νταϊάνα Τοράσι (αριστερά), με αντίπαλο την Αναστασία Κωστάκη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, τον Αύγουστο του 2004 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Η Ντον Στέιλι θυμήθηκε πριν από το ταξίδι των Αμερικανίδων πως «στην Αθήνα οι Σου και Νταϊάνα πέρασαν καταπληκτικά! Έμεναν ξύπνιες κάθε βράδυ ως αργά και όταν τελειώσαμε τα ματς δεν έχασαν πάρτι».
Εξήγησε ότι, «τότε, σε νεαρή ηλικία είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν γιατί η ομάδα δεν στηριζόταν σε εκείνες ώστε να φτάσει στο χρυσό μετάλλιο. Ωστόσο, έμαθαν πολλά σε αυτή τη διοργάνωση».
Έκτοτε, κανένας κόουτς και καμία προπονήτρια δεν αμφισβήτησε ούτε το ξεκάθαρο ταλέντο ούτε την αφοσίωση και τη σκληράδα των δύο μετέπειτα σταρ και «προσώπων» του WNBA.
Η Αμερικανίδα κόουτς επιθυμούσε να τις έχει στο Τόκιο και δεν ανησύχησε ούτε όταν τον Μάιο του 2021 η Τοράσι υπέστη κάταγμα στο στέρνο…
Η Στέιλι γνώριζε εξαρχής πως αμφότερες δεν θα έχουν -και όπως και το 2004 δεν θα χρειαζόταν να έχουν- τόσο μεγάλη επίδραση μέσα στο παρκέ. Παίκτριες όπως οι Μπρίτνεϊ Γκράινερ, Μπριάνα Στιούαρτ και Έιτζα Ουίλσον είχαν αποδεχθεί τη «σκυτάλη» της καθοδήγησης.
Το μπάσκετμπολ, όμως, έχει αποτυπώσει συχνά πως δεν είναι απλώς στατιστικά και analytics. Είναι κάτι περισσότερο από τις λέξεις «καρδιά» και «ψυχή».
Σου Μπερντ και Νταϊάνα Τοράσι απλώς αποδέχθηκαν την πρό(σ)κληση και ήταν στο Τόκιο, όπου καθοδήγησαν τις Η.Π.Α. στη κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου κόντρα στην Ιαπωνία.
Ήταν το πέμπτο χρυσό των δύο βετεράνων σταρ, που έγιναν οι μοναδικές αθλήτριες μπάσκετμπολ με πέντε χρυσά, αλλά και το ένατο (και έβδομο διαδοχικό) για την Αμερική, η οποία έφτασε τις 55 διαδοχικές νίκες σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Η Τοράσι, πάντως, δεν ξέρει αν είναι και το τελευταίο της, καθώς δεν έχει αποκλείσει να είναι, στα 42 της, και στους Ολυμπιακούς του 2024 στο Παρίσι.
HISTORY.
Sue Bird and Diana Taurasi are the first basketball players — man or woman — to win five gold medals 🤯 pic.twitter.com/4bE3TL0Hgl
— Bleacher Report (@BleacherReport) August 8, 2021
Σε όλη τη μπασκετική ζωή τους, Μπερντ και Τοράσι ξεχώριζαν. Ήταν και οι δύο κορίτσια στην εφηβεία, αλλά με μεγάλη προοπτική στο γυμνάσιο.
Κατέκτησαν τίτλους στο NCAA με το UConn. Αμφότερες ήταν Νο1 στο ντραφτ, το 2002 και 2004 και διέπρεψαν στο WNBA, με τέσσερα και τρία δαχτυλίδια πρωταθλήτριας σε Σιάτλ και Φίνιξ αντίστοιχα.
Η Μπερντ είναι η κορυφαία πασέρ όλων των εποχών, με 6.490 ασίστ. Η Τοράσι είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία της λίγκας, με 9.040 πόντους. Ενώ κατέκτησαν παρέα και πέντε τρόπαια Ευρωλίγκας, με τη Σπαρτάκ Μόσχας!
