ΙΤΑΛΙΑ

Η ζωή κάποιες φορές σε πάει από μόνη της. Δεν σου δίνει πάντα τη δυνατότητα να επιλέξεις και δεν φτάνεις, σχεδόν ποτέ, εκεί, όπου θέλεις να φτάσεις. Όποιο πλάνο και…

Η εκφραστικότητά του (δεν) χωρά πολλές ερμηνείες. Είναι μάλλον επιβεβαίωση μίας διαπίστωσης τύπου «η φήμη του προηγείται…». Μονάχα που για τον Μίνο Ραϊόλα, η φήμη δεν αρκεί, από μόνη της.…

Νίκος Αναστόπουλος. Παίκτης, προπονητής, περσόνα. Εξιστορούν και σκιαγραφούν οι Θανάσης Χειμωνάς, Zastro και Αντώνης Καρπετόπουλος.

Ο ήχος της σιωπής ήταν πάντα κάτι άγνωστο, σχεδόν άπιαστο για εκείνον. Με δική του παραδοχή, κατανοεί ότι δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Κάθε κίνηση, κάθε απόφαση και συνέπεια, κάθε συμπεριφορά…

Η έννοια της αύρας, του πεπρωμένου είναι συχνά υπερεκτιμημένη. Μοιάζει απλώς «λογοτεχνική». Αλλά, συνάμα, είναι ελκυστική, «γαργαλάει» την περιέργεια και τον προσωπικό ενθουσιασμό. Άλλες φορές τον «προσγειώνει». Κάποιες άλλες τον…

Θυμάμαι κάποτε ο πατέρας μου, μού είχε δώσει μια συμβουλή. «Στη ζωή σου –μού είχε πει– θα φροντίσεις να είσαι πρώτα καλός άνθρωπος. Μετά καλός μαθητής. Και μετά, καλός αθλητής».…

Τα πάντα στη ζωή μας είναι ζήτημα αξιολογικών προτεραιοτήτων, στρατηγικών επιλογών, πραγματιστικής θέσμισης, συναισθηματικής απόρροιας, ρεαλιστικής στάθμισης. Υπάρχουν τα ασήμαντα, τα σημαντικά και τα πραγματικά σημαντικά. Προσωπικά, θεωρώ πολύ σημαντικό…

Η στρατιωτική πειθαρχία στο (κάθε) σπιτικό των ΜακΚένι δεν επέτασσε απλώς το χέρι στο στήθος για τον αμερικανικό εθνικό ύμνο. Ήταν, κυρίως, το έναυσμα, το «σύνθημα» για σεβασμό και αναγνώριση.…

Η ταπεινή κωμόπολη του Πάινλαντ στο Τέξας, των λιγότερο από 850 κατοίκων, δεν ήταν ακριβώς μία «φυλακή» για ένα γεμάτο ταλέντο και υπερένταση κορίτσι, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.…

Τα λόγια έβγαιναν πάντα με ευκολία από το στόμα του. Όπως, ωστόσο, και τα δάκρυα από τα μάτια του. Μονάχα που κάθε σκέψη του Φερνάντο Σινιορίνι, είτε ήταν «μαύρη» είτε…