Ο μικρός Τζίμι έβαλε την τσάντα του στους ώμους. Δεν είχε πολλή διάθεση για σχολείο, όμως δεν ήθελε να μείνει και στο σπίτι. Οι «καλημέρες» με την μητέρα του, για…
Κάθε προσφώνηση ή ερώτηση που έφερε το όνομά της, την υποχρέωνε να χαμηλώσει το βλέμμα. Η Ναόμι Οσάκα δεν ήθελε ποτέ να μιλά για τον εαυτό της. Ακόμη δεν θέλει.…
Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στο 47ο Γυμνάσιο Αθηνών. Είχαν έρθει δύο προπονητές, ο Θοδωρής Κυπριώτης και ο Μιχάλης Σταυρόπουλος, οι οποίοι μάζεψαν τα παιδιά του σχολείου και δημιούργησαν την ομάδα…
Κάθε φορά που προσπαθούσε να κοιτάξει προς τον ουρανό, δεν μετρούσε ακριβώς τ’ άστρα. Το βλέμμα εκεί ψηλά ήταν, πάντως, η διαφυγή του. Η ευκαιρία να τραβήξει τα μάτια του…
«Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα `ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει» -Οδυσσέας Ελύτης- Η ζωή, λένε, είναι σαν ένα παιχνίδι. Ποτέ δεν…
Υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρω γιατί βρίσκομαι εκεί που είμαι. Ωστόσο, δεν ξεχνώ γιατί άρχισα να παίζω μπάσκετ. Ήταν ο τρόπος να γίνω αποδεκτός. Δούλεψα σκληρά ώστε να είμαι ένα…
Τον Μάιο του 2003, η «λάμψη» από τα «πυροτεχνήματα» για την -τρίτη και τελευταία- αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν από το ΝΒΑ, έναν μήνα νωρίτερα, δεν είχε ακόμη «σβήσει». Τα κομφετί…
Κάθε φορά που στο φτωχικό σπίτι της κυρίας Μιλάντις Ζαμπράνο, στο Μαϊκάο, μύριζαν φρεσκοψημένες arepas, ο μικρός Άντονι ήξερε πως είναι μία καλή ημέρα. Μία ημέρα μακριά από τις δυσκολίες,…
Τον Ιανουάριο του 2020 συμπλήρωσα 30 χρόνια παρουσίας στην Εθνική ομάδα της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης της Ελλάδας. 30 χρόνια! Δεν είναι και λίγα! Πώς πέρασαν… Ούτε το κατάλαβα. Μάλλον, γιατί ήταν…
Το μάγουλό της «χάιδευε» το γρασίδι. Έστεκε ακίνητη, αλλά ήταν ευδιάκριτοι οι μορφασμοί του πόνου που συνέχιζε να επιτίθεται στο ξαπλωμένο κορμί της. Τα πόδια της ήταν τελείως μουδιασμένα. Δεν…