ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

Από επαγγελματική και προσωπική διαστροφή εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον 8-9, παρακολουθώ τα πρωταθλήματα Παίδων και Εφήβων μπάσκετ. Στην ΕΣΚΑ περισσότερο, στην ΕΣΚΑΝΑ λιγότερο. Όχι μόνο τελικούς, αλλά και αγώνες…

Είναι διαφορετικό να παίζει πλέον κάποιος στη σύγχρονη Α1. Πολύ απλά, διότι έχουν υπάρξει ιστορίες για το πόσο μεγάλο ήταν κάποτε το να αγωνίζεται κάποιος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσο μεγάλο…

«Είσαι πάντα ο παίκτης και ποτέ ο άνθρωπος πίσω από τη φανέλα». Μια “ωμή” συμβουλή-υπενθύμιση, κυρίως για τους “επόμενους”. Συγχρόνως, ένα κλείσιμο του ματιού και για όσους, “γύρω”, θέλουν να…

Η 26η Δεκεμβρίου 1978 είναι μια μέρα που θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου. Είμαι-δεν είμαι 17 ετών και ο Άρης, στον οποίο παίζω, μου αναθέτει να κατεβάσω ως…

Αγαπημένοι μου, Γιώργο, Ανδρέα, Δημήτρη, Αυτή είναι μια ιστορία που θα τη διαβάσετε σε μεγαλύτερη ηλικία. Σε κάποια σημεία της, ίσως, μοιάζει με παραμύθι. Μα, δεν είναι. Είναι η δική…

In our stadium bleachers, we needed fresh and pure voices; we didn’t want to be an ordinary team but to be reborn through ideas and tendencies that are rarely seen in the Greek football field.

Στις κερκίδες μας, έχουμε ανάγκη και από φρέσκες, αγνές φωνές. Και σε αυτό το κομμάτι, θέλαμε να μην είμαστε μια συνηθισμένη ομάδα, αλλά να ξαναγεννηθούμε μέσα από ιδέες και τάσεις που σπάνια συγκεντρώνονται σε ένα ελληνικό γήπεδο.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποσό προφητικός μπορεί να είναι ένας στίχος τραγουδιού ή ακόμα ποσό επίκαιρος μπορεί να γίνει με το πέρασμα του χρόνου… Όταν πίσω στο μακρινό 1979 ο Διονύσης…

Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.

Τέλος Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου 1978. Παιδικές κατασκηνώσεις Δήμου Αθηναίων στον Άγιο Ανδρέα. Σε εξαιρετικές εγκαταστάσεις και -το κυριότερο- με ένα υπέροχο γήπεδο ποδοσφαίρου, με γκαζόν και προβολείς! Ήταν η…