Ήταν καλοκαίρι του 1983 όταν συνάντησα για πρώτη φορά ένα 18χρονο παιδί που μόλις είχε έρθει στον Πανιώνιο, από την Δάφνη. Ένας νέος σεμνός, μαζεμένος και μας είχε εντυπωσιάσει από…
Ήμουν στην τρίτη σεζόν μου στον Πανιώνιο, όταν οι παράγοντες της ομάδας, είχαν στρέψει τα βλέμματά τους σε έναν νεαρό που εντυπωσίαζε στα ανοικτά γήπεδα της Αθήνας. Η διοίκηση, με…
Στη δουλειά μας λέμε συχνά ότι «το μπάσκετ είναι απλώς ένα παιχνίδι». Πολλές φορές, ένα ματς το έχουμε στο μυαλό μας σαν μία ταινία, σαν σενάριο που εμείς οι προπονητές…
Τα μεσημέρια των Κυριακών των εφηβικών μου χρόνων ήταν αφιερωμένα αποκλειστικά στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις ποδοσφαίρου των αγώνων της Α’ Εθνικής. «Καρφωμένη» στο τρανζιστοράκι μου, άκουγα με θρησκευτική ευλάβεια τους αγαπημένους…
Είναι διαφορετικό να παίζει πλέον κάποιος στη σύγχρονη Α1. Πολύ απλά, διότι έχουν υπάρξει ιστορίες για το πόσο μεγάλο ήταν κάποτε το να αγωνίζεται κάποιος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσο μεγάλο…
Αγαπημένοι μου, Γιώργο, Ανδρέα, Δημήτρη, Αυτή είναι μια ιστορία που θα τη διαβάσετε σε μεγαλύτερη ηλικία. Σε κάποια σημεία της, ίσως, μοιάζει με παραμύθι. Μα, δεν είναι. Είναι η δική…
Ανέκαθεν τον φώναζαν «μικρό». Επειδή, πάντοτε, έπαιζε μπάλα με μεγαλύτερους και, ακόμη και σε εκείνους που δεν τον γνώριζαν, έβγαζε μια σπάνια οικειότητα και συμπάθεια με το σεμνό και συνετό…
Γνώριζα ξεκάθαρα ότι πολλές φορές με αντιμετώπιζαν σαν τον «γιο του Μπόμπαν» και όχι σαν τον Βλάντο. Δεν μου άρεσε καθόλου και πέρασα δύσκολα. Προσπαθούσα πολύ, ώστε, κατά κάποιον τρόπο,…
Αντικρίζεις τα γηπεδάκια, στα οποία έλιωνες τα παπούτσια σου πιτσιρικάς, στο Φάληρο. Τα πρώτα τσιμεντένια “σκηνικά” του μπάσκετ, από τα οποία δεν έφευγες, αν δεν έσβηναν τα φώτα. Τα κοιτάς…
«Κερδίσαμε, πάμε μπουζούκια. Πήραμε το πρωτάθλημα, πάμε μπουζούκια». Γιατί; Αυτό το στερεότυπο πρέπει να καταρριφθεί κάποια στιγμή.