ΑΡΣΕΝΑΛ

Το φιλμ έτοιμο. Ο προβολέας αναμμένος. Τα φώτα κλειστά. Το πάτωμα πεντακάθαρο, θαρρείς καθρέφτης. Τα παπούτσια γυαλισμένα, έτοιμα να το χαράξουν. Η βελόνα στο πικάπ, ο διακόπτης στον προβολέα στο…

Ο Φρέντι Λιούνγκμπεργκ μόλις είχε τριανταρίσει. Στα ντουζένια του δηλαδή, παρότι η χρυσή δεκαετία του στην Άρσεναλ είχε μόλις ολοκληρωθεί, επιλέγοντας ν’ αλλάξει απλώς γειτονιά στο Λονδίνο και μετακομίζοντας στη…

Συντακτικά γίνεται, λέγεται. Εννοιολογικά όμως όχι. Το τέλειο δεν μπορεί να γίνει τελειότερο. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Το τέλειο είναι η ακμή, το τέλος του ορίζοντα, το ταβάνι. Δεν έχει…

Το ανήσυχο πνεύμα του είχε πλάσει στο μυαλό του μία ιδιαιτέρως ήσυχη στιγμή. Μία εικόνα σιωπής, λόγω δέους. Ο Εμιλιάνο Μπουέντια φανταζόταν συχνά τη μέρα που θα συναντήσει τον αγαπημένο…

Γνωμικό είναι. «Το ταλέντο, όπου και αν το κρύψεις, θα φανεί. Όπου και αν το κλειδώσεις, θα διαφύγει. Ο μόνος τόπος, όπου κρύβεται και κλειδώνεται, είναι το μυαλό». Οι πατριώτες…

Το άδειο «Emirates» ήταν μία καλή συγκυρία. Λιγότερη «βαβούρα» για την ομάδα του και κανένας πρώην επικριτής του στα αυτιά του. Οι κενές εξέδρες της έδρας της Αρσεναλ, όμως, έστω…

Υπάρχουν στιγμές, καταστάσεις ή πρόσωπα στα οποία η έννοια του ξεχωριστού και του συνηθισμένου δεν είναι αντιφατική. Δεν είναι ακριβώς ταυτόσημη, ωστόσο έχει μία ικανότητα να συνδέεται. Ο Νικολά Ανελκά…

Για κανέναν δεν είναι εύκολο να μάθει να συμβιώνει με τον πόνο, να τον αποδέχεται σε όλες του τις εκφάνσεις και τις βαθμίδες. Ο πόνος δεν δίνει δικαιώματα, είναι ταυτόχρονα…

Ο Ντάνι Γουίλσον ήταν ένα παιδί ναυτικών, εμιγκρέδων από τη Σιέρα Λεόνε τη δεκαετία του ’20, που ρίζωσαν και πρόκοψαν στην Ουαλία, με όσα μέσα διέθεταν την εποχή εκείνη. Έπαιζε…

Η μεγαλοπρέπεια της «σκηνής» θα απαιτούσε ένα ενθουσιώδες κοινό, ένα χειροκρότημα. Αντίθετα, όλα εκτυλίχθηκαν και γρήγορα και, σχεδόν, σιωπηρά. Η αρχική εικόνα άφηνε τον (τηλε)θεατή με ανοικτό το στόμα. Ένα…