Ήταν το γήπεδο, η αύρα. Ήταν οι παλιές… «κακές» μέρες, η ατμόσφαιρα. Κάθε φορά που ο Μάικλ Τζόρνταν πατούσε το πόδι του στο Ντιτρόιτ, το μάτι του «γυάλιζε». Κάθε φορά…
Το θεόρατο τατουάζ στην πλάτη και τους ώμους του θεωρήθηκε εξαρχής αλαζονικό. «Chosen 1»… Κοινώς, «Εκλεκτός». Μονάχα που δεν το ζήτησε ο ίδιος. Δεν απαίτησε αυτή την «ταμπέλα». Τουλάχιστον εξαρχής.…
Κάθισε σκεπτικός στο σαλονάκι του άδειου δωματίου του, σε ένα ξενοδοχείο στην κεντρο-δυτική Αγγλία. Είχε συνηθίσει τη μοναξιά εκτός γηπέδου, όμως αυτή τον είχε οδηγήσει στα δύο μοναδικά πράγματα που…
Τον Μάιο του 2003, η «λάμψη» από τα «πυροτεχνήματα» για την -τρίτη και τελευταία- αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν από το ΝΒΑ, έναν μήνα νωρίτερα, δεν είχε ακόμη «σβήσει». Τα κομφετί…
Σαν έφηβος είχα όνειρο να παίξω μπάσκετ. Το πέτυχα και είμαι ευτυχισμένος για αυτό. Όσο αγωνιζόμουν, όμως, με «τράβηξε» πολύ η ψυχολογία και από τα 22 μου είχα ως στόχο…
Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!