ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

Στην Αμερική πήγα δύο φορές. Η πρώτη ήταν για να ξεπεράσω έναν τραυματισμό που είχα στη μέση μου, ώστε να μπορέσω να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό. Πήγαμε μαζί με την Ειρήνη,…

Τα αγγλικά του ήταν ούτως ή άλλως σκουριασμένα. Άκουγε, ήξερε να μιλήσει, όμως δεν ήταν πολλές φορές που επέλεγε να ξεστομίσει ό,τι σκεφτόταν, σε αυτή τη γλώσσα. Σε εκείνη την…

Απέφευγε για μέρες να τον κοιτάξει. Να τον αντικρίσει, ωστόσο, πραγματικά. Να τον δει με όλη τη σημασία και της λέξης και της ματιάς. Είχε φτάσει σε ένα σημείο σχεδόν…

Τον πόνο τον είχε αισθανθεί και με το παραπάνω. Τον σωματικό πόνο. Υπήρχε, ωστόσο, και ένας άλλος πόνος, αλλιώτικος. Κάτι που την «έκαιγε» μέσα της. Ακόμη και όταν σε ηλικία…

Από τα κάθε λογής μαθήματα που έλαβε στη ζωή της, σε κάθε πεδίο στο οποίο διέπρεψε και διαπρέπει, συγκράτησε ένα πράγμα: Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να…

Το καμπανάκι στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο δίνει το σύνθημα στις αθλήτριες για τον τελευταίο γύρο. Οι σφυγμοί ανεβαίνουν, ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος, το μυαλό «ενεργοποιεί» τη δύναμη της…

Οι ρόλοι ήταν, τότε, τελείως διαφορετικοί, αλλά συνάμα και τόσο όμοιοι με τις μέρες μας. Οι πρωταγωνίστριες, 17 χρόνια πίσω, στην Αθήνα, δεν φαντάζονταν την εξέλιξη και την πορεία. Η…

Η ολιγομελής ιδιωτική πτήση της USA Basketball για το Τόκιο έμοιαζε εκ των πραγμάτων -και ίσως εύλογα- ιδιαιτέρως αμήχανη. Θα μετέφερε στην Ιαπωνία, με καθυστέρηση, τα τρία τελευταία μέλη της…

Το πλαίσιο δεν ήταν ακριβώς «γυάλα». Έμοιαζε, ωστόσο με ένα (υποτιθέμενα) προστατευτικό «κάδρο» από το οποίο κάποια στιγμή επιθυμούσε απεγνωσμένα να «δραπετεύσει». Αρχικά ήταν η «ταμπέλα» του «παιδιού-θαύματος», το οποίο…

Ο Κόμπι Μπράιαντ είχε περιγράψει κάποια στιγμή τον εαυτό του ως «storyteller». Οι αφηγήσεις του μάγευαν όπως και οι κινήσεις του στο παρκέ. Οι εξιστορήσεις του για τον, κατά τα…