ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Τα φώτα σβήνουν σταδιακά. Η αυλαία ανοίγει και ο πρωταγωνιστής στέκει με την πλάτη στο κοινό. Δεν είναι το κοινό «του» και το γνωρίζει. Όταν εκείνος γυρίζει, ο κόσμος μένει…

Κάθε φορά που περνούσε την πόρτα του σχολείου του, αισθανόταν τα περίεργα βλέμματα πάνω του. Δεν τον ενοχλούσε. Οι ματιές «ακόνιζαν» το μυαλό του. Οι ευφάνταστες απαντήσεις που αναζητούσε στην…

Το διαρκές τρίξιμο της σόλας δεκάδων παπουτσιών πάνω στο παρκέ δεν ήταν δυνατόν να καλύψει τη φωνή της. Η φιγούρα της, άλλωστε, αν και σχετικά μικρόσωμη, ξεχώριζε ανάμεσα σε δίμετρους…

Κάθε βήμα της Μαρία και του Φέλιξ Αρτουέρ ήταν προσεκτικό, αργό, αλλά και το πιο σωστό πράγμα που είχαν κάνει ποτέ στη ζωή τους. Στην απέραντη έρημο της Σαχάρα δεν…

Στα παιδικά μάτια, κάτι ξεχωριστό είναι αρχικά παράξενο, «ξένο» ή και άβολο. Το «φρικιό» που κυκλοφορούσε στις τάξεις, τους διαδρόμους και το γήπεδο του γυμνασίου Νίμιτζ, στο Χιούστον, το κατάλαβε…

Το πάντα καλλιτεχνικό Σαν Φρανσίσκο δεν τον είχε επηρεάσει ακόμη, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ο «Χέρσαλ» δεν έκανε ήδη πρόβες του μελλοντικού εαυτού του. Για την ακρίβεια, δεν…

Κάθε βράδυ που το φως στο δωμάτιό της έσβηνε, η μικρή Μισέλ άφηνε στο κομοδίνο το αγαπημένο βιβλίο της. Δεν χόρταινε ποτέ τις ιστορίες για τον Black Stallion. Μαθημένο στην…

Η στρατιωτική πειθαρχία στο (κάθε) σπιτικό των ΜακΚένι δεν επέτασσε απλώς το χέρι στο στήθος για τον αμερικανικό εθνικό ύμνο. Ήταν, κυρίως, το έναυσμα, το «σύνθημα» για σεβασμό και αναγνώριση.…

Σεβόταν πάντα την (μπασκετική) ιεραρχία. Κυρίως λόγω της αυτογνωσίας για το ταλέντο και το όριο των δυνατοτήτων του στο παρκέ. Στη ζωή του, ωστόσο, δεν θα έβαζε ποτέ αντίστοιχα όρια……

Υπάρχουν στιγμές ρουτίνας της οποίες ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει. Ο Ντοκ Ρίβερς ξυπνά κάθε πρωί και γνωρίζει ότι χρειάζεται μισή ώρα από το κρεβάτι του σπιτιού του ως την…