ΑΝΕΜΕΛΙΑ

Κάτι ξεχωριστό είναι συχνά κάτι συνηθισμένο, απλό. Έτσι ήταν και τα παιδικά χρόνια μου. Ήταν φυσιολογικά, ήρεμα, χωρίς δυσκολίες, αν και δεν ήταν πλουσιοπάροχα. Ο πατέρας μου εργαζόταν σε τράπεζα…

Για εκείνον δεν μετρούσαν ποτέ τα λόγια. Ούτε καν τα δικά του. Οι πράξεις ήταν κάπου στη μέση της «κλίμακας» που έχει στο μυαλό του. Για εκείνον, σημασία είχαν πάντα…