Η αναπόφευκτη κρίση, την οποία διέρχεται ο παγκόσμιος αθλητισμός, αδυνατώντας να γοητεύσει τις νεαρότερες ηλικίες, μοιάζει αξεπέραστη. Η έλλειψη ενδιαφέροντος των νέων δεν περιορίζεται μονάχα στην απροθυμία τους να ασχοληθούν…
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η Τιφλίδα ήταν ούτως ή άλλως ένα αντιφατικό μέρος, γεμάτο διλήμματα. Οι απορίες συντρόφευσαν άμεσα και έναν νέο που γεννήθηκε στην πόλη. Οι κάτοικοί…
Υπάρχει μία ξεχωριστή αύρα γύρω από κάθε πορτοκαλί μπάλα που αναπηδά σε ανοικτά και κλειστά γήπεδα μπάσκετμπολ στη Λιθουανία. Μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που, θαρρεί κανείς, «αιωρείται» σε εκείνα τα μέρη.…
Ο τίτλος «ο επόμενος Αντετοκούνμπο» είναι πιασάρικος. Αλλά αν εμείς που είμαστε μέσα στο γήπεδο μέναμε στη λεζάντα, θα τα είχαμε παρατήσει. Άλλωστε, πιο σημαντικό δεν είναι αν και πότε…
Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στο 47ο Γυμνάσιο Αθηνών. Είχαν έρθει δύο προπονητές, ο Θοδωρής Κυπριώτης και ο Μιχάλης Σταυρόπουλος, οι οποίοι μάζεψαν τα παιδιά του σχολείου και δημιούργησαν την ομάδα…
Η αξία της συλλογικής προσφοράς. Η πίστη στις συνεργασίες αλλά και την ατομική ευθύνη. Η επιθυμία για αλληλεπίδραση, η παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού και η πιο αγνή μορφή ευτυχίας. Η…
Ζανζιβάρη, 2019 Έναν χρόνο νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2018, είχα ταξιδέψει στην Ανατολική Αφρική. Αυτό που ήθελα ήταν να μάθω τη γλώσσα, να εξερευνήσω τον πολιτισμό και να γνωρίσω νέους…
Ένα σημαντικό πράγμα που ήξερα, αλλά πρώτη φορά θα συνειδητοποιούσα, είναι «η παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού». Κάθε μέρα από τις 8 ως τις 12, τα παιδιά στο «Σχολείο της Ελπίδας»…
Είμαστε μέσα στο χωριό Νούνγκβι της Ζανζιβάρης, στα 50 μέτρα περίπου από τη θάλασσα, και το τοπίο είναι μαγικό. Παραλίες με κάτασπρη άμμο και φοινικιές, τιρκουάζ νερά με ξύλινα ψαροκάικα,…
Ιούνιος 2019: μόλις έχω τελειώσει τους αγώνες με την εθνική ομάδα και, δύο μέρες αργότερα, βρίσκομαι στο αεροδρόμιο για Ζανζιβάρη. Ακόμα ένα ταξίδι, κι είναι η ζωή μου έτσι που…