Ήταν καλοκαίρι του 1983 όταν συνάντησα για πρώτη φορά ένα 18χρονο παιδί που μόλις είχε έρθει στον Πανιώνιο, από την Δάφνη. Ένας νέος σεμνός, μαζεμένος και μας είχε εντυπωσιάσει από…
Ήμουν στην τρίτη σεζόν μου στον Πανιώνιο, όταν οι παράγοντες της ομάδας, είχαν στρέψει τα βλέμματά τους σε έναν νεαρό που εντυπωσίαζε στα ανοικτά γήπεδα της Αθήνας. Η διοίκηση, με…
Μεγαλώνοντας, δεν φοβήθηκα ποτέ έναν τραυματισμό. Είχα πολλές φοβίες, όμως ένας τραυματισμός δεν υπήρξε ποτέ σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είχα μία απλή οπτική, ότι αν κάτι…
Η διαχωριστική γραμμή της μοναξιάς από την ένταξη και την αποδοχή ήταν πάντα ιδιαιτέρως λεπτή για εκείνη. Για δέκα χρόνια, η Τζάσμιν Ουόκερ μπορούσε να αποφύγει τη μοναχικότητα μόνο κοιτώντας…
Η φωνή του ακούγεται ταυτόχρονα ήρεμη, στοργική αλλά και «βαριά», διδακτική. Τα μάτια του προσπαθούν πολύ να μην βουρκώσουν, να παραμείνουν «καρφωμένα» σε εκείνα των αδερφών του. Όπως κάθε συνθήκη…
Δεν χρειάζεται απαραίτητα να «γεννηθείς με μία μπάλα στα χέρια», όπως λένε για όσους λατρεύουν το μπάσκετ. Χρειάζεται να το αγαπήσεις. Να το αισθανθείς σαν κάτι μοναδικό την πρώτη φορά…
Τριάντα τρία χρόνια μπάσκετ. Τριάντα τρία χρόνια γεμάτα χαρές και λύπες, φόβους και αγωνία. Με γέλια και κλάματα, επιτυχίες και αποτυχίες, εντάσεις και ηρεμία. Ξέρετε τι διαπίστωσα σ’ αυτά τα…
Στη δουλειά μας λέμε συχνά ότι «το μπάσκετ είναι απλώς ένα παιχνίδι». Πολλές φορές, ένα ματς το έχουμε στο μυαλό μας σαν μία ταινία, σαν σενάριο που εμείς οι προπονητές…
Δεν μπορείς να ξεχάσεις κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να το ξεχάσω. Το ξεπέρασα. Ίσως να υπάρχουν ένα – δύο πράγματα που δεν θέλεις να δεις ή να βιώσεις ξανά, όμως…
Κοιτάς κατάματα τη σπουδαιότερη, ως τότε, πρόκληση της καριέρας σου. Είσαι βέβαιος για την ικανότητα της ομάδας σου και απλώς προτιμάς να διατηρείς χαμηλούς τόνους, γιατί είναι το μοναδικό κομμάτι…