ΜΑΝΟΥ ΤΖΙΝΟΜΠΙΛΙ

Αν το «σεντούκι» των αναμνήσεων του ντραφτ του ΝΒΑ είχε στόμα, θα μπορούσε να αφηγηθεί χιλιάδες ιστορίες. Κάποιες θα ήταν επιτυχίας και άλλες παράδειγμα προς αποφυγή. Αν το ντραφτ είχε…

Η βελόνα του μαγνητοφώνου άρχισε να «γρατζουνά» ένα ακόμη δίσκο κάποιας όπερας. Ο Φιλίπο Μεσίνα κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του. Ο μικρός Έτορε δεν έκλεισε ακριβώς τα αυτιά του… Στο…

Τον Μάιο του 2003, η «λάμψη» από τα «πυροτεχνήματα» για την -τρίτη και τελευταία- αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν από το ΝΒΑ, έναν μήνα νωρίτερα, δεν είχε ακόμη «σβήσει». Τα κομφετί…

Ένας ψηλόλιγνος κύριος εισέρχεται στο ασανσέρ του ξενοδοχείου Marriott στο Ντένβερ. Σκυφτός, όπως συνήθως. Το πέρασμά του δεν συνοδεύεται από τη «λάμψη» που, κανονικά, θα έπρεπε να φέρνουν μαζί τους…

Αν ήταν στίχος από κάποιο περίφημο δημώδες τανγκό, θα ήταν το Caminito (το μονοπάτι) του Carlos Gardel. Οι στίχοι ξεκινούν με έναν άνθρωπο που κοιτάζει πίσω στο παρελθόν, αναλογίζεται το τέλος της διαδρομής, ξέρει ότι έχει ακόμη λίγα βήματα πριν ολοκληρώσει το ταξίδι, διαβαίνει το μονοπάτι. Ο Emanuel David Ginobili διάβηκε αυτό το μονοπάτι μια θλιμμένη Δευτέρα, αυτή της 27ης Αυγούστου.

Προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο Τζέιμς Γκιστ ήταν εκεί σε μία από τις πιο ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του Μανού Τζινόμπιλι. Ποιος ξέρει, ίσως σε λίγα χρόνια ο Αμερικανός σέντερ του Παναθηναϊκού μπορεί να καυχιέται πως ήταν εκεί, όταν ο Μανού έγινε για πρώτη φορά προπονητής. Το επόμενο (λογικό) βήμα στην καριέρα του, αν εκείνος το θελήσει.