Η μπάλα έφευγε με χρονική ακρίβεια από το πόδι της και κατέληγε στον πανύψηλο τοίχο της πολυκατοικίας όπου διέμενε η οικογένειά της. «Έπρεπε» σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να «αλλάξει» έναν…
Μεγαλώνοντας, δεν φοβήθηκα ποτέ έναν τραυματισμό. Είχα πολλές φοβίες, όμως ένας τραυματισμός δεν υπήρξε ποτέ σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είχα μία απλή οπτική, ότι αν κάτι…
Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ακόμη και αν γνωρίζεις ακριβώς τι πιστεύεις και τι θέλεις, είναι στιγμές αντίφασης. Όχι τόσο προσωπικής αντίφασης, αλλά κυρίως προσαρμογής με το περιβάλλον, με τις…
Δεν χρειάζεται απαραίτητα να «γεννηθείς με μία μπάλα στα χέρια», όπως λένε για όσους λατρεύουν το μπάσκετ. Χρειάζεται να το αγαπήσεις. Να το αισθανθείς σαν κάτι μοναδικό την πρώτη φορά…
Δεν μπορείς να ξεχάσεις κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να το ξεχάσω. Το ξεπέρασα. Ίσως να υπάρχουν ένα – δύο πράγματα που δεν θέλεις να δεις ή να βιώσεις ξανά, όμως…
Η εικόνα είναι ακόμη στα μάτια μου, οι λέξεις στα αυτιά μου… «Να φύγεις, δεν μπορώ να σε βλέπω!». Σοκαρίστηκα. Είχα απέναντί μου ένα παιδί δέκα ή το πολύ δώδεκα…
Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι, εξ ορισμού, ανάμεσα σε δύο κόσμους. Αρχικά για να προσαρμοστείς. Στη συνέχεια για να εργαστείς. Το μπάσκετ έχει, όμως, μία ενιαία «γλώσσα». Μέχρι να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις…
Χαμένος μέσα στις σκέψεις του. Ενδεχομένως, και στους φόβους του. Τη στιγμή της αποθέωσης, του παραληρήματος, εκείνος έστεκε για λίγο σιωπηλός. Όχι μελαγχολικά σιωπηλός, αλλά -και πάλι, μόνο για λίγο-…
Οι πληγές τους είναι μία μελαγχολική και πικρή υπενθύμιση ενός εμφυλίου πολέμου. Τα σημάδια τους, ωστόσο, είναι και έμπνευση, κίνητρο, ώστε να μην σταματήσουν ποτέ να προσπαθούν. Να μην σταματήσουν…
Ως το τέλος της εφηβείας του, η ζωή του περιελάμβανε λίγους διαλόγους. Συνήθως, βρισκόταν προ απροόπτου, προ δεδικασμένου, δίχως πολλά περιθώρια αντίδρασης. Γινόταν μάρτυρας καταστάσεων που στις σκληρές γειτονιές των…