Η κορυφή έμοιαζε φυσική κατάληξη. Τα χρυσά μετάλλια με τις Η.Π.Α. -η Μπερντ μετρά και τέσσερα και η Τοράσι τρία σε Παγκόσμια πρωταθλήματα- εξελίχθηκαν ταυτόχρονα και σε πεπρωμένο και σε ευθύνη τους. Σε ένα κυνήγι τελειότητας στο οποίο απόλαυσαν κάθε λεπτό του και το βίωσαν με χάρη, με αποφασιστικότητα και, κυρίως, όρεξη και πρόθεση να προωθήσουν το μπάσκετμπολ γυναικών και τη θέση της γυναίκας εντός κι εκτός παρκέ.
Το χρυσό μετάλλιο στο Τόκιο δεν το θεώρησαν δεδομένο. Αν το είχαν κάνει και το είχαν σκεφτεί έτσι, θα είχαν μένει στο σπίτι τους. Η USA Basketball έγινε εμβληματική χάρη και σε εκείνες.
Η πλήρης αφοσίωση απαιτούνταν ώστε καμία χώρα (μετά το 1992 και τον θρίαμβο της Ενοποιημένης ομάδας της Ρωσίας) να μην αμφισβητήσει από τότε την κυριαρχία των Αμερικανίδων. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ιαπωνίας, όμως, δεν ήταν για τις Μπερντ και Τοράσι απλώς «μία άλλη μέρα στο γραφείο». Όχι μόνο γιατί δεν χρειαζόταν να έχουν το γενικό πρόσταγμα μέσα στις τέσσερις γραμμές.
Αλλά διότι στο φινάλε τους με το εθνόσημο ήθελαν μέσα τους να αποδείξουν ότι άξιζαν τη θέση τους εκεί. Και το κατάφεραν, όπως πάντα. «Αυτό είναι κάτι, ειδικά όταν πετυχαίνεις με φίλες, που θα θυμάμαι για πάντα», εξήγησε η Σου Μπερντ. «Όταν φοράμε αυτή τη φανέλα, τη φοράμε για έναν λόγο», πρόσθεσε η Νταϊάνα Τοράσι.
Η Σου Μπερντ, η οποία γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1980 στη Νέα Υόρκη, ήταν η σημαιοφόρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τελετή Έναρξης των Αγώνων του Τόκιο.
Εκτός από τη σπουδαία καριέρα της στο WNBA, το 2018 εργάστηκε προσωρινά ως σύμβουλος στους Ντένβερ Νάγκετς. «Έμαθα πολλά αυτό και χαίρομαι που το ΝΒΑ έχει διάθεση να δώσει ευκαιρίες στις γυναίκες», είχε σχολιάσει.
Επαναλαμβάνει ότι «δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την τύχη και τη δυνατότητα να ακολουθήσουν το πάθος τους. Είμαστε τυχερές που το καταφέραμε».
Πριν το βροντοφωνάξει με την προσωπική ζωή της, ίδρυσε την εταιρία «Togethxr», με αποστολή να υψώσει τις φωνές των γυναικών και να τους προσφέρει το πεδίο να πουν τις ιστορίες τους. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος δεν είναι απλώς τα σπορ, αλλά και ο πολιτισμός και ο ακτιβισμός.
Αισθάνθηκε πλήρως ελεύθερη όταν δημοσιοποίησε τη σχέση της με την σταρ του αμερικανικού ποδοσφαίρου (soccer), χρυσή Ολυμπιονίκη και παγκόσμια πρωταθλήτρια, Μέγκαν Ραπίνο, η οποία επίσης έγινε γνωστή για την κοινωνική δράση της και τον αγώνα της για ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Μπερντ μίλησε και στο Τόκιο για τον δεσμό τους, λέγοντας πως «είμαστε δύο αθλήτριες στο υψηλότερο επίπεδο. Ένα γκέι ζευγάρι που δεν είναι το status quo, αλλά το ακριβώς αντίθετο.
»Νιώθουμε, πάντως, ότι εκπροσωπούμε την Αμερική, γιατί αυτό ακριβώς πρέπει να είναι η Αμερική. Τόπος ευκαιρίας και αποδοχής για όλους». Μπερντ και Ραπίνο έδειξαν τη φωνή των αθλητριών.
