ΝΤΑΝΦΕΡΜΛΙΝ

«Είχε ωραίο καιρό εκείνη τη μέρα, αυτό το θυμάμαι. Κοιτούσα έξω από το παράθυρο του δωματίου και θυμάμαι να σκέφτομαι “άραγε πόσες τέτοιες όμορφες μέρες θα καταφέρω να δω”; Έπειτα…

Ο ήχος της σιωπής ήταν πάντα κάτι άγνωστο, σχεδόν άπιαστο για εκείνον. Με δική του παραδοχή, κατανοεί ότι δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Κάθε κίνηση, κάθε απόφαση και συνέπεια, κάθε συμπεριφορά…