Η προπόνηση ήταν εξαρχής ιδιάζουσα, ξεχωριστή. Όχι μόνο λόγω της ιδιαίτερης τοποθεσίας, αλλά κι ενός διαφορετικού πρωτοκόλλου. Δεν άρχιζε με τον ήχο μίας σφυρίχτρας, αλλά όταν σώπαιναν οι σειρήνες των…
Το ερώτημα έμοιαζε ρητορικό. Όμως εκείνος που το περίμενε υπομονετικά από τα λόγια τόσο περίεργων όσο και ελαφρώς ειρωνικών χειλιών, αποφάσισε και να απορήσει και να απαντήσει μόνος του. Μέρες…
Κάθε σύγκριση έμοιαζε αναπόφευκτη. Τόσο μέσα στο σπίτι όσο και σε κάθε γήπεδο. Στο δωμάτιό του οι αναφορές ήταν γεμάτες στήριξη. Στο χορτάρι, συνοδεύονταν από αμφιβολία, αν και όχι ακριβώς…
Όταν είσαι παιδί ή έφηβη, θεωρείς πως είσαι άτρωτη. Πως ό,τι κι αν σου συμβεί προέρχεται από κούραση. Δεν δίνεις βάση. Πιστεύεις ότι ίσως χτύπησες και θα περάσει. Δεν ενημερώνεις…
Το πλαίσιο δεν ήταν ακριβώς «γυάλα». Έμοιαζε, ωστόσο με ένα (υποτιθέμενα) προστατευτικό «κάδρο» από το οποίο κάποια στιγμή επιθυμούσε απεγνωσμένα να «δραπετεύσει». Αρχικά ήταν η «ταμπέλα» του «παιδιού-θαύματος», το οποίο…
Το περιεχόμενο του χαρτιού που στριφογυρίζει στα δάχτυλά της το γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά. Ωστόσο, χρειάζεται να το διαβάσει ξανά και ξανά. Το μελάνι που έχει χυθεί πάνω του…
Ήταν η ίδια κοπέλα. Η ίδια δυνατή αθλήτρια που κατέκτησε χρυσά μετάλλια σε παγκόσμιο πρωτάθλημα αγωνιζόμενη με πέτρα στα νεφρά. Η ίδια που κυριάρχησε στο αμερικανικό πρωτάθλημα φορώντας κάλτσα πάνω…
Το συχνά χαμηλωμένο κεφάλι του δεν «προδίδει» συνήθως το φιλόδοξο βλέμμα του. Τα λίγα λόγια του δεν είναι απλώς αίσθημα ντροπής ή σεμνότητας. Ο Τακεφούσα Κούμπο προτιμά να κρατά τις…
Δεν χρειαζόταν τη διαφορετική αμφίεση για να ξεχωρίσει. Δεν την είχε ανάγκη. Ήταν απλώς τυχερός που τον είχαν αφήσει να παίξει «έτσι». Ήταν φθινόπωρο του 2001 και ένας 11χρονος στεκόταν…
Τα φώτα σβήνουν σταδιακά. Η αυλαία ανοίγει και ο πρωταγωνιστής στέκει με την πλάτη στο κοινό. Δεν είναι το κοινό «του» και το γνωρίζει. Όταν εκείνος γυρίζει, ο κόσμος μένει…