Η Σου Μπερντ (δεξιά) με την σύζυγό της και το τρόπαιο του Μουντιάλ γυναικών που έχει κατακτήσει η Μέγκαν Ραπίνο / Photo by: Sue Bird – Instagram.
Η σταρ των Σιάτλ Στορμ είχε πρωτοστατήσει το 2020 στον αγώνα κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας, στη «φούσκα» της Φλόριντα.
Καθώς συχνά όχι απλώς γονάτιζε κατά την ανάκρουση του ύμνου των Η.Π.Α., αλλά μαζί με τις συμπαίκτριές της αποχωρούσαν από τη θέση τους. Στο Τόκιο άλλαξε ελαφρώς στάση και θέλησε να το εξηγήσει. Παρά το γεγονός ότι η σύντροφός της Μέγκαν Ραπίνο, εξακολουθεί να γονατίζει, η Σου Μπερντ στους Ολυμπιακούς της Ιαπωνίας στεκόταν κανονικά στη θέση της.
Όταν ρωτήθηκε, απάντησε στο Associated Press πως δεν το θεωρεί υποκριτικό… «Εδώ φοράμε μία φανέλα που αναγράφει “USA” και είναι διαφορετικό το τι εκπροσωπούμε.
»Όλοι γνωρίζουν πλέον ποια είναι η θέση μας στο ζήτημα και αυτό δεν αλλάζει. Πλέον, υπάρχουν και άλλα πράγματα που κάνουμε εκτός παρκέ για τον αγώνα υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
»Κάθε μέρα συζητάμε για τα θέματα που έχουν σημασία, γινόμαστε καλύτεροι και προσωπικά και συλλογικά. Αυτή θα πρέπει να είναι η προσέγγισή μας και για την πατρίδα μας».
Το μήνυμα της Σου Μπερντ στο κοινό των Η.Π.Α. να ψηφίσει στις προεδρικές εκλογές του 2020 / Photo by: Sue Bird – Instagram.
Η διαφορετικότητα που πρεσβεύει η Σου Μπερντ είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό και της Νταϊάνα Τοράσι.
Η σταρ των Φίνιξ Μέρκιουρι, η οποία γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1982 στο Γκλέντεϊλ της Καλιφόρνια, επιμένει πως «είμαι διαφορετική και δεν το λέω με αλαζονεία».
Ο πατέρας της, Μάριο, είδε το πρώτο φως στην Ιταλία και μεγάλωσε στην Αργεντινή. Υπήρξε επαγγελματίας τερματοφύλακας και φρόντισε να μεταδώσει την αγάπη του για το ποδόσφαιρο στην κόρη του.
Πρώτος «ήρωας» της Τοράσι, πριν ταυτιστεί με τον Μάτζικ Τζόνσον, ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Στην τέταρτη τάξη του γυμνασίου σταμάτησε προσωρινά το μπάσκετμπολ «γιατί δεν διασκέδαζα και βαρέθηκα».
Ήθελε να αρχίσει να κλωτσά την ασπρόμαυρη μπάλα, όταν η Μισέλ Έικερς βοήθησε το 1991 τις Η.Π.Α. να κατακτήσουν το πρώτο Μουντιάλ γυναικών στην ιστορία.
Το 1996, όμως, όταν παρακολούθησε τη USA Basketball να κατακτά το χρυσό στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα και, κυρίως, όταν έναν χρόνο αργότερα ιδρύθηκε το WNBA, επέστρεψε στα παρκέ.
Η πορεία της ήταν θρυλική.
The all in, all the time attitude, behavior and drive. That's the only way I know how to be. pic.twitter.com/G91NMyysak
— Diana Taurasi (@DianaTaurasi) December 12, 2016
Ο Κόμπι Μπράιαντ έχει αποκαλέσει την Νταϊάνα Τοράσι «White Mamba», ως παράφραση του δικού του παρωνύμιου. Μάλιστα, είχε δηλώσει λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή πως «η Νταϊάνα και η Μάγια Μουρ θα μπορούσαν να αγωνιστούν και στο ΝΒΑ!».
