φιλοσοφια

Είμαστε μια παραδοσιακή οικογένεια. Κάθε Κυριακή, τρώγαμε στη γιαγιά. Βρίσκονταν όλα τα αδέρφια μαζί. Γινόταν και η σχετική πλάκα για το μπάσκετ. Ήμασταν και είμαστε ενωμένοι. Τώρα πια, όμως, τίποτα δεν είναι ίδιο…

Όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε μπάλα στην πλατεία ή στην αλάνα με τους φίλους μας, δεν φανταζόμασταν πόσο διαφορετικό θα είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

«Κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή της προπόνησης, φαντάζομαι πως όποια μπάλα έρχεται προς το μέρος μου είναι αυτή που θα μου έρθει στον τελικό του Champions League. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα έρθει η μια και μοναδική φορά στον πραγματικό τελικό, εγώ θα έχω συναντηθεί τόσες πολλές φορές μαζί της και θα γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω…».

Η μουσική είναι συνδεδεμένη με τη ζωή μου. Όπως και το μπάσκετ. Πριν τους αγώνες, δεν ακούω ποτέ κάτι δυνατό. Βάζω μπλουζ του 1890 ή του 1920. Delta Blues, Mississippi…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποσό προφητικός μπορεί να είναι ένας στίχος τραγουδιού ή ακόμα ποσό επίκαιρος μπορεί να γίνει με το πέρασμα του χρόνου… Όταν πίσω στο μακρινό 1979 ο Διονύσης…

Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.

Το ποδόσφαιρο έχει τρία αποτελέσματα και αυτά πρέπει να μπορούμε να τα αποδεχθούμε όλοι. Μέσα από αυτά, βελτιωνόμαστε και προχωράμε με σωστά συμπεράσματα. Προσπάθεια μας, στην Παναχαϊκή, ήταν από την αρχή να δημιουργήσουμε μια ομάδα πάνω σε υγιείς βάσεις.