Η Μισέλ Έικερς γνώριζε πάντα ότι οι γυναίκες μπορούν να κλωτσήσουν
Κάθε βράδυ που το φως στο δωμάτιό της έσβηνε, η μικρή Μισέλ άφηνε στο κομοδίνο το αγαπημένο βιβλίο της. Δεν χόρταινε ποτέ τις ιστορίες για τον Black Stallion. Μαθημένο στην…
Κάθε βράδυ που το φως στο δωμάτιό της έσβηνε, η μικρή Μισέλ άφηνε στο κομοδίνο το αγαπημένο βιβλίο της. Δεν χόρταινε ποτέ τις ιστορίες για τον Black Stallion. Μαθημένο στην…
Το περισσότερο αμήχανο και λιγότερο φιλόδοξο χαμόγελό του ξεχώριζε όσο και το μπόι του. Ωστόσο, στο πολύβουο αεροδρόμιο του Χιούστον λίγοι τον πρόσεξαν στα αλήθεια. Ακόμη λιγότεροι θα μπορούσαν να…
Η έννοια της αύρας, του πεπρωμένου είναι συχνά υπερεκτιμημένη. Μοιάζει απλώς «λογοτεχνική». Αλλά, συνάμα, είναι ελκυστική, «γαργαλάει» την περιέργεια και τον προσωπικό ενθουσιασμό. Άλλες φορές τον «προσγειώνει». Κάποιες άλλες τον…
Όλοι με ρωτούν διαρκώς… «Τούλι, τι ακριβώς κάνεις;». Το όνομά μου είναι Μπατούλι Φατουμάτα Καμαρά. Είμαι μία Μουσουλμάνα και πρώτης γενιάς γυναίκα από τη Γουινέα. Είμαι επίσης γέννημα-θρέμμα της Νέας…
Οι πρωτοπόροι δεν ακολουθούν παραδοσιακές διαδρομές. Εξ ορισμού. Η ιστορία της Μπέκι Χάμον είναι ξεχωριστή λόγω της προσωπικής αντίστασής της. Λόγω των εμποδίων και των ορίων που ξεπεράστηκαν. Ο Αννίβας…
Η ταπεινή κωμόπολη του Πάινλαντ στο Τέξας, των λιγότερο από 850 κατοίκων, δεν ήταν ακριβώς μία «φυλακή» για ένα γεμάτο ταλέντο και υπερένταση κορίτσι, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.…
Τα ανοικτά γηπεδάκια μπάσκετμπολ στην πόλη Έλκχαρτ της Ιντιάνα, δεν χρειάζονταν πολλά φώτα κάθε βράδυ για να συνεχίσουν να έχουν «ζωή». Έφτανε ο ενθουσιασμός και τα νιάτα των πιτσιρικάδων που…
Ο μικρός Τζίμι έβαλε την τσάντα του στους ώμους. Δεν είχε πολλή διάθεση για σχολείο, όμως δεν ήθελε να μείνει και στο σπίτι. Οι «καλημέρες» με την μητέρα του, για…
Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στο 47ο Γυμνάσιο Αθηνών. Είχαν έρθει δύο προπονητές, ο Θοδωρής Κυπριώτης και ο Μιχάλης Σταυρόπουλος, οι οποίοι μάζεψαν τα παιδιά του σχολείου και δημιούργησαν την ομάδα…
Η διαχωριστική γραμμή της μοναξιάς από την ένταξη και την αποδοχή ήταν πάντα ιδιαιτέρως λεπτή για εκείνη. Για δέκα χρόνια, η Τζάσμιν Ουόκερ μπορούσε να αποφύγει τη μοναχικότητα μόνο κοιτώντας…