Η 39χρονη έχει συνηθίσει τις μπασκετικές φιλοφρονήσεις, αλλά όχι και τις προσωπικές. Παραδέχεται πως «δεν με συμπαθούν πολλοί. Μεταξύ μας, ούτε εγώ θα με συμπαθούσα!
»Μιλάω πολύ, μου αρέσει μόνιμα η αντιπαράθεση. Είναι πολλά πράγματα και κατανοώ γιατί δεν είμαι αρεστή. Δεν με πειράζει, όμως».
Παρόλα αυτά, έκανε συχνά μεγάλες αλλαγές στη ζωή της. Σταμάτησε να τρώει κρέας και ξεπέρασε τραυματισμούς.
Η σχέση και ο γάμος της με την άλλοτε σταρ του μπάσκετμπολ της Αυστραλίας, Πένι Τέιλορ, την βοήθησε να βγει από την προσωπική απομόνωσή της. Η Τέιλορ γέννησε το 2018 τον γιο τους, τον οποίο ονόμασαν Λίο. Η παραπομπή στον Μέσι ήταν ευδιάκριτη και προφανής, καθώς έχουν κι έναν σκύλο με το όνομα «Messi».
Έμαθε να αφήνει πίσω την έγνοια αν είναι αρεστή και αποδεκτή. «Τη στιγμή που ο Λίο άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του και με κοίταξε, όλα άλλαξαν», εξήγησε. «Πλέον, όλα τα άλλα έγιναν δευτερεύοντα και όταν αποχωρήσω θα είμαι ευτυχισμένη».
Και επιμένει ότι, «αν θέλω να περιγράψω με λίγα λόγια τον εαυτό μου, είμαι μία καλόκαρδη σκύλα!»…
Η παρουσία των Σου Μπερντ και Νταϊάνα Τοράσι στην Εθνική των Η.Π.Α. στο Τόκιο δεν ήταν απλώς το τέλειο φινάλε.
Ήταν η ιδανική «γέφυρα» από μία γενιά στην επόμενη. Διέθετε μία απλοϊκή ομορφιά, μία απλότητα που ήταν ταυτόχρονα ταυτόσημη και αντιφατική με τη λάμψη Ολυμπιακών Αγώνων.
Για τις δύο σταρ του παγκόσμιου μπάσκετμπολ γυναικών, η πρόσκληση δεν ήταν χάρη. Δεν ήταν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «τελευταία ένσημα».
Άλλωστε, δεν είναι μικρό πράγμα να ολοκληρώνεις μία σπουδαία διεθνή καριέρα με πέντε χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια και καμία ήττα στη διοργάνωση.
Δεν είναι, αυτό που λέμε «κάθε μέρα», η ευκαιρία να ρίξεις την αυλαία με ένα εθνόσημο με αυτό τον θριαμβευτικό και γεμάτο έμπνευση και παράδειγμα τρόπο.
Με αυτό το «στυλ», που θα έλεγαν και στην πατρίδα των Σου Μπερντ και Νταϊάνα Τοράσι. Με αυτή τη γιορτή για το τέλος μίας εποχής.
Photo by: USA Basketball / Twitter.
CHECK IT OUT:
Εβίνα Μάλτση: «Από τη Γουμένισσα στο Γκάρντεν» / «Η Εβίνα χωρίς την Εθνική»
Κατερίνα Σωτηρίου: «Πορεία λύτρωσης»
Η βουβή… κραυγή της Μέγκαν Ραπίνο / Η δεύτερη ζωή της Μάγια Μουρ
Η Μπρίτνεϊ Γκράινερ δεν κρύφτηκε ποτέ από το bullying ή την κατάθλιψη
Ο Γκρεγκ Πόποβιτς ξέρει ότι το μονοπάτι της Μπέκι Χάμον είναι (απλώς) ξεχωριστό
Η «εκρηκτική» Τερίσα Ουέδερσπουν «γεννά» μία «λάβα» του καλύτερου εαυτού της
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΥΝΑΙΚΩΝ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ WNBA
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇
