ΚΑΜΠΙΟΝΑΤΟ

Ο Μάριο είναι ένα 11χρονο παιδί που παίζει ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Μπετιντσόλι, μιας μικρής ομάδας στην επαρχία της Μπρέσια. Το παιδί εντελώς ξαφνικά, όπως συμβαίνει με τα αυτοάνοσα νοσήματα…

Η στρατιωτική πειθαρχία στο (κάθε) σπιτικό των ΜακΚένι δεν επέτασσε απλώς το χέρι στο στήθος για τον αμερικανικό εθνικό ύμνο. Ήταν, κυρίως, το έναυσμα, το «σύνθημα» για σεβασμό και αναγνώριση.…

Τα λόγια έβγαιναν πάντα με ευκολία από το στόμα του. Όπως, ωστόσο, και τα δάκρυα από τα μάτια του. Μονάχα που κάθε σκέψη του Φερνάντο Σινιορίνι, είτε ήταν «μαύρη» είτε…

Ο δέκα ετών Μπρούνο είχε συνηθίσει πια την παρουσία του πατέρα του στο σπίτι. Ο Ζοσέ Φερνάντες ήταν πέντε χρόνια άνεργος και είχε απελπιστεί… Αναζητούσε τρόπους να πάψει να είναι…

Για εκείνον δεν μετρούσαν ποτέ τα λόγια. Ούτε καν τα δικά του. Οι πράξεις ήταν κάπου στη μέση της «κλίμακας» που έχει στο μυαλό του. Για εκείνον, σημασία είχαν πάντα…

Μία ιταλική παροιμία διαπιστώνει ότι  «si dice sempre il lupo più grande che non è». Η μετάφρασή της σημαίνει κάτι σαν «ο λύκος τα λέει πάντα μεγαλύτερα από ό,τι είναι».…

«Κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή της προπόνησης, φαντάζομαι πως όποια μπάλα έρχεται προς το μέρος μου είναι αυτή που θα μου έρθει στον τελικό του Champions League. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα έρθει η μια και μοναδική φορά στον πραγματικό τελικό, εγώ θα έχω συναντηθεί τόσες πολλές φορές μαζί της και θα γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω…».